(1) [81.1] เมื่อดวงอาทิตย์ถูกม้วนดับแสงลง
(2) [81.2] และเมื่อบรรดาดวงดาวร่วงหล่นลงมากระจัดกระจาย
(3) [81.3] และเมื่อบรรดาภูเขาถูกเคลื่อนย้าย
(4) [81.4] และเมื่ออูฐท้องสิบเดือนถูกทอดทิ้ง
(5) [81.5] และเมื่อสัตว์ถูกนำมารวมกัน
(6) [81.6] และเมื่อทะเลลุกเป็นไฟ
(7) [81.7] และเมื่อชีวิตทั้งหลายถูกจัดเป็นคู่
(8) [81.8] และเมื่อทารกหญิงที่ถูกฝังทั้งเป็นถูกถาม
(9) [81.9] ด้วยความผิดอันใดเขาจงถูกฆ่า
(10) [81.10] และเมื่อบันทึกทั้งหลายถูกกางแผ่
(11) [81.11] และเมื่อชั้นฟ้าถูกเลิกออก
(12) [81.12] และเมื่อนรกถูกจุดให้ลุกสว่างจ้า
(13) [81.13] และเมื่อสวรรค์ถูกนำมาใกล้
(14) [81.14] ทุกชีวิตย่อมรู้สิ่งที่ตนได้นำมา
(15) [81.15] ข้าสาบานต่อดวงดาวที่ซ่อนตัวในเวลากลางวัน
(16) [81.16] ที่โคจรลับดวง
(17) [81.17] ข้าสาบานด้วยกลางคืนเมื่อมันเหือดหายไป
(18) [81.18] และด้วยเวลาเช้าตรู่เมื่อมันทอแสง
(19) [81.19] แท้จริง อัลกุรอานคือคำพูดของรอซูล (ญิบรีล) ผู้ทรงเกียรติ
(20) [81.20] ผู้ทรงพลัง ผู้ทรงตำแหน่งสูง ณ พระเจ้าแห่งบัลลังก์
(21) [81.21] ผู้ใดรับการจงรักภักดี ผู้ซื่อสัตย์ ณ ที่โน้น
(22) [81.22] และสหาย (มุฮัมมัด) ของพวกเจ้านั้นมิใช่เป็นคนวิกลจริตแต่ประการใด
(23) [81.23] และโดยแน่นอนเขา (มุฮัมมัด) ได้เห็นเขา (ญิบรีล) ณ ขอบฟ้าอย่างชัดแจ้ง
(24) [81.24] และเขา (มุฮัมมัด) มิใช่เป็นผู้ตระหนี่ในเรื่องเร้นลับ
(25) [81.25] และอัลกุรอานนี้มิใช่คำกล่าวของชัยตอนที่ถูกสาปแช่ง
(26) [81.26] แล้วพวกเจ้าจะไปทางไหนเล่า
(27) [81.27] อัลกุรอานนั้นมิใช่อื่นใด นอกจากเป็นข้อตักเตือนแก่ประชาชาติทั้งมวล
(28) [81.28] สำหรับบุคคลในหมู่พวกเจ้าที่ประสงค์จะอยู่ในทางอันเที่ยงตรง
(29) [81.29] และพวกเจ้าจะไม่สมประสงค์สิ่งใด เว้นแต่อัลลอฮฺพระเจ้าแห่งสากลโลกจะทรงประสงค์