(1) อัลลอฮ์ได้ทรงสาบานด้วยเมืองที่ถูกหวงห้าม ซึ่งก็คือ เมื่องมักกะฮ์ อัลมุกัรรอมะฮ์
(2) และเจ้านั้น โอ้เราะซูลเอ๋ย เป็นที่อนุญาตสำหรับเจ้าในสิ่งที่เจ้ากระทำอยู่ในเมืองนี้ เช่น การสังหารผู้ที่สมควรได้รับการสั่งหาร และการจับทำเป็นเชลยผู้ที่สมควรถูกจับเป็นเชลย
(3) และอัลลอฮ์ได้ทรงสาบานด้วยบิดาของมนุษยชาติ และได้ทรงสาบานด้วยลูกหลานของเขาที่ได้สืบเชื้อสายมาจากเขา
(4) แน่นอน เราได้บังเกิดมนุษย์มาพร้อมกับความเหน็ดเหนื่อยและความยากลำบาก เนื่องจากความแร้นแค้นที่เขาจะต้องทนรับมันในโลกนี้
(5) มนุษย์คิดว่า หากเขาได้กระทำการฝ่าฝืนก็คงไม่มีผู้ใดที่จะมีความสามารถเหนือเขาและจะลงโทษเขาได้ ถึงแม้จะเป็นพระเจ้าของเขาที่ทรงสร้างเขาขึ้นมาก็ตามกระนั้นหรือ?!
(6) เขาจึงกล่าวว่า : ฉันได้ใช้จ่ายทรัพย์สมบัติอันมากมายที่ทับซ้อนซึ่งกันและกันมาแล้ว
(7) ผู้โอ้อวดกับสิ่งที่เขาได้ทุ่มเทคนนี้ เขาคิดว่าอัลลอฮ์ไม่ทรงมองเห็นเขากระนั้นหรือ?! และคิดอีกว่าอัลลอฮ์จะไม่ทรงสอบสวนเขาในทรัพย์สินของเขากระนั้นหรือ; ว่าเขาได้มันมาจากที่ไหน? และใช้จ่ายมันไปในสิ่งใด?!
(8) เรามิได้ทำดวงตาทั้งสองข้างให้แก่เขาเพื่อใช้ดูดอกหรือ?!
(9) และลิ้นและริมฝีปากทั้งสองที่ใช้พูดคุย?!
(10) และเราก็ได้ทำให้เขารู้จักหนทางแห่งความดีและหนทางแห่งความเท็จ?!
(11) และเขาถูกใช้ให้ฝ่าฟันอุปสรรคที่แยกเขาออกจากสวนสวรรค์ ดังนั้นเขาต้องก้าวข้ามผ่านมันและฝ่าฟันมันไปให้ได้
(12) โอ้เราะซูลเอ๋ย และอะไรเล่าที่จะทำให้เจ้ารู้ได้ว่า อุปสรรคที่เขาต้องก้าวข้ามผ่านมันไปเพื่อไปยังสวนสวรรค์นั้นคืออะไร?!
(13) คือการปล่อยทาสชายหรือทาสหญิง
(14) หรือการให้อาหารในวันที่อดอยากขาดแคลนอาหาร
(15) แก่เด็กที่กำพร้าพ่อ ที่เป็นญาติใกล้ชิดกับเขา
(16) หรือคนยากจนขัดสนที่ไม่มีสิ่งใดครอบครองไว้เลย
(17) แล้วเขาได้อยู่ในหมู่บรรดาผู้ที่ศรัทธาต่ออัลลอฮ์ และตักเตือนซึ่งกันและกันให้มีความอดทนในการเคารพภัคดี อดทนไม่กระทำบาป และอดทนต่อบททดสอบ และตักเตือนซึ่งกันและกันให้มีความเมตตาต่อบ่าวทั้งหลายของอัลลอฮ์
(18) ชนเหล่านนั้นที่มีคุณสมบัติดังกล่าวคือพวกฝ่ายขวา
(19) และบรรดาผู้ที่ปฏิเสธศรัทธาต่อโองการทั้งหลายของเราที่ถูกประทานลงมาให้แก่เราะซูลของเรานั้น พวกเขาคือพวกฝ่ายซ้าย
(20) มีไฟนรกปกปิดพวกเขาอย่างมิดชิดในวันกิยามะฮ์ ซึ่งพวกเขาจะถูกทรมานอยู่ในนั้น