(1) កហ្វ (បានបកស្រាយរួចមកហើយនៅដើមជំពូក អាល់ហ្ពាក៏រ៉ោះ)។ អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បានស្បថនឹងគម្ពីរគួរអាន ត្បិតនៅក្នុងគម្ពីរនោះ ពោរពេញទៅដោយអត្ថន័យ សេចក្តីល្អ និងពរជ័យជាច្រើនថា ពួកអ្នកពិតជានឹងត្រូវគេពង្រស់ឲ្យរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃបរលោក ដើម្បីជំនុំជម្រះ និងទទួលការតបស្នង។
(2) មូលហេតុដែលពួកគេបដិសេធមិនព្រមជឿនោះ គឺមិនមែនដោយសារតែពួកគេគិតថាអ្នក(ព្យាការីមូហាំម៉ាត់)និយាយកុហកនោះទេ ពីព្រោះពួកគេបានដឹងហើយពីភាពសច្ចៈរបស់អ្នក។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេភ្ញាក់ផ្អើលដែលអ្នកនាំសារម្នាក់ដែលមកដាស់តឿនព្រមានពួកគេនោះ គឺជាប្រភេទមនុស្សដូចជាពួកគេដែរ ពុំមែនជាម៉ាឡាអ៊ីកាត់។ ហើយពួកគេបាននិយាយដោយការងឿងឆ្ងល់ថាៈ អ្នកនាំសារម្នាក់ដែលមកកាន់ពួកយើង គឺជាមនុស្សលោកដូចពួកយើងដែរនេះ វាគឺជារឿងគួរឲ្យចម្លែកណាស់។
(3) តើពួកយើងនឹងត្រូវបានគេពង្រស់ឲ្យរស់ឡើងវិញម្តងទៀតនៅពេលដែលពួកយើងបានស្លាប់ ហើយបានក្លាយជាដីអស់ទៅហើយនោះឬ? ការពង្រស់ឡើងវិញ និងត្រឡប់ជីវិតមករកខ្លួនប្រាណរបស់ពួកយើងវិញបន្ទាប់ពីយើងបានស្លាប់ រលាយបាត់រូបរាងទៅហើយនោះ គឺជារឿងដែលមិនអាចទៅរួចឡើយ។
(4) ពិតប្រាកដណាស់ យើង(អល់ឡោះ)បានដឹងថាខ្លួនប្រាណរបស់ពួកគេត្រូវបានដីរំលាយអស់ក្រោយពីពួកគេបានស្លាប់នោះ។ គ្មានអ្វីមួយនៃរឿងនោះអាចលាក់បាំងពីយើងបានឡើយ។ ហើយយើងមានសៀវភៅកំណត់ត្រាដែលកត់ត្រាទុករាល់អ្វីដែលអល់ឡោះបានកំណត់វាទៅលើពួកគេក្នុងជីវិតរស់នៅរបស់ពួកគេ និងក្រោយពីពួកគេបានស្លាប់។
(5) ផ្ទុយទៅវិញ ពួកមុស្ហរីគីនទាំងនោះបានបដិសេធនឹងគម្ពីរគួរអាន នៅពេលដែលអ្នកនាំសារបាននាំគម្ពីរគួរអាននេះទៅកាន់ពួកគេ ហើយពួកគេមានភាពជ្រួលច្របល់ ដោយពួកគេមិនស្ថិតនៅលើអ្វីមួយជាក់លាក់នោះទេ។
(6) តើពួកដែលបដិសេធមិនជឿលើការពង្រស់ឲ្យរស់ឡើងវិញទាំងនោះ មិនបានពិចារណាទៅលើមេឃដែលនៅពីលើពួកគេទេឬ ថាតើយើងបានបង្កើតវា បានសាងសង់វា និងបានតុបតែងលម្អវាដោយដាក់ដួងតារាជាច្រើននៅលើមេឃ ហើយវាគ្មានការប្រេះស្រាំដែលធ្វើឲ្យវាមិនសមនៅត្រង់កន្លែងណាមួយនោះយ៉ាងដូចម្តេច? ដូច្នេះ អ្នកដែលបានបង្កើតមេឃនេះ ពុំមានអ្វីដែលទ្រង់អសមត្ថភាពក្នុងការពង្រស់អ្នកដែលស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញម្តងទៀតនោះទេ។
(7) ហើយផែនដី យើងបានពង្រាបវាឲ្យរាបស្មើដើម្បីអាច(ឲ្យគេ)រស់នៅលើវាបាន ហើយយើងបានបង្កើតភ្នំជាច្រើននៅលើផែនដីជាលំនឹងទប់វា(ផែនដី)ដើម្បីកុំឲ្យវាញ័ររញ្ជួយ។ ហើយយើងបណ្តុះនូវរុក្ខជាតិ និងដើមឈើគ្រប់ប្រភេទនៅលើវាដែលមានទេសភាពស្រស់បំព្រង។
(8) យើងបានបង្កើតរបស់ទាំងនោះ ដើម្បីឲ្យឃើញជាក់ច្បាស់ និងជាការរំលឹកដល់ខ្ញុំបម្រើរបស់អល់ឡោះគ្រប់រូបដែលវិលត្រឡប់ទៅកាន់ម្ចាស់របស់គេដោយការគោរពប្រតិបត្តិ។
(9) ហើយយើងបានបញ្ចុះទឹកភ្លៀងពីលើមេឃដែលផ្តល់នូវផលប្រយោជន៍និងប្រការល្អៗជាច្រើន។ ហើយតាមរយៈទឹកភ្លៀងនេះ យើងបានបណ្តុះនូវចម្ការដំណាំជាច្រើន ហើយយើងក៏បានបណ្តុះនូវអ្វីដែលពួកអ្នកអាចច្រូតកាត់បាន ដូចជាស្រូវសាឡី និងអ្វីផ្សេងៗទៀតផងដែរ។
(10) ហើយតាមរយៈទឹកភ្លៀងនេះដែរ យើងបានបណ្ដុះនូវដើមល្មើដែលមានដើមដ៏ខ្ពស់ស្កឹមស្កៃ ដែលមានចង្កោមផ្លែស្រាក់លើគ្នា។
(11) អ្វីដែលយើងបានឲ្យបណ្តុះ(ឲ្យមាននៅលើផែនដី)ទាំងនោះ គឺដើម្បីជាលាភសក្ការៈសម្រាប់ខ្ញុំបម្រើរបស់ទ្រង់ទទួលទានអំពីវា។ ហើយតាមរយៈទឹកភ្លៀងនោះផងដែរ យើងបានធ្វើឲ្យដីដែលគ្មានដំណាំនៅលើវាសោះនោះ រស់ឡើងវិញ(មានរុក្ខជាតិដុះ)។ ដូចដែលយើងបានឲ្យធ្វើឲ្យដីដែលគ្មានដំណាំអ្វីសោះនោះរស់ឡើងវិញដោយសារទឹកភ្លៀងនោះដែរ យើងនឹងពង្រស់អ្នកដែលស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ។ ពេលនោះ ពួកគេក៏ក្រោកចេញ(ពីផ្នូរមក)ដោយមានជីវិតឡើងវិញ ។
(12) មានក្រុមជាច្រើនដែលបានបដិសេធចំពោះព្យាការីទាំងឡាយរបស់ពួកគេ ដូចជាក្រុមរបស់ព្យាការីនួហ ពួករ៉ស្ហ និងពួកសាមូទ មុននឹងពួក(មុស្ហរីគីនម៉ាក្កះ)ដែលបានបដិសេធនឹងអ្នក(ឱអ្នកនាំសារមូហាំម៉ាត់)ទាំងនោះទៅទៀត។
(13) ហើយក្រុមអាទ ហ្វៀរអោន និងក្រុមរបស់ព្យាការីលូត ក៏បានបដិសេធនឹងព្យាការីទាំងឡាយរបស់ពួកគេដែរ។
(14) ហើយក្រុមរបស់ព្យាការីស៊្ហូអែប ជាពួកដែលរស់នៅតំបន់អៃកះ ព្រមទាំងពួកទុបហ្ពាក់ដែលជាស្តេចនៃប្រទេសយេមែន ក៏បានបដិសេធ(ចំពោះព្យាការីទាំងឡាយរបស់ពួកគេ)ដែរ។ រាល់ៗក្រុមទាំងអស់នោះ ពួកគេបានបដិសេធនឹងអ្នកនាំសារទាំងឡយរបស់អល់ឡោះដែលទ្រង់បានបញ្ជូនទៅកាន់ពួកគេ។ ដូច្នេះ ពួកគេក៏បានទទួលនូវទណ្ឌកម្មដែលអល់ឡោះបានសន្យាចំពោះពួកគេ។
(15) តើយើង(អល់ឡោះ)អសមត្ថភាពក្នុងការបង្កើតពួកអ្នកពីដំបូងឬ រហូតដល់យើងអសមត្ថភាពក្នុងការពង្រស់ពួកអ្នកឲ្យរស់ឡើងវិញម្តងទៀតនោះ? ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេស្ថិតនៅក្នុងភាពមន្ទិលសង្ស័យចំពោះការបង្កើតសារជាថ្មីម្តងទៀត ក្រោយពីពួកគេត្រូវបានគេបង្កើតនៅលើកដំបូងហើយនោះ។
(16) ហើយជាការពិតណាស់ យើងបានបង្កើតមនុស្សលោក ហើយយើងដឹងច្បាស់នូវអ្វីដែលចិត្តគំនិតរបស់គេកំពុងសញ្ជឹងគិតអំពីវា ហើយយើងនៅជិតខ្លួនរបស់គេជាងសសៃកដែលតភ្ជាប់ទៅនឹងបេះដូងទៅទៀត។
(17) នៅពេលដែលម៉ាឡាអ៊ីកាត់ពីររូបកំពុងកត់ត្រាទង្វើរបស់គេ ដោយម៉ាឡាអ៊ីកាត់ម្នាក់ អង្គុយនៅខាងស្តាំ ហើយម៉ាឡាអ៊ីកាត់ម្នាក់ទៀត អង្គុយនៅខាងឆ្វេង។
(18) រាល់ពាក្យសម្តីដែលគេនិយាយចេញមក គឺសុទ្ធតែមានម៉ាឡាអ៊ីកាត់នៅចាំកត់ត្រានូវអ្វីដែលគេនិយាយចេញមក ដោយ(ម៉ាអ៊ីកាត់នោះ)មានវត្តមាននៅជាមួយគេ(ឃ្លាំមើលគេ)ជានិច្ច។
(19) ហើយភាពឈឺចាប់នៃសេចក្តីស្លាប់បានមកដល់យ៉ាងពិតប្រាកដដែលគេគ្មានកន្លែងដែលអាចរត់គេចពីវាបានឡើយ។ នោះហើយជាអ្វីដែលអ្នក(ឱមនុស្សដែលធ្វេសប្រហែស)ធ្លាប់បានរត់គេចអំពីវានោះ។
(20) ហើយម៉ាឡាអ៊ីកាត់ដែលទទួលបន្ទុកខាងផ្លុំត្រែ បានផ្លុំត្រែជាលើកទីពីរ។ នោះហើយជាថ្ងៃបរលោក ជាថ្ងៃដែលគេសន្យាដាក់ទណ្ឌកម្មពួកប្រឆាំង និងពួកដែលប្រព្រឹត្តល្មើស។
(21) ហើយជីវិតគ្រប់ៗរូបបានមកដល់ ដោយនៅជាមួយគេ គឺមានម៉ាឡាអ៊ីកាត់ម្នាក់ជាអ្នកនាំផ្លូវ និងមានម៉ាឡាអ៊ីកាត់ម្នាក់ទៀតជាអ្នកដែលធ្វើសាក្សីទៅលើគេចំពោះទង្វើរបស់គេ។
(22) ហើយមានគេនិយាយទៅកាន់មនុស្សដែលគេដឹកមក(នាំមក)នោះថាៈ ពិតប្រាកដណាស់ កាលនៅលើលោកិយ អ្នកធ្លាប់ព្រងើយកន្តើយចំពោះថ្ងៃនេះ ដោយសារតែអ្នកភ្លើតភ្លើងនឹងចំណង់តណ្ហានិងភាពត្រេកត្រអាលរបស់អ្នក។ ដូច្នេះ យើងបានបើកចេញនូវការភ្លេចភ្លាំងរបស់អ្នកនោះពីអ្នកនឹងអ្វីដែលអ្នកបានឃើញផ្ទាល់ភ្នែកនៃទណ្ឌកម្ម និងទុក្ខព្រួយ។ ដូច្នេះ កែវភ្នែករបស់អ្នកនៅថ្ងៃនេះ គឺមើលឃើញច្បាស់បំផុតនូវអ្វីដែលអ្នកធ្លាប់បានព្រងើយកន្តើយពីមុនមក។
(23) ហើយម៉ាឡាអ៊ីកាត់ដែលជាគូកនរបស់គេដែលទទួលបន្ទុកមើលខុសត្រូវលើរូបគេនោះបាននិយាយថាៈ អ្វីដែលនៅជាមួយនឹងខ្ញុំនេះ គឺជាទង្វើរបស់គេ ដែលមានគ្រប់ទាំងអស់ ដោយមិនលើស និងមិនខ្វះឡើយ។
(24) ហើយអល់ឡោះបានមានបន្ទូលទៅកាន់ម៉ាឡាអ៊ីកាត់ទាំងពីរនាក់ដែលជាអ្នកនាំផ្លូវ និងជាអ្នកធ្វើសាក្សីនោះថាៈ ចូរអ្នកទាំងពីរបោះពួកដែលប្រឆាំងនឹងការពិត និងចចេសរឹងរូសមិនទទួលយកការពិតនោះ ទៅក្នុងនរកជើហាន់ណាំចុះ។
(25) ជាពួកដែលច្រើនតែរារាំងនូវការពិតដែលអល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បានដាក់កាតព្វកិច្ចទៅលើគេ ជាអ្នកដែលបំពានព្រំដែនទាំងឡាយរបស់អល់ឡោះ និងជាអ្នកដែលមានការមន្ទិលសង្ស័យចំពោះអ្វីដែលទ្រង់បានប្រាប់ដល់គេនៃការសន្យាផ្តល់ផលបុណ្យ ឬព្រមានដាក់ទណ្ឌកម្ម។
(26) គឺអ្នកដែលបានយកព្រះផ្សេងមកគោរពសក្ការៈរួមជាមួយនឹងអល់ឡោះជាម្ចាស់។ ហេតុនេះ ចូរអ្នកទាំងពីរបោះគេចូលទៅក្នុងទណ្ឌកម្មដ៏ធ្ងន់ធ្ងរបំផុតចុះ។
(27) គូកនរបស់គេក្នុងចំណោមពួកស្ហៃតនបាននិយាយយករួចខ្លួនថាៈ ឱម្ចាស់របស់យើងខ្ញុំ! ខ្ញុំមិនបានធ្វើឲ្យគេវង្វេងនោះទេ ប៉ុន្តែរូបគេខ្លួនឯងទេដែលបានស្ថិតក្នុងភាពវង្វេងដ៏សែនឆ្ងាយអំពីការពិតនោះ។
(28) អល់ឡោះទ្រង់បានមានបន្ទូលថាៈ ចូរពួកអ្នកកុំមកឈ្លោះប្រកែកគ្នានៅចំពោះមុខយើងឲ្យសោះ វាគ្មានបានផលប្រយោជន៍អ្វីឡើយ ព្រោះថា ជាការពិតណាស់ អ្នកនាំសារជាច្រើនរបស់យើងបានមកដល់ពួកអ្នករួចហើយកាលនៅលើលោកិយ ដោយបានព្រមានពួកអ្នកអំពីការសន្យាដាក់ទណ្ឌកម្មដ៏ធ្ងន់ធ្ងរបំផុតចំពោះអ្នកដែលប្រឆាំងនិងប្រព្រឹត្តល្មើសមកចំពោះយើង។
(29) បន្ទូលរបស់យើងមិនអាចគេកែប្រែបានឡើយ ហើយការសន្យារបស់យើងក៏មិនអាចផ្លាស់ប្តូរនោះដែរ។ ហើយយើងមិនបំពានទៅលើខ្ញុំបម្រើទាំងឡាយ(របស់យើង)ដោយកាត់បន្ថយផលបុណ្យរបស់គេនោះទេ ហើយក៏មិនបន្ថែមអំពើអាក្រក់របស់គេដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងតបស្នងដល់ពួកគេទៅតាមអ្វីដែលពួកគេបានសាងប៉ុណ្ណោះ។
(30) នៅថ្ងៃដែលយើងនឹងសួរទៅកាន់នរកជើហាន់ណាំថាៈ តើពួកប្រឆាំង និងពួកដែលប្រព្រឹត្តល្មើសនោះ ត្រូវបានគេបោះចូលទៅក្នុងឯងពេញហើយឬនៅ? ពេលនោះ នរកជើហាន់ណាំបានឆ្លើយតបវិញថាៈ តើមានអ្នកចូលថែមទៀតទេ? ដោយវា(នរកជើណាន់ណាំ)ស្នើសុំ(ឲ្យបោះមនុស្សចូល)បន្ថែមទៀត ព្រោះតែវាមានកំហឹងជំនួសម្ចាស់របស់វា។
(31) បន្ទាប់ពីអល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បានលើកឡើងពីការព្រមាននូវទណ្ឌកម្មដ៏ធ្ងន់ធ្ងរចំពោះពួកប្រឆាំងរួចមក ទ្រង់ក៏បានលើកឡើងពីអ្វីដែលទ្រង់បានរៀបចំវាសម្រាប់ខ្ញុំបម្រើរបស់ទ្រង់ដែលជាអ្នកមានជំនឿវិញម្តង ដោយទ្រង់បានមានបន្ទូលថា ៖
(32) ហើយមានគេនិយាយទៅកាន់ពួកគេថាៈ នេះហើយជាអ្វីដែលអល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បានសន្យានឹងពួកអ្នក សម្រាប់រាល់អ្នកដែលវិលត្រឡប់ទៅកាន់ម្ចាស់របស់គេដោយការសារភាពកំហុស និងអ្នកដែលថែរក្សានូវអ្វីដែលម្ចាស់របស់គេបានដាក់ជាកាតព្វកិច្ចចំពោះគេ។
(33) គឺអ្នកដែលកោតខ្លាចអល់ឡោះជាម្ចាស់ដោយអាថ៌កំបាំង ខណៈដែលគ្មានអ្នកណាម្នាក់មើលឃើញរូបគេក្រៅពីទ្រង់ ហើយគេបានទៅជួបនឹងអល់ឡោះដោយដួងចិត្តបរិសុទ្ធប្រគល់ទៅចំពោះទ្រង់ ដោយការសារភាពកំហុសយ៉ាងច្រើនចំពោះទ្រង់។
(34) ហើយមានគេនិយាយទៅកាន់ពួកគេថាៈ សូមពួកអ្នកចូលទៅក្នុងឋានសួគ៌ប្រកបដោយសុខសន្តិភាព ឃ្លាតឆ្ងាយពីអ្វីដែលពួកអ្នកមិនចូលចិត្តចុះ។ នោះគឺជាថ្ងៃអមតៈ ដែលគ្មានការវិនាសឡើយបន្ទាប់ពីនោះ។
(35) នៅក្នុងឋានសួគ៌នោះ ពួកគេទទួលបាននូវឧបការគុណជាច្រើនតាមដែលពួកគេប្រាថ្នាចង់បានដោយមិនចេះរីងស្ងួតឡើយ។ ហើយយើងនៅមានឧបការគុណជាច្រើនបន្ថែម(ដល់ពួកគេ)ទៀត នូវអ្វីដែលភ្នែកមិនដែលបានឃើញ ត្រចៀកមិនដែលធ្លាប់ឮ ហើយចិត្តមនុស្សក៏មិនធ្លាប់គិតដល់ ដែលក្នុងចំណោមនោះ គឺការបានឃើញអល់ឡោះជាម្ចាស់។
(36) ហើយមានប្រជាជាតិជាច្រើនមកហើយដែលយើងបានបំផ្លាញពួកគេមុនពួកមុសុ្ហរីគីនម៉ាក្កះដែលជាពួកបដិសេធទាំងនោះទៅទៀត។ ពួកគេ(ពួកបដិសេធជំនាន់មុន)បានស្វែងរកក្នុងទឹកដីរបស់ខ្លួន ដោយសង្ឃឹមថា ពួកគេអាចរកឃើញកន្លែងរត់គេចពីទណ្ឌកម្ម(របស់យើង) ប៉ុន្តែពួកគេរកពុំឃើញវាឡើយ។
(37) ប្រាកដណាស់ នៅក្នុងរឿងនៃការបំផ្លាញប្រជាជាតិជំនាន់មុនជាច្រើនដែលបានលើកឡើងនោះ គឺជាការដាស់រំលឹក និងជាមេរៀនសម្រាប់អ្នកដែលមានដួងចិត្តចេះគិតពិចារណា ឬនៅស្ងៀមស្តាប់ដោយចិត្តទុកដាក់បំផុតដោយមិនព្រងើយកន្តើយ។
(38) ហើយជាការពិតណាស់ យើងបានបង្កើតមេឃជាច្រើនជាន់ បង្កើតផែនដី និងបង្កើតអ្វីៗដែលនៅចន្លោះរវាងវាទាំងពីរក្នុងរយៈពេលប្រាំមួយថ្ងៃ ខណៈដែលយើងមានសមត្ថភាពអាចបង្កើតវាតែក្នុងរយៈពេលមួយប៉ព្រិចភ្នែកប៉ុណ្ណោះ ហើយយើងពុំមានការហត់នឿយដូចអ្វីដែលពួកយូដាបាននិយាយនោះឡើយ។
(39) ដូច្នេះ ចូរអ្នកអត់ធ្មត់ចុះ(ឱអ្នកនាំសារមូហាំម៉ាត់)ចំពោះអ្វីដែលពួកយូដា និងពួកដទៃផ្សេងទៀតក្រៅពីពួកគេបាននិយាយនោះ។ ហើយចូរអ្នកលើកតម្កើងនិងកោតសរសើរចំពោះម្ចាស់របស់អ្នក តាមរយៈការប្រតិបត្តិសឡាតហ្វាជើរមុនថ្ងៃរះ និងប្រតិបត្តិសឡាតអាសើរមុនថ្ងៃលិច។
(40) ហើយមួយផ្នែកនៃពេលយប់ ចូរអ្នកប្រតិបត្តិសឡាតទៅចំពោះទ្រង់ចុះ និងត្រូវលើកតម្កើងចំពោះទ្រង់ក្រោយពេល(ពួកអ្នក)ប្រតិបត្តិសឡាតរួច។
(41) ហើយចូរអ្នកស្តាប់(ឱអ្នកនាំសារមូហាំម៉ាត់) នៅថ្ងៃដែលម៉ាឡាអ៊ីកាត់ដែលទទួលបន្ទុកខាងផ្លុំត្រែ បានផ្លុំត្រែជាលើកទីពីរចេញពីកន្លែងដែលជិតបំផុត
(42) ជាថ្ងៃដែលម៉ាខ្លូកទាំងឡាយបានឮសំឡេងនៃការពង្រស់ឡើងវិញយ៉ាងពិតប្រាកដដែលគ្មានការមន្ទិលសង្ស័យអ្វីឡើយចំពោះវា។ ថ្ងៃដែលពួកគេបានឮសំឡេងត្រែ(លើកទីពីរ)នោះ គឺជាថ្ងៃដែលអ្នកស្លាប់ទាំងអស់នឹងក្រោកចេញពីផ្នូររបស់ពួកគេដើម្បីជំនុំជម្រះ និងទទួលការតបស្នង។
(43) ពិតប្រាកដណាស់ យើងជាអ្នកដែលធ្វើឲ្យរស់និងធ្វើឲ្យស្លាប់ដោយគ្មានអ្នកណាផ្សេងក្រៅពីយើងឡើយ។ ហើយខ្ញុំបម្រើទាំងអស់(របស់យើង)នឹងវិលត្រឡប់មកកាន់យើងតែមួយគត់នៅថ្ងៃបរលោកដើម្បីជំនុំជម្រះ និងទទួលការតបស្នង។
(44) នៅថ្ងៃដែលដីបានបែកចេញពីពួកគេ នៅពេលនោះ ពួកគេបានក្រោកចេញ(ពីផ្នូរ)យ៉ាងលឿន ហើយការប្រមូលផ្តុំ(ពួកគេ)នោះ គឺងាយស្រួលបំផុតសម្រាប់យើង។
(45) យើងដឹងបំផុតនូវអ្វីដែលពួកបដិសេធទាំងនោះបាននិយាយ។ ហើយអ្នក(ឱអ្នកនាំសារមូហាំម៉ាត់)មិនមែនជាអ្នកគ្រប់គ្រងលើពួកគេដែលអាចបង្ខំពួកគេឲ្យមានជំនឿឡើយ។ តាមពិត អ្នកគ្រាន់តែជាអ្នកដែលផ្សព្វផ្សាយនូវអ្វីដែលអល់ឡោះទ្រង់បានប្រើអ្នកឲ្យផ្សព្វផ្សាយវាប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះ ចូរអ្នកដាស់រំលឹកតាមរយៈគម្ពីរគួរអាននេះ ចំពោះអ្នកដែលខ្លាចការព្រមានរបស់យើង សម្រាប់ពួកដែលប្រឆាំងនិងពួកដែលប្រព្រឹត្តល្មើសចុះ ពីព្រោះអ្នកដែលខ្លាច គឺជាអ្នកដែលទទួលយកជាមេរៀន ហើយភ្ញាក់រលឹកនៅពេលត្រូវបានគេដាស់រំលឹក។