(1) អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់បានស្បថនឹងពួកម៉ាឡាអ៊ីកាត់ដែលរៀបជាជួរយ៉ាងត្រង់ស្មើនៅក្នុងការគោរពសក្ការៈរបស់ពួកគេ។
(2) ហើយទ្រង់ស្បថនឹងពួកម៉ាឡាអ៊ីកាត់ដែលគ្រប់គ្រងពពក និងនាំវាទៅកាន់កន្លែងណាដែលអល់ឡោះទ្រង់មានចេតនាបញ្ចុះវា(ជាទឹកភ្លៀង ឬព្រិល)។
(3) ហើយទ្រង់ស្បថនិងពួកម៉ាឡាអ៊ីកាត់ដែលសូត្របន្ទូលរបស់អល់ឡោះ។
(4) ពិតប្រាកដណាស់ ម្ចាស់របស់ពួកអ្នក(ឱមនុស្សលោក)ដែលត្រូវគោរពសក្ការៈដ៏ពិតប្រាកដនោះ គឺមានតែមួយអង្គគត់ដោយគ្មានដៃគូរួមជាមួយទ្រង់ឡើយ នោះគឺអល់ឡោះជាម្ចាស់។
(5) ជាម្ចាស់គ្រប់គ្រងមេឃជាច្រើនជាន់និងផែនដី និងអ្វីៗដែលនៅចន្លោះរវាងមេឃនិងផែនដី។ ហើយទ្រង់ជាម្ចាស់នៃព្រះអាទិត្យដែលគ្រប់គ្រងកន្លែងដែលវារះឡើង និងកន្លែងដែលវាលិចទៅវិញ អំឡុងពេលពេញមួយឆ្នាំ។
(6) ពិតប្រាកដណាស់ យើងបានតុបតែងលម្អមេឃដែលនៅជិតផែនដីជាងគេ(មេឃជាន់ទីមួយ)នូវការតុបតែងយ៉ាងស្រស់ស្អាត នោះគឺ(តុបតែងដោយ)ដួងតារាជាច្រើនដែលមើលទៅប្រៀបដូចជាត្បូងពេជ្រដែលភ្លឺចែងចាំង។
(7) ហើយយើងបានការពារមេឃជាន់ក្រោម(មេឃជាន់ទីមួយ)ពីពពួកស្ហៃតនដែលបំពានដែលចាកចេញពីការគោរពប្រតិបត្តិអល់ឡោះនោះដោយផ្កាយជាច្រើន ដោយពួកវាត្រូវបានផ្កាយទាំងនោះគប់។
(8) ពួកស្ហៃតនទាំងនោះមិនអាចស្តាប់ឮពួកម៉ាឡាអ៊ីកាត់ដែលនៅលើមេឃនោះនិយាយគ្នាឡើយ នៅពេលដែលម៉ាឡាអ៊ីកាត់និយាយគ្នាពីអ្វីដែលម្ចាស់របស់ពួកគេបានផ្តល់វ៉ាហ៊ីទៅកាន់ពួកគេនៃក្បួនច្បាប់ និងការកំណត់ជោគវាសនាផ្សេងៗនោះ។ ហើយពួកស្ហៃតនទាំងនោះត្រូវបានគេគប់ដោយភ្លើងផ្កាយពីគ្រប់ទិសទីទាំងអស់។
(9) ដើម្បីបណ្តេញពួកវាឲ្យចេញឆ្ងាយកុំឲ្យស្តាប់ឮនូវអ្វីដែលពួកម៉ាឡាអ៊ីកាបានត់និយាយ។ ហើយនៅថ្ងៃបរលោក ពួកវានឹងត្រូវទទួលទណ្ឌកម្មយ៉ាងឈឺចាប់បំផុត និងជាអមតៈគ្មានទីបញ្ចប់ឡើយ។
(10) លើកលែងតែស្ហៃតនមួយចំនួនដែលបានលួចស្តាប់ប៉ុណ្ណោះ ដែលពួកវាអាចស្តាប់ឮពាក្យសម្តីមួយចំនួនដែលពួកម៉ាឡាអ៊ីកាត់បានជជែកគ្នានូវអ្វីដែលអ្នកនៅលើផែនដីមិនទាន់បានដឹង។ នៅពេលនោះ ភ្លើងផ្កាយក៏បានដេញតាមដុតពួកវា។ ហើយជួនកាល វា(ស្ហៃតន)បានបញ្ជូនពាក្យសម្តីដែលវាបានស្តាប់ឮពីពួកម៉ាឡាអ៊ីកាត់នោះទៅកាន់បងប្អូនរបស់វាមុនពេលដែលផ្កាយនោះបានឆេះវា រួចព័ត៌មាន(ដែលពួកវាបានស្តាប់ឮពីម៉ាឡាអ៊ីកាត់)នោះក៏បានទៅដល់គ្រូទាយ ហើយពួកគេ(គ្រូទាយ)ក៏បានយកទៅនិយាយកុហកបន្ថែមជាមួយពាក្យសម្តី(ដែលគេបានឮ)នោះរាប់រយ។
(11) ដូច្នេះ ចូរអ្នក(ឱព្យាការីមូហាំម៉ាត់)សួរទៅកាន់ពួកប្រឆាំងដែលបដិសេធនឹងការពង្រស់ឡើងវិញ(នៅថ្ងៃបរលោក)នោះថាៈ តើពួកគេគឺជាម៉ាខ្លូកដែលខ្លាំងក្លា មានរាងកាយនិងអវយវៈមាំមួនជាងអ្វីដែលយើងបានបង្កើត ដូចជាមេឃជាច្រើនជាន់ ផែនដី និងពួកម៉ាឡាអ៊ីកាត់នោះឬ? ពិតប្រាកដណាស់ យើងបានបង្កើតពួកគេ(មនុស្សលោក)អំពីដីដែលស្អិតប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះ តើពួកគេបដិសេធនឹងការពង្រស់ឡើងវិញយ៉ាងដូចម្តេច ខណៈដែលពួកគេត្រូវបានបង្កើតពីម៉ាខ្លូកដែលទន់ខ្សោយ គឺអំពីដីដែលស្អិតសោះនោះ?
(12) ផ្ទុយទៅវិញ រូបអ្នក(ឱព្យាការីមូហាំម៉ាត់)មានការងឿងឆ្ងល់ពីសមត្ថភាពរបស់អល់ឡោះ និងការចាត់ចែងរបស់ទ្រង់ចំពោះកិច្ចការនៃម៉ាខ្លូករបស់ទ្រង់ ហើយអ្នកក៏មានការងឿងឆ្ងល់ផងដែរចំពោះការបដិសេធ(មិនជឿ)របស់ពួកមុស្ហរីគីនចំពោះការពង្រស់ឡើងវិញ(នៅថ្ងៃបរលោក)នោះ ខណៈដែលពួកមុស្ហរីគីនទាំងនោះ ពួកគេបានចំអកឡកឡឺយទៅលើអ្វីដែលអ្នកបាននិយាយអំពីរឿងនេះ ព្រោះតែការបដិសេធដ៏ខ្លាំងក្លារបស់ពួកគេចំពោះការពង្រស់ឡើងវិញ។
(13) ហើយនៅពេលដែលមានគេទូន្មានពួកមុស្ហរីគីនទាំងនោះនូវការទូន្មានណាមួយនោះ ពួកគេមិនទទួលយកការទូន្មាននោះឡើយ ហើយពួកគេក៏មិនទទួលបានផលអ្វី(ពីការទូន្មាននេះ)នោះដែរ ព្រោះតែចិត្តរឹងរូសរបស់ពួកគេ។
(14) ហើយនៅពេលដែលពួកគេបានឃើញសញ្ញាភស្តុតាងណាមួយក្នុងចំណោមសញ្ញាភស្តុតាងទាំងឡាយរបស់ព្យាការីមូហាំម៉ាត់ដែលបញ្ជាក់ទៅលើសច្ចភាពរបស់គាត់នោះ គឺពួកគេនាំគ្នាចំអកមើលងាយ និងមានការងឿងឆ្ងល់ចំពោះវា ។
(15) ហើយពួកគេបាននិយាយថាៈ អ្វីដែលមូហាំម៉ាត់បាននាំមកនេះ គឺគ្មានអ្វីក្រៅពីមន្តអាគមដ៏ច្បាស់លាស់នោះឡើយ។
(16) នៅពេលដែលពួកយើងបានស្លាប់កើតទៅជាដី ហើយឆ្អឹងក៏ពុកផុយអស់ទៅហើយនោះ តើពួកយើងនឹងត្រូវបានគេពង្រស់ឱ្យរស់រានមានជីវិតសាជាថ្មីម្តងទៀតបន្ទាប់ពីនោះឬ? ពិតប្រាកដណាស់ រឿងនេះមិនអាចទៅរួចឡើយ។
(17) តើជីដូនជីតារបស់ពួកយើងពីមុនៗដែលបានស្លាប់មុនពួកយើងនោះ នឹងត្រូវបានគេពង្រស់ឲ្យរស់ឡើងវិញដែរឬ?
(18) ចូរអ្នក(ឱព្យាការីមូហាំម៉ាត់)ឆ្លើយតបទៅកាន់ពួកគេវិញថាៈ ពិតមែនហើយ ពួកអ្នកនឹងត្រូវបានគេពង្រស់ឡើងវិញក្រោយពីពួកអ្នកបានក្លាយទៅជាដី ហើយឆ្អឹងក៏ពុកផុយអស់ហើយនោះ ហើយជីដូនជីតារបស់ពួកអ្នកពីមុនមក ក៏ត្រូវបានគេពង្រស់ឲ្យរស់ឡើងវិញដូចគ្នាដែរ។ ពួកអ្នកនឹងត្រូវបានគេពង្រស់ឲ្យរស់ឡើងវិញទាំងអស់គ្នា ខណៈដែលពួកអ្នក គឺជាពួកដែលថោកទាបបំផុត។
(19) ការពង្រស់ឲ្យរស់ឡើងវិញនោះ គឺគ្មានអ្វីក្រៅពីការផ្លុំត្រែតែមួយដងប៉ុណ្ណោះ(ជាការផ្លុំត្រែលើកទីពីរ) ខណៈនោះស្រាប់តែពួកគេទាំងអស់គ្នាសម្លឹងមើលទៅកាន់ស្ថានភាពដ៏រន្ធត់នៃថ្ងៃបរលោក ដើម្បីរង់ចាំមើលថា តើអល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់នឹងធ្វើយ៉ាងដូចម្តេចចំពោះពួកគេ។
(20) ហើយពួកមុស្ហរីគីនដែលបដិសេធនឹងការពង្រស់ឡើងវិញបាននិយាយថាៈ ឱវិនាសអន្តរាយហើយពួកយើង! នេះគឺជាថ្ងៃតបស្នងដែលអល់ឡោះនឹងតបស្នងដល់បណ្តាខ្ញុំបម្រើរបស់ទ្រង់ទៅលើទង្វើដែលពួកគេបានសាងនៅក្នុងជីវិតលោកិយរបស់ពួកគេ។
(21) ហើយមានគេនិយាយទៅកាន់ពួកគេថាៈ នេះហើយគឺជាថ្ងៃកាត់សេចក្តីរវាងខ្ញុំបម្រើរបស់អល់ឡោះដែលពួកអ្នកធ្លាប់បានបដិសេធ និងមិនជឿចំពោះវាកាលនៅលើលោកិយនោះ។
(22) ហើយមានគេពោលទៅកាន់ពួកម៉ាឡាអ៊ីកាត់នៅថ្ងៃនោះថាៈ ចូរពួកអ្នកប្រមូលពួកមុស្ហរីគីនដែលជាពួកបំពានតាមរយៈការប្រព្រឹត្តទង្វើស្ហ៊ីរិករបស់ពួកគេ និងពួកដែលដូចនឹងពួកគេក្នុងការធ្វើស្ហ៊ីរិក ហើយនិងពួកដែលគាំទ្រពួកគេក្នុងការបដិសេធ ព្រមទាំងរូបបដិមាទាំងឡាយដែលពួកគេគោរពសក្ការៈចំពោះវាក្រៅពីអល់ឡោះមក ហើយចូរណែនាំផ្លូវពួកគេទៅកាន់ឋាននរក និងចង្អុលបង្ហាញប្រាប់ពួកគេ ហើយនិងនាំពួកគេទៅកាន់ឋាននរកចុះ ពីព្រោះឋាននរកនោះហើយជាកន្លែងត្រឡប់របស់ពួកគេ។
(23) ហើយមានគេពោលទៅកាន់ពពួកម៉ាឡាអ៊ីកាត់នៅថ្ងៃនោះថាៈ ចូរពួកអ្នកប្រមូលពួកមុស្ហរីគីនដែលជាពួកបំពានដោយការប្រព្រឹត្តទង្វើស្ហ៊ីរិកចំពោះអល់ឡោះ និងពួកដែលដូចនឹងពួកគេក្នុងការធ្វើស្ហ៊ីរិក និងពួកដែលគាំទ្រពួកគេក្នុងការបដិសេធ ព្រមទាំងរូបបដិមានទាំងឡាយដែលពួកគេគោរពសក្ការៈចំពោះវាក្រៅពីអល់ឡោះនោះចុះ។ ហើយចូរណែនាំផ្លូវពួកគេទៅកាន់ឋាននរក ហើយចង្អុលបង្ហាញប្រាប់ពួកគេ និងនាំពួកគេទៅកាន់ឋាននរកចុះ ពីព្រោះឋាននរកនោះហើយជាកន្លែងត្រឡប់របស់ពួកគេ។
(24) ហើយចូរឃាត់ខ្លួនពួកគេដើម្បីជំនុំជម្រះសិនមុននឹងបញ្ចូលពួកគេទៅក្នុងឋាននរក ព្រោះពួកគេនឹងត្រូវបានសួរចម្លើយ។ បន្ទាប់ពីនោះមក ចូរនាំពួកគេទៅកាន់ឋាននរកចុះ។
(25) ហើយមានគេនិយាយទៅកាន់ពួកគេក្នុងលក្ខណៈស្តីបន្ទោសថាៈ ហេតុអ្វីបានជាពួកអ្នកមិនជួយគ្នាទៅវិញទៅមកដូចដែលពួកអ្នកធ្លាប់បានជួយគ្នាកាលនៅលើលោកិយ ហើយពួកអ្នកធ្លាប់បានអះអាងទៀតថា ជាការពិតណាស់ រូបបដិមារបស់ពួកអ្នកអាចជួយពួកអ្នកបាននោះ?
(26) ផ្ទុយទៅវិញ នៅក្នុងថ្ងៃនេះ ពួកគេជាអ្នកដែលគោរពតាមបទបញ្ជារបស់អល់ឡោះក្នុងលក្ខណៈទាបថោកបំផុត។ ពួកគេមិនអាចជួយគ្នាបានឡើយ ព្រោះតែការអសមត្ថភាពរបស់ពួកគេ និងភាពទន់ខ្សោយរបស់ពួកគេ។
(27) ហើយពួកគេបានបែរសំដៅទៅរកគ្នាដោយស្តីបន្ទោសគ្នាទៅវិញទៅមក និងឈ្លោះប្រកែកគ្នា ខណៈដែលការស្តីបន្ទោសគ្នា និងការឈ្លោះប្រកែកគ្នានោះលែងមានប្រយោជន៍ទៅហើយ។
(28) ពួកដែលដើរតាមគេ បាននិយាយទៅកាន់មេដឹកនាំរបស់ពួកគេថាៈ ពិតប្រាកដណាស់ ពួកអ្នក(ឱមេដឹកនាំរបស់ពួកយើង)បានបោកប្រាស់ពួកយើងដោយនាំមកនូវសាសនាដែលមិនពិត ប៉ុន្តែពួកអ្នកបានតុបតែងលម្អមកចំពោះពួកយើងនូវការប្រឆាំងនិងការធ្វើស្ហ៊ីរិកចំពោះអល់ឡោះ និងការប្រព្រឹត្តល្មើស ហើយពួកអ្នកបានធ្វើឲ្យពួកយើងងាកចេញពីការពិតដែលបណ្តាអ្នកនាំសារទាំងឡាយបាននាំមកពីអល់ឡោះ។
(29) ពួកមេដឹកនាំទាំងនោះបាននិយាយទៅកាន់អ្នកដែលដើរតាមពួកគេវិញថាៈ រឿងនោះមិនដូចអ្វីដែលពួកអ្នកបានអះអាងនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកអ្នកទេដែលស្ថិតនៅលើការប្រឆាំង ដោយពួកអ្នកមិនបានមានជំនឿឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកអ្នក គឺជាពួកដែលបដិសេធ(ចំពោះការពិត)។
(30) ហើយពួកយើងក៏មិនបានប្រើអំណាចគាបសង្កត់ បង្ខិតបង្ខំពួកអ្នក រហូតធ្វើឲ្យពួកអ្នកធ្លាក់ទៅក្នុងការប្រឆាំង ការធ្វើស្ហ៊ីរិក និងការប្រព្រឹត្តល្មើសនោះដែរ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកអ្នកគឺជាក្រុមមួយដែលបំពានព្រំដែនក្នុងការប្រឆាំងនិងវង្វេង។
(31) ជាការពិតណាស់ ការព្រមានដាក់ទណ្ឌកម្មរបស់អល់ឡោះចាំបាច់ត្រូវតែកើតឡើងចំពោះពួកយើង និងចំពោះពួកអ្នក ដែលការព្រមាននោះ មាននៅក្នុងវាក្យខណ្ឌ ៖ ﴿لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنْكَ وَمِمَّنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ أَجْمَعِينَ ﴾ “យើងប្រាកដជានឹងដាក់បំពេញនរកជើហាន់ណាំអំពីអ្នកឯង(ស្ហៃតន) និងអ្នកណាដែលបានដើរតាមឯងទាំងអស់គ្នាក្នុងចំណោមពួកគេ”។ (ជំពូក សទ វាក្យខណ្ឌទី៨៥)។ ដូច្នេះ ប្រាកដណាស់ ពួកយើងនឹងត្រូវភ្លក់នូវអ្វីដែលម្ចាស់របស់ពួកយើងបានព្រមានចំពោះពួកយើង(ដោយគេចមិនផុតឡើយ)។
(32) ហើយពួកយើងបានអំពាវនាវពួកអ្នកទៅរកភាពវង្វេង និងការប្រឆាំង។ ពិតប្រាកដណាស់ ពួកយើងគឺជាពួកដែលវង្វេងចេញពីមាគ៌ានៃការចង្អុលបង្ហាញ។
(33) ពិតប្រាកដណាស់ ពួកដែលដើរតាមគេ ហើយនិងពួកមេដឹកនាំ នឹងត្រូវទទួលទណ្ឌកម្មរួមជាមួយគ្នាទាំងអស់នៅថ្ងៃបរលោក។
(34) ពិតប្រាកដណាស់ ដូចដែលយើងបានធ្វើចំពោះពួកទាំងនោះដោយឲ្យពួកគេភ្លក្សនូវទណ្ឌកម្មនោះដែរ យើងក៏នឹងធ្វើដូច្នោះចំពោះពួកដែលបំពានផ្សេងទៀតដែរ។
(35) ពិតប្រាកដណាស់ ពួកមុស្ហរីគីនទាំងនោះ កាលនៅលើលោកិយ នៅពេលណាដែលមានគេនិយាយទៅកាន់ពួកគេថាៈ គ្មានទេម្ចាស់ដែលត្រូវគោរពសក្ការៈដ៏ពិតប្រាកដក្រៅពីអល់ឡោះ ដើម្បីអនុវត្តន៍ទៅតាមការគោលបំណងរបស់ពាក្យនេះ ហើយនិងបោះបង់នូវអ្វីដែលផ្ទុយពីវានោះ គឺពួកគេបដិសេធមិនព្រមទទួលយកឡើយ ថែមទាំងក្រអឺតក្រទមនិងតម្កើងខ្លួនមិនទទួលយកការពិតទៀតផង។
(36) ហើយពួកគេបាននិយាយដោយប្រើអំណះអំណាងគាំទ្រការប្រឆាំងរបស់ពួកគេថាៈ តើពួកយើងត្រូវបោះបង់ការគោរពសក្ការៈចំពោះព្រះទាំងឡាយរបស់ពួកយើងទៅតាមសម្តីរបស់កវីនិពន្ធម្នាក់ដែលជាមនុស្សវិកលចរិតនោះឬ? ដោយពួកចង់សំដៅលើអ្នកនាំសាររបស់អល់ឡោះ(គឺព្យាការីមូហាំម៉ាត់)
(37) ពិតប្រាកដណាស់ ពួកគេបានប្រឌិតនូវពាក្យកុហកដ៏ធំធេងបំផុត។ ពិតណាស់ អ្នកនាំសាររបស់អល់ឡោះពុំមែនជាមនុស្សវិកលចរិតឡើយ ហើយក៏មិនមែនជាកវីនិពន្ធអ្វីនោះដែរ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បាននាំមកនូវគម្ពីរគួរអានដែលអំពាវនាវទៅកាន់ការគោរពសក្ការៈចំពោះអល់ឡោះជាម្ចាស់តែមួយគត់ និងដើរតាមអ្នកនាំសាររបស់ទ្រង់ ហើយនិងបញ្ជាក់ទៅលើបណ្តាអ្នកនាំសារ(ជំនាន់មុនៗ)ចំពោះអ្វីដែលពួកគេបាននាំមកពីអល់ឡោះ ដូចជាការគោរពសក្ការៈចំពោះអល់ឡោះតែមួយគត់ និងទទួលស្គាល់ថ្ងៃបរលោក(ថាវានឹងកើតឡើងយ៉ាងពិតប្រាកដ) ហើយគាត់ក៏មិនធ្វើអ្វីខុសពីពួកគេ(បណ្តាអ្នកនាំសារ)នូវអ្វីមួយនោះដែរ។
(38) ពិតប្រាកដណាស់ ពួកអ្នក(នែពួកមុស្ហរីគីន)ប្រាកដជានឹងត្រូវភ្លក់ទណ្ឌកម្មដ៏ឈឺចាប់បំផុតនៅថ្ងៃបរលោក ព្រោះតែការប្រឆាំង និងការបដិសេធរបស់ពួកអ្នក(មិនជឿ)ចំពោះបណ្តាអ្នកនាំសារទាំងឡាយ។
(39) ហើយពួកអ្នក(នែពួកមុស្ហរីគីន)មិនត្រូវបានគេតបស្នងអ្វីក្រៅពីទង្វើដែលពួកអ្នកធ្លាប់បានសាងនៅលើលោកិយនៃការប្រឆាំងចំពោះអល់ឡោះ និងប្រព្រឹត្តល្មើសនោះឡើយ។
(40) ក៏ប៉ុន្តែ បណ្តាខ្ញុំបម្រើរបស់អល់ឡោះដែលជាអ្នកមានជំនឿដែលអល់ឡោះបានធ្វើឲ្យធ្វើឲ្យពួកគេមានភាពបរិសុទ្ធដើម្បីគោរពសក្ការៈទៅចំពោះទ្រង់ ហើយពួកគេក៏បានគោរពសក្ការៈចំពោះទ្រង់ដោយភាពស្មោះសនោះ ពួកគេគឺជាអ្នកដែលនឹងត្រូវរួចផុតពីទណ្ឌកម្មនេះ។
(41) បណ្តាខ្ញុំបម្រើរបស់អល់ឡោះដែលមានចិត្តស្មោះសទាំងនោះ ពួកគេនឹងទទួលបានលាភសក្ការៈដែលអល់ឡោះប្រទានវាដល់ពួកគេ ដែលគេដឹងថា វាជាលាភសក្ការៈដែលល្អ ស្អាត និងមានជានិរន្តន៍(មិនបាត់បង់)។
(42) ហើយក្នុងចំណោមលាភសក្ការៈនេះដែរ ពិតប្រាកដណាស់ពួកគេនឹងត្រូវបានគេប្រទាននូវផ្លែឈើដែលល្អបំផុតដែលពួកគេប្រាថ្នា។ លើសពីនេះទៅទៀត ពួកគេគឺជាអ្នកដែលត្រូវបានគេលើកតម្កើង តាមរយៈការលើកឋានៈរបស់ពួកគេ និងតាមរយៈការបានមើលទៅកាន់ព្រះភ័ក្ររបស់អល់ឡោះជាម្ចាស់។
(43) របស់ទាំងអស់នេះ គឺពួកគេនឹងទទួលបានវានៅក្នុងឋានសួគ៌ណាអ៊ីមដែលឧបការគុណរបស់វាមានជាប់រហូត គ្មានការកាត់ផ្តាច់ ហើយក៏មិនមានការបាត់បង់ដែរ។
(44) ពួកគេផ្អែកខ្លួននៅលើគ្រែដោយបែរមុខរកគ្នាទៅវិញទៅមក។
(45) ហើយមានកែវស្រាជាច្រើនដែលនៅជុំវិញពួកគេ ដែលភាពថ្លារបស់វា ប្រៀបដូចទឹកដែលហូរ។
(46) វាមានពណ៌សដែលមានរសជាតិឆ្ងាញ់បំផុតសម្រាប់អ្នកដែលបានទទួលទាន។
(47) វាមិនដូចស្រានៅក្នុងលោកិយឡើយ ព្រោះនៅក្នុងសា្រនោះ មិនមានសារជាតិស្រវឹងដែលធ្វើឲ្យបាត់បង់សតិបញ្ញានោះទេ ហើយក៏មិនធ្វើឲ្យអ្នកដែលផឹកវាឈឺក្បាលនោះដែរ។ វាផ្តល់សុវត្ថិភាពដល់អ្នកដែលផឹកវា ដោយវាមិនប៉ះពាល់សុខភាពរាងកាយ និងប្រាជ្ញាឡើយ។
(48) ហើយនៅក្នុងឋានសួគ៌នោះដែរ ពួកគេនឹងទទួលបានស្ត្រីដែលល្អបរិសុទ្ធដែលកែវភ្នែករបស់ពួកនាងមិនសម្លឹងមើលទៅកាន់អ្វីផ្សេងក្រៅពីស្វាមីរបស់ពួកនាងឡើយ ហើយពួកនាងមានកែវភ្នែកស្រស់ស្អាត។
(49) សម្បុរសរបស់ពួកនាង ប្រៀបដូចជាពងសត្វដែលត្រូវបានគេថែរក្សាយ៉ាងល្អ មិនមាននរណាប៉ះពាល់ដូច្នោះដែរ។
(50) ហើយអ្នកនៅក្នុងឋានសួគ៌បានបែរសំដៅទៅកាន់គ្នា ហើយសួរគ្នាទៅវិញទៅមកពីអតីតកាលរបស់ពួកគេ ហើយនិងអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះពួកគេកាលនៅក្នុងលោកិយ។
(51) ម្នាក់ក្នុងចំណោមបណ្តាអ្នកមានជំនឿទាំងនោះបាននិយាយថាៈ ពិតប្រាកដណាស់ ខ្ញុំធ្លាប់មានមិត្តម្នាក់កាលនៅលើលោកិយ ដែលរូបគេបានបដិសេធ(មិនជឿ)ចំពោះការពង្រស់ឡើងវិញ។
(52) គេបាននិយាយមកកាន់ខ្ញុំក្នុងលក្ខណៈបដិសេធ(មិនជឿ) និងសើចចំអកថាៈ (ឱសម្លាញ់!) តើឯងស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកដែលជឿជាក់លើការពង្រស់អ្នកស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញឬ?
(53) នៅពេលដែលពួកយើងបានស្លាប់និងបានក្លាយទៅជាដី ហើយឆ្អឹងក៏ត្រូវបានពុកផុយអស់ទៅហើយនោះ តើពួកយើងនឹងត្រូវបានគេពង្រស់ឲ្យរស់ឡើងវិញ ហើយទទួលការតបស្នងទៅលើទង្វើរបស់ពួកយើងដែលពួកយើងបានសាងនៅលើលោកិយឬ?
(54) មិត្តភក្តិរបស់គេដែលជាអ្នកមានជំនឿនោះក៏បាននិយាយទៅកាន់មិត្តភក្តិរបស់គេដែលជាអ្នកឋានសួគ៌ថាៈ សូមពួកអ្នករកមើលគេជាមួយខ្ញុំដើម្បីឲ្យពួកយើងបានឃើញកន្លែងវិលត្រឡប់របស់មិត្តភក្តិ(របស់ខ្ញុំ)ដែលគេបានបដិសេធនឹងការពង្រស់ឡើងវិញម្នាក់នោះ។
(55) នៅពេលនោះ គេក៏បានរកមើល ហើយក៏បានឃើញមិត្តភក្តិរបស់គេនោះស្ថិតនៅកណ្តាលនរកជើហ៊ីម។
(56) គេក៏និយាយថាៈ សូមស្បថនឹងអល់ឡោះ! ពិតណាស់ អ្នកស្ទើរតែបំផ្លាញខ្ញុំដោយត្រូវចូលឋាននរក(ជាមួយអ្នក)ទៅហើយ ដោយសារតែការអំពាវនាវរបស់អ្នកមកចំពោះខ្ញុំឲ្យប្រឆាំង និងបដិសេធនឹងការពង្រស់ឡើងវិញ។
(57) ហើយប្រសិនបើគ្មានការប្រោសប្រទានពីអល់ឡោះមកចំពោះខ្ញុំដោយចង្អុលបង្ហាញខ្ញុំទៅកាន់ការមានជំនឿចំពោះទ្រង់ទេនោះ ប្រាកដជាខ្ញុំនឹងត្រូវស្ថិតក្នុងចំណោមពួកដែលត្រូវទទួលទណ្ឌកម្មដូចអ្នកដែរជាមិនខានហើយ។
(58) ពិតប្រាកដណាស់ពួកយើង(បណ្តាអ្នកចូលឋានសួគ៌) នឹងមិនស្លាប់ទៀតឡើយ
(59) លើកលែងការស្លាប់លើកទីមួយដែលពួកយើងបានស្លាប់នៅលើលោកិយនោះប៉ុណ្ណោះ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកយើងនឹងស្ថិតនៅជាអមតៈក្នុងឋានសួគ៌ ហើយពួកយើងមិនត្រូវបានគេដាក់ទណ្ឌកម្មដូចពួកប្រឆាំងដែលត្រូវបានគេដាក់ទណ្ឌកម្មនោះឡើយ។
(60) ពិតប្រាកដណាស់ អ្វីដែលម្ចាស់របស់ពួកយើងបានតបស្នងដល់ពួកយើង(ដូចជាការបានចូលឋានសួគ៌ ការស្ថិតនៅក្នុងឋានសួគ៌ជាជាអមតៈ និងការមានសុវត្ថិភាពរួចផុតពីភ្លើងនរក) គឺពិតជាជោគជ័យដ៏ធំធេងបំផុតដែលគ្មានជោគជ័យណាអាចប្រៀបផ្ទឹមបានឡើយ។
(61) ដើម្បីទទួលបានការតបស្នងដ៏ធំធេងនេះ ចាំបាច់លើអ្នកដែលសាងអំពើល្អ ត្រូវតែខិតខំសាងនូវអំពើល្អ(ឲ្យបានច្រើន) ព្រោះវាជាការជួញដូរដែលមានផលចំណេញបំផុត។
(62) តើឧបការគុណដែលបានរៀបរាប់ខាងលើដែលអល់ឡោះបានរៀបចំវាសម្រាប់បណ្តាខ្ញុំបម្រើរបស់ទ្រង់ដែលទ្រង់បានឲ្យពួកគេមានភាពបរិសុទ្ធសម្រាប់គោរពប្រតិបត្តិទ្រង់នោះ ល្អប្រសើរនិងមានឋានៈខ្ពង់ខ្ពស់ជាង ឬក៏ដើមហ្សឹកគូមដែលត្រូវបានគេដាក់បណ្តាសានៅក្នុងគម្ពីរគួរអានដែលជាអាហាររបស់ពួកប្រឆាំង ដែលវាមិនអាចធ្វើឲ្យគេធំធាត់ ហើយក៏មិនអាចធ្វើឲ្យបាត់ឃ្លានដែរនោះល្អជាង?
(63) ពិតប្រាកដណាស់ យើងបានបង្កើតដើមឈើនេះជាទណ្ឌកម្មសម្រាប់ពួកដែលបំពាន ដោយការប្រឆាំងនិងការប្រព្រឹត្តល្មើស ដោយពួកគេបាននិយាយថាៈ ពិតប្រាកដណាស់ ភ្លើងឆេះដើមឈើ ដូច្នេះ វាមិនអាចមានដំណាំអ្វីដុះនៅក្នុងឋាននរកបានឡើយ។
(64) ជាការពិតណាស់ ដើមហ្សឹកគូម គឺជាដើមឈើដែលដុះចេញពីកន្លែងដ៏អាក្រក់បំផុត ដោយវាជាដើមឈើដែលដុះចេញពីបាតនរកជើហ៊ីម។
(65) ផ្លែរបស់វា គឺមានរូបរាងអាក្រក់មើលបំផុត ប្រៀបដូចជាក្បាលពួកស្ហៃតន ហើយរូបរាងដ៏អាក្រក់មើលរបស់វា គឺជាភស្តុតាងបញ្ជាក់ទៅលើរសជាតិដ៏អាក្រក់របស់វា ពោលគឺបានន័យថា ផ្លែរបស់វា មានរសជាតិអាក្រក់។
(66) ពិតប្រាកដណាស់ ពួកប្រឆាំងពិតជានឹងទទួលទានផ្លែរបស់វាដែលល្វីងនិងអាក្រក់នោះ ហើយពោះរបស់ពួកគេ គឺពេញទៅដោយផ្លែ(ហ្សឹកគូម)នោះ។
(67) បន្ទាប់មក ក្រោយពីពួកគេបានទទួលទានផ្លែ(ហ្សឹកគូម)នោះរួចហើយ ពួកគេនឹងបានផឹកទឹកដ៏អាក្រក់ ហើយក្តៅបំផុត។
(68) ក្រោយពីនោះមក ការវិលត្រឡប់របស់ពួកគេ គឺឆ្ពោះទៅកាន់ទណ្ឌកម្មនៃនរកដែលឆាបឆេះ។ ជាការពិតណាស់ ពួកគេត្រូវផ្លាស់ប្តូរពីទណ្ឌកម្មមួយទៅកាន់ទណ្ឌកម្មមួយផ្សេងទៀត។
(69) ពិតប្រាកដណាស់ ពួកប្រឆាំងទាំងនោះ ពួកគេបានឃើញជីដូនជីតារបស់ពួកគេដែលវង្វេងពីមាគ៌ានៃការចង្អុលបង្ហាញ។ ដូច្នេះ ពួកគេក៏បានធ្វើតាមជីដូនជីតារបស់ពួកគេទាំងងងឹតងងុល គ្មានទីសំអាងអ្វីឡើយ។
(70) បន្ទាប់មក ពួកគេបានធ្វើតាមលំអានរបស់ជីដូនជីតាពួកគេដែលស្ថិតក្នុងភាពវង្វេងនោះយ៉ាងឆាប់រហ័ស។
(71) ហើយជាការពិតណាស់ ពួកអ្នកជំនាន់មុនពួកគេភាគច្រើនបានវង្វេង។ ដូចនេះ ក្រុមរបស់អ្នក(ឱអ្នកនាំសារមូហាំម៉ាត់)មិនមែនជាប្រជាជាតិដំបូងគេដែលវង្វេងនោះទេ។
(72) ហើយពិតប្រាកដណាស់ យើងបានបញ្ជូនអ្នកនាំសារជាច្រើនទៅកាន់ប្រជាជាតិជំនាន់មុនៗដើម្បីព្រមានបន្លាចពួកគេពីទណ្ឌកម្មរបស់អល់ឡោះ តែពួកគេបែរជាប្រឆាំង។
(73) ដូច្នេះ ចូរអ្នក(ឱអ្នកនាំសារមូហាំម៉ាត់)ពិចារណាមើលចុះ ថាតើលទ្ធផលចុងក្រោយរបស់ក្រុមជាច្រើនដែលបណ្តាអ្នកនាំសាររបស់ពួកគេបានដាស់តឿនព្រមានពួកគេ តែពួកគេមិនទទួលយកនូវការដាស់តឿនព្រមាននោះយ៉ាងដូចម្តេច? ជាការពិតណាស់ លទ្ធផលចុងក្រោយរបស់ពួកគេ គឺការចូលឋាននរកដោយពួកគេស្ថិតនៅក្នុងនោះជាអមតៈ ដោយសារតែការប្រឆាំងនិងការបដិសេធរបស់ពួកគេចំពោះបណ្តាអ្នកនាំសារទាំងឡាយរបស់ពួកគេ។
(74) លើកលែងតែអ្នកដែលអល់ឡោះបានធ្វើឲ្យពួកគេមានភាពបរិសុទ្ធក្នុងការមានជំនឿចំពោះទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ។ ពិតប្រាកដណាស់ ពួកគេគឺជាអ្នកដែលបានរួចផុតពីទណ្ឌកម្មដែលជាលទ្ធផលចុងក្រោយរបស់ពួកអ្នកដែលបដិសេធនិងប្រឆាំងនោះ។
(75) ហើយជាការពិតណាស់ ព្យាការីរបស់យើង គឺព្យាការីនួហបានបួងសួងសុំមកចំពោះយើង ខណៈដែលគេបានបួងសួងមកកាន់យើងឲ្យកម្ចាត់ក្រុមរបស់គេដែលបានបដិសេធចំពោះគេ ហើយយើងពិតជាអ្នកដែលទទួលយកនូវការបួងសួងបំផុត។ ពិតប្រាកដណាស់ យើងបានឆ្លើយតបចំពោះការបួងសួងរបស់គេ(ព្យការីនួហ)យ៉ាងឆាប់រហ័ស។
(76) ហើយពិតប្រាកដណាស់ យើងបានផ្តល់សុវត្ថិភាពដល់គេ(ព្យាការីនួហ) ក្រុមគ្រួសាររបស់គេ និងបណ្តាអ្នកមានជំនឿជាមួយគេឲ្យរួចផុតពីការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញពីសំណាក់ក្រុមរបស់គេ និងពីការលិចលង់ក្នុងទឹកជំនន់ដ៏ធំដែលត្រូវបានបញ្ជូនទៅលើពួកប្រឆាំងនៃក្រុមរបស់គេ។
(77) ហើយយើងបានសង្គ្រោះតែក្រុមគ្រួសាររបស់គេ(ព្យាការីនួហ) និងបណ្តាអ្នកមានជំនឿដែលដើរតាមគេប៉ុណ្ណោះ ហើយយើងបានពន្លិចអ្នកដទៃទៀតនៃក្រុមរបស់គេដែលជាពួកប្រឆាំង(ក្នុងទឹកជំនន់)។
(78) ហើយយើងបានបន្សល់ទុកនូវកេរ្តិ៍ឈ្មោះដ៏ល្អរបស់គេដល់ប្រជាជាតិជំនាន់ក្រោយដែលបានកោតសរសើរទៅលើគេ។
(79) សូមសន្តិភាព និងសុវត្ថិភាពកើតមានដល់ព្យាការីនួហពីការចោទប្រកាន់ដែលមិនល្អរបស់ប្រជាជាតិជំនាន់ក្រោយទៅលើរូបគេ។ ផ្ទុយទៅវិញ វានឹងបន្សល់ទុកឲ្យគេនូវការកោតសរសើរ និងកេរ្តិ៍ឈ្មោះដ៏ល្អ។
(80) ពិតប្រាកដណាស់ ដូចដែលការតបស្នងដែលយើងបានតបស្នងចំពោះព្យាការីនួហនេះដែរ យើងនឹងប្រទាននូវការតបស្នងដល់អ្នកដែលសាងអំពើល្អ តាមរយៈការដែលពួកគេគោរពសក្ការៈ និងគោរពប្រតិបត្តិចំពោះអល់ឡោះជាម្ចាស់តែមួយគត់។
(81) ជាការពិតណាស់ ព្យាការីនួហ គឺស្ថិតក្នុងចំណោមខ្ញុំបម្រើរបស់យើងដែលជាអ្នកមានជំនឿដែលគោរពប្រតិបត្តិចំពោះអល់ឡោះ។
(82) បន្ទាប់មក យើងបានពន្លិចអ្នកដែលសេសសល់ដោយទឹកជំនន់ដែលយើងបានបញ្ជូនវាទៅលើពួកគេ។ ដូច្នេះ គ្មានអ្នកណាម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេដែលនៅសេសសល់(រស់រានមានជីវិត)នោះឡើយ។
(83) ហើយពិតប្រាកដណាស់ ព្យាការីអ៊ីព្រហ៊ីម គឺស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកដែលកាន់តាមសាសនារបស់គេ(ព្យាការីនួហ)ដែលពួកគេស្ថិតនៅលើមាគ៌ាតែមួយ ដោយអំពាវនាវទៅកាន់ការគោរពសក្ការៈចំពោះអល់ឡោះជាម្ចាស់តែមួយគត់។
(84) ហើយចូរចងចាំ នៅពេលដែលគេ(ព្យាការីអ៊ីព្រហ៊ីម)បានមកជួបម្ចាស់របស់គេដោយចិត្តស្អាតស្អំចាកផុតពីប្រការស្ហ៊ីរិក ជាអ្នកដាស់តឿនម្នាក់របស់អល់ឡោះក្នុងចំណោមខ្ញុំបម្រើរបស់ទ្រង់ទាំងឡាយ។
(85) នៅពេលដែលគេបាននិយាយទៅកាន់ឪពុករបស់គេ និងក្រុមរបស់គេដែលជាពួកមុស្ហរីគីនដោយស្តីបន្ទោសទៅកាន់ពួកគេថាៈ តើអ្វីទៅដែលពួកអ្នកកំពុងតែគោរពសក្ការៈចំពោះវាផ្សេងពីអល់ឡោះនោះ?
(86) តើព្រះក្លែងក្លាយទាំងនេះឬដែលពួកអ្នកនាំគ្នាគោរពសក្ការៈចំពោះពួកវាផ្សេងពីអល់ឡោះជាម្ចាស់នោះ?
(87) តើពួកអ្នក(ឱក្រុមរបស់ខ្ញុំ)គិតដូចម្តេចចំពោះម្ចាស់ដែលគ្រប់គ្រងពិភពទាំងអស់នៅពេលដែលពួកអ្នកទៅជួបទ្រង់ ខណៈដែលពួកអ្នកកំពុងគោរពសក្ការៈទៅកាន់អ្នកផ្សេងក្រៅពីទ្រង់នោះ? តើពួកអ្នកយល់ថា ទ្រង់នឹងធ្វើយ៉ាងណាចំពោះអ្នក?
(88) ហើយព្យាការីអ៊ីព្រហ៊ីមបានសម្លឹងមើលទៅកាន់ហ្វូងផ្កាយមួយស្របក់ ដោយគាត់រិះរកឧបាលកលដើម្បីអាចដកខ្លួនចេញពីក្រុមរបស់គាត់បាន។
(89) ហើយគាត់ក៏បាននិយាយដោះសារដើម្បីមិនចេញទៅចូលរួមជាមួយក្រុមរបស់គាត់ក្នុងពិធីបុណ្យរបស់ពួកគេថាៈ ជាការពិតណាស់ ខ្ញុំមានជំងឺ(មិនអាចទៅចូលរួមបានទេ)។
(90) ដូច្នេះ ពួកគេក៏ទុកគាត់ចោល ហើយពួកគេក៏នាំគ្នាចាកចេញទៅ។
(91) ហើយគាត់(ព្យាការីអ៊ីព្រហ៊ីម)ក៏បានងាកទៅរកព្រះទាំងឡាយរបស់ពួកគេដែលពួកគេគោរពសក្ការៈចំពោះវាផ្សេងពីអល់ឡោះនោះ ហើយបាននិយាយចំអកឡកឡឺយទៅលើព្រះទាំងឡាយរបស់ពួកគេថាៈ តើពួកឯងមិនបរិភោគអាហារដែលពួកមុស្ហរីគីនទាំងនោះយកមកសែនឲ្យពួកឯងទេឬ?
(92) ហេតុអ្វីបានជាពួកឯងមិនព្រមនិយាយ និងមិនព្រមឆ្លើយតបទៅកាន់អ្នកដែលសួរពួកឯង? តើព្រះបែបនេះឬដែលគេគោរពសក្ការៈផ្សេងពីអល់ឡោះនោះ?
(93) ហើយព្យាការីអ៊ីព្រហ៊ីមក៏បានដើរទៅជិតពួកវា ហើយវាយបំបែកវានឹងដៃស្តាំរបស់គាត់។
(94) ហើយពួកដែលគោរពសក្ការៈចំពោះរូបបដិមាទាំងនោះក៏បានដើរសំដៅមកកាន់គាត់យ៉ាងលឿន។
(95) ហើយព្យាការីអ៊ីព្រហ៊ីមក៏បានជួបជាមួយពួកគេដោយភាពជឿជាក់ ហើយបាននិយាយទៅកាន់ពួកគេក្នុងលក្ខណៈស្តីបន្ទោសពួកគេថាៈ តើពួកអ្នកនាំគ្នាគោរពសក្ការៈទៅកាន់ព្រះផ្សេងក្រៅពីអល់ឡោះ ដែលពួកអ្នកជាអ្នកឆ្លាក់វាដោយផ្ទាល់ដៃរបស់ពួកអ្នកនោះឬ
(96) ខណៈដែលអល់ឡោះជាម្ចាស់គឺជាអ្នកដែលបានបង្កើតពួកអ្នកអ្នក និងបានបង្កើតការងារឲ្យពួកអ្នកធ្វើ ហើយក្នុងចំណោមការងាររបស់ពួកអ្នកនោះ គឺ(ការឆ្លាក់)រូបបដិមាទាំងនេះ។ ដូច្នេះ អល់ឡោះជាម្ចាស់ទៅវិញទេទើបជាព្រះដែលសក្តិសមឲ្យគេគោរពសក្ការៈតែមួយគត់ ហើយមិនត្រូវគោរពសក្ការៈចំពោះអ្នកផ្សេងក្រៅពីទ្រង់នោះ។
(97) នៅពេលដែលពួកគេអសមត្ថភាពតទល់ជាមួយគាត់ដោយប្រើអំណះអំណាងនោះ ពួកគេក៏ងាកទៅកាន់ការប្រើអំណាច(កម្លាំងបាយ)វិញម្តង។ នៅពេលនោះ ពួកគេក៏បានពិភាក្សាគ្នា ថាតើត្រូវធ្វើដូចម្តេចចំពោះព្យាការីអ៊ីព្រហ៊ីម។ ពួកគេបាននិយាយថាៈ ចូរពួកអ្នកសង់សំណង់មួយសម្រាប់គេ ហើយដាក់អុសឲ្យពេញក្នុងនោះ។ រួចមក ចូរពួកអ្នកដុតភ្លើង រួចហើយ ចូរបោះគេចូលទៅក្នុងភ្លើងនោះ។
(98) ហើយក្រុមរបស់ព្យាការីអ៊ីព្រហ៊ីមមានបំណងអាក្រក់ចំពោះព្យាការីអ៊ីព្រហ៊ីម ដោយពួកគេចង់បំផ្លាញគាត់ដើម្បីឲ្យពួកគេបានសម្រាកអំពីការអុកឡុករបស់គាត់ តែយើងបានធ្វើឲ្យពួកគេបរាជ័យ ខណៈដែលយើងបានធ្វើឲ្យភ្លើងនោះក្លាយជាត្រជាក់ ហើយផ្តល់សុវត្ថិភាពដល់ព្យាការីអ៊ីព្រហ៊ីម។
(99) ហើយព្យាការីអ៊ីព្រហ៊ីមបាននិយាយថាៈ ពិតប្រាកដណាស់ ខ្ញុំនឹងភៀសខ្លួនទៅកាន់ម្ចាស់របស់ខ្ញុំដោយបោះបង់ចោលស្រុកទេសនិងក្រុមរបស់ខ្ញុំ ដើម្បីឲ្យខ្ញុំអាចគោរពសក្ការៈទៅចំពោះទ្រង់បាន។ ម្ចាស់របស់ខ្ញុំទ្រង់នឹងចង្អុលបង្ហាញខ្ញុំទៅកាន់អ្វីដែលល្អប្រសើសម្រាប់ខ្ញុំ ទាំងក្នុងលោកិយ និងថ្ងៃបរលោក។
(100) ឱម្ចាស់របស់ខ្ញុំ! សូមទ្រង់មេត្តាប្រទានកូនប្រុសដ៏កតញ្ញូម្នាក់ឲ្យខ្ញុំផង ដើម្បីឲ្យគេក្លាយជាជំនួយការ និងជាការជំនួសឲ្យក្រុមរបស់ខ្ញុំដែលខ្ញុំបានចាកចេញពីពួកគេនោះផង។
(101) ដូច្នេះ យើងក៏បានទទួលយកនូវការបួងសួងរបស់គេ ហើយយើងក៏បានប្រាប់នូវដំណឹងរីករាយមួយដល់គេ ដោយយើងនឹងប្រទានកូនប្រុសម្នាក់ដែលនឹងធំឡើង ហើយគេក្លាយទៅជាអ្នកដែលអត់ធ្មត់។ កូនប្រុសម្នាក់នោះ គឺព្យាការីអ៊ីស្មាអែល។
(102) នៅពេលដែលព្យាការីអ៊ីស្មាអែលធំពេញវ័យ ហើយអាចរត់តាមឪពុករបស់គេទាន់ហើយនោះ ឪពុករបស់គេ គឺព្យាការីអ៊ីព្រហ៊ីម បានយល់សុបិន្តមួយ ហើយការយល់សុបិន្តរបស់បណ្តាព្យាការីទាំងឡាយ គឺជាវ៉ាហ៊ី(សារពីអល់ឡោះ)។ ព្យាការីអ៊ីព្រហ៊ីមក៏បាននិយាយប្រាប់កូនរបស់គាត់ពីខ្លឹមសារនៃសុបិន្តនោះថាៈ ឱកូនសម្លាញ់! ជាការពិតណាស់ ឪពុកបានឃើញក្នុងសុបិន្តថា ពុកពិតជាត្រូវសម្លេះកូន។ ដូច្នេះ សូមកូនគិតមើលមើល៍ តើកូនយល់យ៉ាងណាដែរចំពោះរឿងនេះ? ពេលនោះ ព្យាការីអ៊ីស្មាអែលក៏បានតបទៅកាន់ឪពុករបស់ខ្លួនវិញថាៈ ឱលោកឪពុករបស់ខ្ញុំជាទីស្រឡាញ់របស់កូន! សូមលោកឪពុកធ្វើចុះទៅតាមបទបញ្ជារបស់អល់ឡោះដែលទ្រង់បានបង្គាប់ប្រើពុកឲ្យសម្លេះកូននោះ។ ប្រសិនបើអល់ឡោះមានចេតនា ពុកពិតជានឹងបានឃើញខ្ញុំស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកដែលអត់ធ្មត់ និងជាអ្នកដែលពេញចិត្តចំពោះការកំណត់របស់អល់ឡោះជាមិនខាន។
(103) ហើយនៅពេលដែលគេទាំងពីរទទួលធ្វើតាមបទបញ្ជារបស់អល់ឡោះហើយនោះ ព្យាការីអ៊ីព្រហ៊ីមក៏បានដាក់កូនរបស់គាត់ដេកផ្កាប់មុខទៅនឹងដីដើម្បីអនុវត្តន៍ទៅតាមបទបញ្ជារបស់ទ្រង់ដែលបានប្រើគាត់ឲ្យសម្លេះព្យាការីអ៊ីស្មាអែលនោះ។
(104) ពេលនោះ យើងបានហៅព្យាការីអ៊ីព្រហ៊ីមខណៈពេលដែលគេប្រុងនឹងអនុវត្តន៍នូវបទបញ្ជារបស់អល់ឡោះដែលប្រើឲ្យសម្លេះកូនរបស់គេនោះថាៈ ឱអ៊ីព្រហ៊ីម!
(105) ពិតប្រាកណាស់ អ្នកពិតជាបានបំពេញតាមសុបិន្តរបស់អ្នកដែលបានសុបិន្តឃើញក្នុងដំណេករបស់អ្នក ដោយការប្តេជ្ញាចិត្តរបស់អ្នកលើការសម្លេះកូនប្រុសរបស់អ្នក។ ពិតប្រាកដណាស់ (ដូចដែលយើងតបស្នងដល់អ្នកដោយឲ្យអ្នករួចផុតពីការសាកល្បងដ៏ធំធេងនេះដូច្នេះដែរ) យើងនឹងតបស្នងដល់បណ្តាអ្នកដែលធ្វើអំពើល្អ ដោយយើងនឹងឲ្យពួកគេរួចផុតពីការសាកល្បង និងភាពតានតឹងទាំងឡាយដូចគ្នាដែរ។
(106) ពិតប្រាកដណាស់ រឿងនេះគឺជាការសាកល្បងមួយយ៉ាងច្បាស់លាស់ ហើយពិតណាស់ព្យាការីអ៊ីព្រហ៊ីមបានទទួលជោគជ័យចំពោះការសាកល្បងនេះ។
(107) ហើយយើង(អល់ឡោះ)ក៏បានលោះព្យាការីអ៊ីស្មាអែលជាមួយសត្វចៀមដ៏ធំមួយជំនួសឲ្យការសម្លេះអ៊ីស្មាអែលនោះវិញ។
(108) ហើយយើងបានបន្សល់ទុកនូវកេរ្តិ៍ឈ្មោះដ៏ប្រពៃរបស់ព្យាការីអ៊ីព្រហ៊ីមដល់ប្រជាជាតិជំនាន់ក្រោយ។
(109) សូមឲ្យការស្វាគមន៍ពីអល់ឡោះកើតមានដល់ព្យាការីអ៊ីព្រហ៊ីម និងសូមសុខសន្តិភាពកើតមានដល់គាត់អំពីប្រការគ្រោះថ្នាក់ និងប្រការអាក្រក់ទាំងឡាយ។
(110) ដូចដែលយើងបានតបស្នងដល់ព្យការីអ៊ីព្រហ៊ីមនូវការតបស្នងបែបនេះចំពោះការគោរពប្រតិបត្តិរបស់គេនោះដែរ យើងក៏នឹងតបស្នងដល់បណ្តាអ្នកដែលសាងទង្វើកុសលទាំងឡាយដូចគ្នាដែរ។
(111) ពិតប្រាកដណាស់ ព្យាការីអ៊ីព្រហ៊ីមគឺស្ថិតក្នុងចំណោមខ្ញុំបម្រើរបស់យើងដែលមានជំនឿដែលគោរពសក្ការៈទៅចំពោះអល់ឡោះទៅតាមបទបញ្ជាដែលទ្រង់បានបង្គាប់ប្រើ។
(112) ហើយយើងបានប្រទានដំណឹងរីករាយមួយទៀតដល់ព្យាការីអ៊ីព្រហ៊ីម ដោយគេនឹងមានកូនប្រុសម្នាក់ទៀតដែលនឹងក្លាយជាព្យាការី និងជាខ្ញុំបម្រើដ៏ល្អម្នាក់ នោះគឺព្យាការីអ៊ីស្ហាក ជាការតបស្នងទៅលើការគោរពប្រតិបត្តិរបស់គេចំពោះអល់ឡោះលើការសម្លេះព្យាការីអ៊ីស្មាអែលដែលជាកូនប្រុសតែមួយគត់របស់គេ។
(113) ហើយយើងបានបញ្ចុះនូវពរជ័យអំពីយើងទៅកាន់គេ និងកូនប្រុសរបស់គេ ព្យាការីអ៊ីស្ហាក ហើយយើងបានប្រទាននូវឧបការគុណយ៉ាងច្រើនដល់គេទាំងពីរ ហើយក្នុងចំណោមឧបការគុណទាំងនោះ គឺអល់ឡោះបានប្រទាននូវកូនចៅជាច្រើនដល់គេទាំងពីរ។ ក្នុងចំណោមកូនចៅរបស់គេទាំងពីរ គឺមានអ្នកដែលសាងទង្វើកុសលដោយគោរពប្រតិបត្តិម្ចាស់របស់គេ(ដើរតាមគន្លងធម៌របស់គេ) ហើយក្នុងចំណោមពួកគេផងដែរ គឺមានអ្នកដែលបំពានលើខ្លួនឯងដោយការប្រឆាំង និងប្រព្រឹត្តល្មើស ដែលជាការបំពានយ៉ាងច្បាស់លាស់។
(114) ហើយពិតប្រាកដណាស់ យើងបានប្រទាននូវភាពជាព្យាការីដល់ព្យាការីមូសា និងបងប្រុសរបស់គេ ព្យាការីហារូន។
(115) ហើយយើងបានផ្តល់សុត្ថិភាពដល់គេទាំងពីរ និងក្រុមរបស់គេទាំងពីរនៃអម្បូរអ៊ីស្រាអែលឲ្យរួចផុតពីការចាប់ធ្វើជាទាសកររបស់ហ្វៀរអោន និងរួចផុតពីការលិចលង់(ក្នុងទឹកសមុទ្រ)។
(116) ហើយយើងបានជួយពួកគេឲ្យយកឈ្នះលើហ្វៀរអោននិងកងទ័ពរបស់គេ។ ដូចនេះ ពួកគេ គឺជាអ្នកដែលទទួលជោគជ័យទៅលើសត្រូវរបស់ពួកគេ។
(117) ហើយយើងបានប្រទានគម្ពីរតាវរ៉តឲ្យព្យាការីមូសា និងបងប្រុសរបស់គេ ព្យាការីហារូន គឺជាគម្ពីរមួយដែលមកពីអល់ឡោះយ៉ាងច្បាស់លាស់ដោយគ្មានការមន្ទិលសង្ស័យឡើយ។
(118) ហើយយើងបានចង្អុលបង្ហាញគេទាំងពីរទៅកាន់មាគ៌ាដ៏ត្រឹមត្រូវដែលគ្មានភាពវៀចវេរឡើយក្នុងវា នោះគឺមាគ៌ានៃសាសនាឥស្លាមដែលនាំទៅកាន់ការពេញចិត្តពីអល់ឡោះជាម្ចាស់(ដែលជាអ្នកបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់)។
(119) ហើយយើងបានបន្សល់ទុកនូវកេរ្តិ៍ឈ្មោះដ៏ល្អប្រពៃ និងការរំលឹកដ៏ល្អចំពោះគេទាំងពីរដល់ប្រជាជាតិជំនាន់ក្រោយ។
(120) ការស្វាគមន៍យ៉ាងល្អប្រពៃពីអល់ឡោះចំពោះគេទាំងពីរ ការកោតសរសើរទៅលើគេទាំងពីរ និងសូមឲ្យគេទាំងពីរមានសុវត្ថិភាពចាកផុតពីប្រការអាក្រក់ទាំងឡាយ។
(121) ពិតប្រាកដណាស់ ដូចដែលយើងបានតបស្នងដល់ព្យាការីមូសា និងព្យាការីហារូននូវការតបស្នងដ៏ល្អបែបនេះដែរ យើងក៏នឹងតបស្នងដល់បណ្តាអ្នកដែលសាងទង្វើកុសលតាមរយៈការគោរពប្រតិបត្តិចំពោះម្ចាស់របស់ពួកគេដូចគ្នាដែរ។
(122) ) ពិតប្រាកដណាស់ ព្យាការីមូសានិងព្យាការីហារូន គឺស្ថិតក្នុងចំណោមខ្ញុំបម្រើរបស់យើងដែលមានជំនឿចំពោះអល់ឡោះ ដែលអនុវត្តន៍នូវកាតព្វកិច្ចដែលម្ចាស់របស់ពួកគេបានបង្គាប់ប្រើ។
(123) ហើយពិតប្រាកដណាស់ ព្យាការីអ៊ិលយ៉ាស គឺស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកនាំសារមកពីម្ចាស់របស់គេ ដោយអល់ឡោះបានប្រទានដល់គេនូវភាពជាព្យាការី និងជាអ្នកនាំសារ។
(124) ) នៅពេលដែលគេបាននិយាយទៅកាន់ក្រុមរបស់គេដែលជាអម្បូរអ៊ីស្រាអែលថាៈ ឱក្រុមរបស់ខ្ញុំ! តើពួកអ្នកមិនកោតខ្លាចអល់ឡោះជាម្ចាស់ដោយអនុវត្តន៍តាមការបង្គាប់ប្រើរបស់ទ្រង់ ដែលក្នុងនោះ គឺមានការគោរពសក្ការៈចំពោះអល់ឡោះតែមួយគត់ ហើយចៀសវាងពីប្រការទាំងឡាយដែលទ្រង់បានហាមឃាត់ ដែលក្នុងនោះ គឺមានធ្វើស្ហ៊ីរិកចំពោះទ្រង់ទេឬ?
(125) តើពួកអ្នកគោរពសក្ការៈចំពោះរូបបដិមាដែលមានឈ្មោះថាហ្ពាក់ឡាន់ នោះផ្សេងពីអល់ឡោះ ហើយពួកអ្នកបោះបង់ការគោរពសក្ការៈទៅចំពោះអល់ឡោះដែលជាម្ចាស់បង្កើតដ៏ប្រសើរជាងគេនោះឬ?
(126) ហើយអល់ឡោះ គឺជាម្ចាស់របស់ពួកដែលបានបង្កើតពួកអ្នក និងបានបង្កើតជីដូនជីតារបស់ពួកអ្នកពីមុនមក គឺទ្រង់នោះហើយដែលសក្តិសមឲ្យគេគោរពសក្ការៈ ពុំមែនរូបបដិមាដែលគ្មានផ្តល់ប្រយោជន៍ ហើយក៏គ្មានផ្តល់គ្រោះថ្នាក់នោះនោះទេ។
(127) តែក្រុមរបស់គេ(ព្យាការីអ៊ិលយ៉ាស) ពួកគេបានបដិសេធ(មិនជឿ)ចំពោះគេ ហើយដោយសារតែការបដិសេធរបស់ពួកគេនេះ ធ្វើឲ្យពួកគេត្រូវបានគេនាំទៅកាន់ទណ្ឌកម្ម។
(128) លើកលែងតែក្រុមរបស់គេមួយចំនួនដែលជាអ្នកមានជំនឿដែលគោរពសក្ការៈចំពោះអល់ឡោះដោយចិត្តស្មោះសប៉ុណ្ណោះ ដែលពួកគេបានរួចផុតពីការនាំទៅកាន់ទណ្ឌកម្ម។
(129) ហើយយើងបានបន្សល់ទុកនូវកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្អប្រពៃ និងការរំលឹកដ៏ល្អៗចំពោះគេដល់បណ្តាប្រជាជាតិជំនាន់ក្រោយ។
(130) សូមឲ្យការស្វាគមន៍ និងការកោតសរសើរពីអល់ឡោះកើតមានដល់ព្យាការីអ៊ិលយ៉ាស។
(131) ពិតប្រាកដណាស់ ដូចដែលយើងបានតបស្នងដល់ព្យាការីអ៊ិលយ៉ាសនូវការតបស្នងដ៏ល្អប្រពៃនេះដែរ យើងក៏នឹងតបស្នងដល់បណ្តាអ្នកដែលសាងទង្វើក្នុងចំណោមខ្ញុំបម្រើរបស់យើងដែលជាអ្នកមានជំនឿដូចគ្នាដែរ។
(132) ពិតប្រាកដណាស់ ព្យាការីអ៊ិលយ៉ាស ស្ថិតក្នុងចំណោមខ្ញុំបម្រើរបស់យើងដែលមានជំនឿយ៉ាងពិតប្រាកដ ដែលជាអ្នកដែលស្មោះត្រង់ក្នុងការមានជំនឿចំពោះម្ចាស់របស់ពួកគេ។
(133) ហើយពិតប្រាកដណាស់ ព្យាការីលូត គឺជាអ្នកនាំសារម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកនាំសារទាំងឡាយរបស់អល់ឡោះដែលទ្រង់បានបញ្ជូនពួកគេទៅកាន់ក្រុមរបស់ពួកគេ ជាអ្នកផ្តល់ដំណឹងរីករាយ(ដល់អ្នកដែលមានជំនឿ) និងដាស់តឿនព្រមាន(ដល់ពួកដែលគ្មានជំនឿ)។
(134) ហើយចូរចងចាំ នៅពេលដែលយើងបានសង្គ្រោះរូបគេនិងក្រុមគ្រួសាររបស់គេទាំងអស់ពីទណ្ឌកម្មដែលត្រូវបានបញ្ជូនទៅកាន់ក្រុមរបស់គេ
(135) លើកលែងតែភរិយារបស់គេប៉ុណ្ណោះ។ ពិតប្រាកដណាស់ នាងគឺជាស្រ្តីម្នាក់ដែលត្រូវទទួលទណ្ឌកម្មជាមួយនឹងក្រុមរបស់នាង ពីព្រោះនាងគឺជាអ្នកដែលប្រឆាំងដូចពួកគេដែរ។
(136) បន្ទាប់មក យើងបានបំផ្លាញអ្នកដែលនៅសេសសល់នៃក្រុមរបស់គេ(ព្យាការីលូត)ដែលបានបដិសេធ(មិនជឿ)ចំពោះគេ និងមិនជឿចំពោះអ្វីដែលគេបាននាំមកនោះទាំងអស់។
(137) ហើយពិតប្រាកដណាស់ ពួកអ្នក(ឱអ្នកស្រុកម៉ាក្កះ)បានឆ្លងកាត់លំនៅដ្ឋានរបស់ពួកគេ(ក្រុមរបស់ព្យាការីលូត)នៅក្នុងការធ្វើដំណើររបស់ពួកអ្នកទៅកាន់ប្រទេសស្ហាមជារៀងរាល់ព្រឹក។
(138) ហើយក៏ដូគ្នាដែរ ពួកអ្នកបានឆ្លងកាត់លំនៅដ្ឋានរបស់ពួកគេនៅពេលយប់។ ដូច្នេះ តើពួកអ្នកមិនគិតពិចារណា ហើយយកធ្វើជាមេរៀននូវអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះពួកគេ ក្រោយពីការបដិសេធរបស់ពួកគេ ការប្រឆាំងរបស់ពួកគេ និងការប្រព្រឹត្តអំពើអសីលធម៌របស់ពួកគេដែលមិនធ្លាប់មានអ្នកណាបានធ្វើមុនពួកគេនោះទេឬ?
(139) ហើយពិតប្រាកដណាស់ ខ្ញុំបម្រើរបស់យើង ព្យាការីយូនុស គឺជាអ្នកនាំសារម្នាក់ក្នុងចំណោមបណ្តាអ្នកនាំសាររបស់អល់ឡោះដែលទ្រង់បានបញ្ជូនពួកគេទៅកាន់ក្រុមរបស់ពួកគេ ជាអ្នកផ្តល់ដំណឹងរីករាយ(ដល់អ្នកដែលមានជំនឿ) និងដាស់តឿនព្រមាន(ដល់អ្នកដែលគ្មានជំនឿ)។
(140) នៅពេលដែលគាត់(ព្យាការីយូនុស)បានចាកចោលក្រុមរបស់គាត់ដោយគ្មានការអនុញ្ញាតពីម្ចាស់របស់គាត់ ហើយគាត់បានជិះសំពៅមួយដែលពោរពេញទៅដោយអ្នកដំណើរ និងឥវ៉ាន់។
(141) នៅពេលនោះ សំពៅនោះហៀបតែនឹងលិចដោយសារការផ្ទុកលើសចំណុះ។ ដូច្នេះ អ្នកដំណើរទាំងអស់ក៏បានធ្វើការចាប់ឆ្នោតដើម្បីបោះមនុស្សមួយចំនួននៃពួកគេ(ចូលក្នុងសមុទ្រ) ព្រោះតែខ្លាចសំពៅនោះលិច ដោយសារតែការអ្នកដំណើរច្រើនពេក(ដឹកលើសចំណុះ)។ ពេលនោះ ព្យាការីយូនុសក៏ស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកដែលទទួលបរាជ័យ ហើយពួកគេក៏បានបោះគាត់ចូលទៅក្នុងសមុទ្រ។
(142) នៅពេលដែលពួកគេបោះគាត់ចូលទៅក្នុងសមុទ្រ ពេលនោះ ត្រីដ៏ធំមួយក៏បានលេបគាត់(ចូលទៅក្នុងពោះ) ខណៈដែលគាត់ជាអ្នកដែលត្រូវបានគេស្តីបន្ទោស ដោយសារតែគាត់បានចេញទៅសមុទ្រ(ចាកចោលក្រុមរបស់គាត់)ដោយពុំមានការអនុញ្ញាតពីម្ចាស់របស់គាត់។
(143) ពិតប្រាកដណាស់ ប្រសិនបើព្យាការីយូនុសមិនមែនជាអ្នកដែលស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកដែលរំលឹកចំពោះអល់ឡោះយ៉ាងច្រើនមុនពេលហេតុការណ៍នោះកើតឡើង និងជាអ្នកដែលលើកតម្កើង(ចំពោះអល់ឡោះ)នៅក្នុងពោះត្រីទេនោះ
(144) ប្រាកដជារូបគាត់នឹងត្រូវស្ថិតនៅក្នុងពោះត្រីនោះរហូតដល់ថ្ងៃបរលោក ដោយត្រីនោះក្លាយជាផ្នូររបស់គាត់ជាមិនខាន។
(145) ហើយយើងក៏បានបញ្ចេញគេពីពោះត្រីនៅឯវាលរហោស្ថានមួយដែលគ្មានដើមឈើនិងគ្មានសំណង់អ្វីឡើយ ខណៈដែលខ្លួនប្រាណរបស់គេទន់ខ្សោយដោយសារតែការស្ថិតនៅក្នុងពោះត្រីមួយរយៈនោះ។
(146) ហើយយើងបានបណ្តុះនូវរុក្ខជាតិមួយដើមជាប្រភេទដើមល្ពៅនៅតំបន់ដែលគ្មានដើមឈើនោះ ដែលគេអាចយកវាធ្វើជាម្លប់ និងអាចទទួលទានអំពីវាបានផងដែរ។
(147) ហើយយើងបានបញ្ជូនគេ(ព្យាការីយូនុស)ទៅកាន់ក្រុមរបស់គេ ដែលពួកគេមានចំនួនមួយរយពាន់នាក់ ឬច្រើនជាងនោះទៅទៀត។
(148) ពេលនោះ ពួកគេក៏បានមានជំនឿ និងជឿជាក់ចំពោះអ្វីដែលគេ(ព្យាការីយូនុស)បាននាំមក ហើយអល់ឡោះជាម្ចាស់ក៏បានឲ្យពួកគេសើយសុខនៅក្នុងជីវិតលោកិយរបស់ពួកគេ រហូតដល់ពេលវេលាកំណត់នៃជីវិតរបស់ពួកគេត្រូវបានបញ្ចប់(ស្លាប់)។
(149) ដូច្នេះ ចូរអ្នក(ឱព្យាការីមូហាំម៉ាត់)សួរទៅកាន់ពួកមុស្ហរីគីននូវសំនួរបែបបដិសេធថាៈ តើពួកអ្នកចាត់ទុកកូនស្រីដែលពួកអ្នកស្អប់នោះសម្រាប់អល់ឡោះ ហើយពួកអ្នកចាត់ទុកកូនប្រុសដែលពួកអ្នកស្រលាញ់នោះសម្រាប់ពួកអ្នកឬ? តើការបែងចែកបែបនេះ តើយ៉ាងណាទៅវិញ?
(150) តើពួកគេអាចអះអាងបានយ៉ាងដូចម្តេច ថាពួកម៉ាឡាអ៊ីកាត់ទាំងនោះជាភេទស្រី ខណៈដែលពួកគេមិនមានវត្តមាន(នៅពេលបង្កើតម៉ាឡាអ៊ីកាត់) និងមិនបានឃើញពីការបង្កើតម៉ាឡាអ៊ីកាត់ផងនោះ?
(151) តើពុំមែនទេឬ ពិតប្រាកដណាស់ ពួកមុស្ហរីគីននោះ ដោយសារតែការបដិសេធរបស់ពួកគេទៅលើអល់ឡោះ និងការប្រឌិតពាក្យភូតកុហករបស់ពួកគេទៅចំពោះទ្រង់នោះ គឺពួកគេបានចោទប្រកាន់ទ្រង់ថាៈ ជាការពិតណាស់ អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់មានបុត្រ។ ហើយពិតប្រាកដណាស់ ពួកគេ គឺជាពួកដែលភូតកុហកចំពោះការចោទប្រកាន់នេះ។
(152) តើពុំមែនទេឬ ពិតប្រាកដណាស់ ពួកមុស្ហរីគីននោះ ដោយសារតែការបដិសេធរបស់ពួកគេទៅលើអល់ឡោះ និងការប្រឌិតពាក្យភូតកុហករបស់ពួកគេទៅចំពោះទ្រង់នោះ គឺពួកគេបានចោទប្រកាន់ទ្រង់ថាៈ ជាការពិតណាស់ អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់មានបុត្រ។ ហើយពិតប្រាកដណាស់ ពួកគេ គឺជាពួកដែលភូតកុហកចំពោះការចោទប្រកាន់នេះ។
(153) តើអល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់ជ្រើសរើសសម្រាប់ខ្លួនទ្រង់ផ្ទាល់នូវកូនស្រីដែលពួកអ្នកមិនពេញចិត្ត ដោយមិនជ្រើសយកកូនប្រុសដែលពួកអ្នកពេញចិត្តនោះឬ? គឺមិនដូច្នោះឡើយ។
(154) តើមានអ្វីកើតឡើងចំពោះពួកអ្នក(ឱពួកមុស្ហរីគីន)ទើបបានជាពួកអ្នកហ៊ានកាត់សេចក្តីនូវការកាត់សេចក្តីដែលបំពានបែបនេះ ដោយពួកអ្នកចាត់ទុកកូនស្រីសម្រាប់អល់ឡោះ រីឯកូនប្រុសវិញសម្រាប់ពួកអ្នកនោះ?
(155) តើពួកអ្នកមិនគិតពិចារណាពីភាពខុសឆ្គងនៃគោលជំនឿមិនត្រឹមត្រូវដែលពួកអ្នកកំពុងតែប្រកាន់យកនោះទេឬ? ពិតប្រាកដណាស់ ប្រសិនបើពួកអ្នកចេះគិតពិចារណានោះ ពួកអ្នកនឹងមិននិយាយបែបនេះនោះឡើយ។
(156) ឬមួយក៏ពួកអ្នកមានភស្តុតាងច្បាស់លាស់មកពីគម្ពីរ ឬក៏មកពីអ្នកនាំសារណាម្នាក់ដែលបញ្ជាក់ប្រាប់ដូច្នោះ?
(157) ប្រសិនបើមានមែននោះ ចូរពួកអ្នកនាំយកគម្ពីរដែលមានភស្តុតាងដែលបញ្ជាក់ដូចនោះមក ប្រសិនបើពួកអ្នក គឺជាអ្នកដែលនិយាយពិតត្រឹមត្រូវចំពោះការអះអាងរបស់ពួកអ្នកមែននោះ។
(158) ហើយពួកមុស្ហរីគីនបានចាត់ទុករវាងអល់ឡោះនិងពួកម៉ាឡាអ៊ីកាត់ដែលពួកគេមើលមិនឃើញផងនោះ ថាជាសាច់ញាតិនឹងគ្នា ខណៈដែលពួកគេអះអាងថា ជាការពិតណាស់ ពួកម៉ាឡាអ៊ីកាត់ទាំងឡាយ គឺជាបុត្រីរបស់អល់ឡោះ។ ហើយពិតប្រាកដណាស់ ម៉ាឡាអ៊ីកាត់ទាំងនោះបានដឹងថា ពិតណាស់ អល់ឡោះនឹងនាំពួកមុស្ហរីគីនទាំងនេះមកកាត់ក្តី(នៅថ្ងៃបរលោក)។
(159) អល់ឡោះជាម្ចាស់ទ្រង់មហាស្អាតស្អំ មហាខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតពីអ្វីដែលពួកមុស្ហរីគីនទាំងនោះបានចោទប្រកាន់នូវអ្វីដែលមិនសាកសមចំពោះទ្រង់ ដូចជាការចោទប្រកាន់ថា ទ្រង់មានបុត្រ ទ្រង់មានដៃគូ និងផ្សេងៗទៀត។
(160) លើកលែងតែបណ្តាខ្ញុំបម្រើរបស់ទ្រង់ដែលមានចិត្តស្មោះសប៉ុណ្ណោះ គឺពួកគេមិនពិពណ៌នាពីលក្ខណៈសម្បត្តិរបស់អល់ឡោះជាម្ចាស់នោះឡើយ លើកលែងលក្ខណៈសម្បត្តិដែលសាកសមនឹងទ្រង់ ដូចជាលក្ខណៈសម្បត្តិខ្ពង់ខ្ពស់ និងពេញលេញ។
(161) ពិតប្រាកដណាស់ ពួកអ្នក(ឱពួកមុស្ហរីគីន) ហើយនិងអ្វីដែលពួកអ្នកកំពុងតែគោរពសក្ការៈ(ចំពោះពួកវា)ផ្សេងពីអល់ឡោះនោះ
(162) ពុំមែនជាអ្នកដែលអាចធ្វើឲ្យនរណាម្នាក់វង្វេងពីសាសនាពិតនោះឡើយ
(163) លើកលែងតែជនណាដែលអល់ឡោះបានកំណត់ឲ្យរូបគេស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកចូលឋាននរកប៉ុណ្ណោះ ដោយអល់ឡោះបានសម្រេចរួចហើយនៅក្នុងការកំណត់របស់ទ្រង់។ ដូច្នេះ រូបគេក៏ប្រឆាំង ហើយនឹងត្រូវចូលឋាននរក។ ចំណែកឯពួកអ្នក និងអ្វីដែលពួកអ្នកគោរពសក្ការៈទៅចំពោះវានោះ គឺគ្មានសមត្ថភាពអាចធ្វើដូច្នោះបានឡើយ។
(164) ហើយពួកម៉ាឡាអ៊ីកាត់បាននិយាយបញ្ជាក់ពីភាពជាខ្ញុំបម្រើរបស់ពួកគេចំពោះអល់ឡោះ និងបានច្រានចោលនូវការចោទប្រកាន់របស់ពួកមុស្ហរីគីនថាៈ បុគ្គលម្នាក់ៗក្នុងចំណោមពួកយើង គឺសុទ្ធតែមានកន្លែងដែលត្រូវបានកំណត់រួចជាស្រេចក្នុងការគោរពសក្ការៈចំពោះអល់ឡោះ និងគោរពប្រតិបត្តិចំពោះទ្រង់។
(165) ហើយពិតប្រាកដណាស់ ពួកយើង(ម៉ាឡាអ៊ីកាត់) គឺជាអ្នកដែលឈរជាជួរៗក្នុងការគោរពសក្ការៈចំពោះអល់ឡោះ និងគោរពប្រតិបត្តិចំពោះទ្រង់ ហើយពួកយើងគឺជាអ្នកដែលលើកតម្កើងអល់ឡោះជាម្ចាស់ពីលក្ខណៈសម្បត្តិទាំងឡាយណាដែលមិនសាកសមនឹងទ្រង់។
(166) ហើយពិតប្រាកដណាស់ ពួកយើង(ម៉ាឡាអ៊ីកាត់) គឺជាអ្នកដែលឈជាជួរៗក្នុងការគោរពសក្ការៈចំពោះអល់ឡោះ និងគោរពប្រតិបត្តិចំពោះទ្រង់ ហើយពួកយើងគឺជាអ្នកដែលលើកតម្កើងអល់ឡោះជាម្ចាស់អំពីលក្ខណៈសម្បត្តិទាំងឡាយណាដែលមិនសមរមនឹងទ្រង់។
(167) ហើយពិតប្រាកដណាស់ ពួកមុស្ហរីគីននៃពួកម៉ាក្កះធ្លាប់បាននិយាយនៅមុនពេលដែលព្យាការីមូហាំម៉ាត់ត្រូវបានតែងតាំងជាអ្នកនាំសារថាៈ ប្រសិនបើពួកយើងមានគម្ពីរមួយក្នុងចំណោមបណ្តាគម្ពីរទាំងឡាយដែលមានពីមុនមក ដូចជាគម្ពីរតាវរ៉តជាដើមនោះ ប្រាកដជាពួកយើងនឹងគោរពសក្ការៈចំពោះអល់ឡោះដោយចិត្តស្មោះស(គ្មានភាពស្ហ៊ីរិក)ជាមិនខាន តែ(ជាក់ស្តែង) ពួកគេគឺជាអ្នកដែលភូតកុហកចំពោះការអះអាងនោះ ព្រោះថាពិតណាស់ ព្យាការីមូហាំម៉ាត់បាននាំមកឲ្យពួកគេនូវគម្ពីរគួរអាន ប៉ុន្តែពួកគេបានប្រឆាំងនឹងវា(គម្ពីរគួរអាន)។ ដូច្នេះ ពួកគេគង់តែនឹងដឹងពីទណ្ឌកម្មដ៏ខ្លាំងក្លាបំផុតនៅថ្ងៃបរលោកដែលកំពុងតែរង់ចាំពួកគេមិនខានឡើយ។
(168) ហើយពិតប្រាកដណាស់ ពួកមុស្ហរីគីននៃពួកម៉ាក្កះ ធ្លាប់បាននិយាយនៅមុនពេលដែលព្យាការីមូហាំម៉ាត់ត្រូវបានគេតែងតាំងជាអ្នកនាំសារថាៈ ប្រសិនបើពួកយើងមានគម្ពីរមួយនៃបណ្តាគម្ពីរទាំងឡាយដែលមានពីមុនមក ដូចជាគម្ពីរតាវរ៉តជាដើមនោះ ប្រាកដជាពួកយើងនឹងគោរពសក្ការៈចំពោះអល់ឡោះដោយចិត្តស្មោះស(គ្មានភាពស្ហ៊ីរិក) ប៉ុន្តែ ការអះអាងរបស់ពួកគេនោះ គឺជាការភូតកុហក ព្រោះថាពិតណាស់ ព្យាការីមូហាំម៉ាត់បាននាំមកឲ្យពួកគេនូវគម្ពីរគួរអាន ប៉ុន្តែពួកគេបានប្រឆាំងវា(គម្ពីរគួរអាន)។ ដូច្នេះ ពួកគេគង់តែនឹងដឹងនូវទណ្ឌកម្មដ៏ខ្លាំងក្លាបំផុតនៅថ្ងៃបរលោកដែលកំពុងតែរង់ចាំពួកគេ។
(169) ហើយពិតប្រាកដណាស់ ពួកមុស្ហរីគីននៃពួកម៉ាក្កះ ធ្លាប់បាននិយាយនៅមុនពេលដែលព្យាការីមូហាំម៉ាត់ត្រូវបានគេតែងតាំងជាអ្នកនាំសារថាៈ ប្រសិនបើពួកយើងមានគម្ពីរមួយនៃបណ្តាគម្ពីរទាំងឡាយដែលមានពីមុនមក ដូចជាគម្ពីរតាវរ៉តជាដើមនោះ ប្រាកដជាពួកយើងនឹងគោរពសក្ការៈចំពោះអល់ឡោះដោយចិត្តស្មោះស(គ្មានភាពស្ហ៊ីរិក) ប៉ុន្តែ ការអះអាងរបស់ពួកគេនោះ គឺជាការភូតកុហក ព្រោះថាពិតណាស់ ព្យាការីមូហាំម៉ាត់បាននាំមកឲ្យពួកគេនូវគម្ពីរគួរអាន ប៉ុន្តែពួកគេបានប្រឆាំងវា(គម្ពីរគួរអាន)។ ដូច្នេះ ពួកគេគង់តែនឹងដឹងនូវទណ្ឌកម្មដ៏ខ្លាំងក្លាបំផុតនៅថ្ងៃបរលោកដែលកំពុងតែរង់ចាំពួកគេ។
(170) ហើយពិតប្រាកដណាស់ ពួកមុស្ហរីគីននៃពួកម៉ាក្កះ ធ្លាប់បាននិយាយនៅមុនពេលដែលព្យាការីមូហាំម៉ាត់ត្រូវបានគេតែងតាំងជាអ្នកនាំសារថាៈ ប្រសិនបើពួកយើងមានគម្ពីរមួយនៃបណ្តាគម្ពីរទាំងឡាយដែលមានពីមុនមក ដូចជាគម្ពីរតាវរ៉តជាដើមនោះ ប្រាកដជាពួកយើងនឹងគោរពសក្ការៈចំពោះអល់ឡោះដោយចិត្តស្មោះស(គ្មានភាពស្ហ៊ីរិក) ប៉ុន្តែ ការអះអាងរបស់ពួកគេនោះ គឺជាការភូតកុហក ព្រោះថាពិតណាស់ ព្យាការីមូហាំម៉ាត់បាននាំមកឲ្យពួកគេនូវគម្ពីរគួរអាន ប៉ុន្តែពួកគេបានប្រឆាំងវា(គម្ពីរគួរអាន)។ ដូច្នេះ ពួកគេគង់តែនឹងដឹងនូវទណ្ឌកម្មដ៏ខ្លាំងក្លាបំផុតនៅថ្ងៃបរលោកដែលកំពុងតែរង់ចាំពួកគេ។
(171) ហើយពិតប្រាកដណាស់ បន្ទូលរបស់យើងបានសម្រេចរួចជាស្រេចចំពោះបណ្តាអ្នកនាំសាររបស់យើងដែលថាៈ ជាការពិតណាស់ ពួកគេនឹងត្រូវបានគេជួយឲ្យទទួលបានជោគជ័យលើសត្រូវរបស់ពួកគេ តាមរយៈអ្វីដែលអល់ឡោះបានប្រោសប្រទានឲ្យពួកគេនៃភស្តុតាង និងភាពខ្លាំងក្លា។ ហើយពិតប្រាកដណាស់ ជ័យជម្នះនោះ គឺសម្រាប់កងទ័ពរបស់យើងដែលពួកគេប្រយុទ្ធក្នុងមាគ៌ារបស់អល់ឡោះដើម្បីឲ្យបន្ទូលរបស់អល់ឡោះខ្ពង់ខ្ពស់ឡើង។
(172) ហើយពិតប្រាកដណាស់ បន្ទូលរបស់យើងបានសម្រេចរួចជាស្រេចចំពោះបណ្តាអ្នកនាំសាររបស់យើងដែលថា ពិតណាស់ ពួកគេនឹងត្រូវបានគេគេជួយឲ្យយកជ័យជំនះលើសត្រូវរបស់ពួកគេ តាមរយៈអ្វីដែលអល់ឡោះបានប្រោសប្រទានឲ្យពួកគេនៃភស្តុតាង និងភាពខ្លាំងក្លា។ ហើយពិតប្រាកដណាស់ ជ័យជំនះ គឺសម្រាប់កងទ័ពរបស់យើងដែលពួកគេប្រយុទ្ធក្នុងមាគ៌ារបស់អល់ឡោះដើម្បីឲ្យបន្ទូលរបស់អល់ឡោះខ្ពង់ខ្ពស់ឡើង។
(173) ហើយពិតប្រាកដណាស់ បន្ទូលរបស់យើងបានសម្រេចរួចជាស្រេចចំពោះបណ្តាអ្នកនាំសាររបស់យើងដែលថា ពិតណាស់ ពួកគេនឹងត្រូវបានគេគេជួយឲ្យយកជ័យជំនះលើសត្រូវរបស់ពួកគេ តាមរយៈអ្វីដែលអល់ឡោះបានប្រោសប្រទានឲ្យពួកគេនៃភស្តុតាង និងភាពខ្លាំងក្លា។ ហើយពិតប្រាកដណាស់ ជ័យជំនះ គឺសម្រាប់កងទ័ពរបស់យើងដែលពួកគេប្រយុទ្ធក្នុងមាគ៌ារបស់អល់ឡោះដើម្បីឲ្យបន្ទូលរបស់អល់ឡោះខ្ពង់ខ្ពស់ឡើង។
(174) ដូច្នេះ ចូរអ្នក(ឱអ្នកនាំសារមូហាំម៉ាត់)បែរចេញពីពួកមុស្ហរីគីនដែលរឹងរូសទាំងនោះមួយរយៈពេលសិនចុះដែលមានតែអល់ឡោះទេដែលដឹង រហូតដល់ពេលវេលាដាក់ទណ្ឌកម្មពួកគេនោះបានមកដល់។
(175) ហើយចូរអ្នកមើលពួកគេចុះនៅពេលដែលទណ្ឌកម្មបានធ្លាក់លើពួកគេ ហើយពួកគេក៏គង់តែនឹងឃើញដែរ នៅពេលដែលការមើលឃើញរបស់ពួកគេនោះលែងមានប្រយោជន៍អ្វីទៀតហើយ។
(176) តើពួកមុស្ហរីគីនទាំងនោះសុំឲ្យទណ្ឌកម្មរបស់អល់ឡោះឆាប់កើតឡើងចំពោះពួកគេឬ?
(177) ហើយនៅពេលដែលទណ្ឌកម្មរបស់អល់ឡោះបានធ្លាក់ទៅលើពួកគេនោះ វាគឺជាពេលព្រឹកដ៏អាក្រក់បំផុតរបស់ពួកគេ។
(178) ហើយចូរអ្នក(ឱអ្នកនាំសារមូហាំម៉ាត់)បែរចេញពីពួកគេចុះ រហូតដល់ពេលដែលអល់ឡោះកំណត់ឲ្យទណ្ឌកម្មធ្លាក់ទៅលើពួកគេ។
(179) ហើយចូរអ្នកមើលចុះ ពួកទាំងនោះក៏នឹងឃើញទណ្ឌកម្មរបស់អល់ឡោះ និងការដាក់ទោសរបស់ទ្រង់ដែលកើតឡើងចំពោះពួកគេដែរ។
(180) ម្ចាស់របស់អ្នក(ឱព្យាការីមូហាំម៉ាត់)មហាស្អាតស្អំ ជាម្ចាស់ដែលខ្លាំងពូកែ និងជាម្ចាស់ដ៏មហាខ្ពង់ខ្ពស់អំពីលក្ខណៈសម្បត្តិខ្វះខាតដែលពួកមុស្ហរីគីនបានចោទប្រកាន់ចំពោះទ្រង់។
(181) ហើយការស្វាគមន៍របស់អល់ឡោះ និងការកោតសសើររបស់ទ្រង់ សូមកើតមានដល់បណ្តាអ្នកនាំសារទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ដ៏ឧត្តុង្គឧត្តម។
(182) ហើយការកោតសរសើរទាំងអស់ គឺសម្រាប់អល់ឡោះជាម្ចាស់(តែមួយគត់) ព្រោះទ្រង់គឺជាអ្នកដែលសាកសមនឹងគេកោតសរសើរ ហើយទ្រង់គឺជាម្ចាស់គ្រប់គ្រងពិភពទាំងអស់ ដែលគ្មានម្ចាស់ណាសម្រាប់ពួកគេក្រៅពីទ្រង់ឡើយ។