Ақида

ШАРҲИ МАТНИ ДАРСҲОЙ МУҲИМ БАРОИ УМУМИ УММАТ: КИТОБ БО ЗАБОНИ ТОҶИКӢ НАВИСАНДААШ ДОКТОР ҲАЙСАМ САРҲОН, ВА ОН ШАРҲИ МАТНИ ДАРСҲОЙ МУҲИМ БАРОЙ УМУМИ УММАТ, МУЪАЛИФАШ ИМОМ ИБНИ БОЗ РАҲИМАҲУЛЛОҲ, ДАР ИН МАТН ҶАЪМОВАРИ КАРДААСТ ҶУМЛАЕ АЗ ИЛМҲОЙ ШАРЪИ МУТАЪЛИҚ БА ҲУКМҲОЙ ФИҚҲИ, АҚИДАВИ, ВА РАВИШ. ЛОЗИМ АСТ БОЛОЙ УМУМӢ УММАТ ДОНИСТАНАШ. МУЪАЛИФ ИН РО ДАР ЯК ШАКЛИ ЗЕБО ТАҚСИМБАНДИ КАРДА, ВА ДАР ОН МАҚСАДҲОЙ УМУМӢ ВА МАЪНОЙ УМУМИ РО ЗИКР НАМУДА ВА БАЪДИ ҲАР ТАҚСИМБАНДИ ОЗМОИШИҲО, ҲАМАЙ ИН НА БА ШАКЛИ МУХТАСАРЕ КИ КАМБУДИ ДОШТА БОШАД ВА НА ТУЛОНИЕ КИ ХАСТА КУНАНДА БОШАД.

САВОЛҲОИ СЕГОНАИ ҚАБР ВА ЧАҲОР ҚОИДА ВА НАВОҚИЗИ ИСЛОМ: ИН КИТОБ БО ЗАБОНИ ТОҶИКӢ, МУЪАЛИФАШ ДОКТОР ҲАЙСАМ САРҲОН ВА ДОРОЙ: 1-САВОЛҲОИ СЕГОНАИ ҚАБР: ИН НАВИШТАҶОТ ХЕЛО ҚИММАТБАҲО ДОРОЙ АСЛҲОЕ КИ ВОҶИБ АСТ ДОНИСТАНАШ БАР ИНСОН ВА АЗ ИНҲО ДАР ҚАБР ПУРСОН МЕШАВАД, ВА НАМУДҲОИ ИБОДАТҲОЕ КИ АЛЛОҲ БА ОН АМР КАРДА АСТ ВА МАРТАБАҲОЙ ДИН. 2-ҚОЙДАҲОЙ ЧАҲОРГОНА: НАВИШТАҶОТИ КӮТОҲ ДАР БАЁНИ ҚОЙДАҲОЙ ТАВҲИД ВА ШИНОХТАНИ ОН, ВА БАЪЗЕ ШУБҲАҲОЕ КИ МУШРИКОН БА ОН ЧАНГ МЕЗАНАНД ВА РАД КАРДАН БА ОН. 3-НАВОҚИЗИ ИСЛОМ: МАТНИ КӮТОҲ КИ ДАР ОН БАЪЗЕ АЗ БУЗУРГТАРИН МАСАЛАҲОЕ КИ ХАТАРИ ЗИЁДЕ ДАР ДИНИ МУСАЛМОН ДОРАД, ВА ИН БО ДОРОЙ ДОШТАНИ ХАТАРИ БУЗУРГАШ ЗИЁДИ МАРДУМ ДАР ИН МУРТАКИБ МЕШАВАНД, ТО ИНКИ МУСАЛМОН АЗ ИН БОЛОЙ ХУД БИТАРСАД ВА АЗ ОН ДУРИ ҶӮЯД. МУЪАЛИФ ИН РО БА ШАКЛИ ЗЕБО ВА ТАҚСИМБАНДИ КАРДАГИ АСТ ВА ДАР ИН МАСАЛАҲОИ УМУМИ ВА МАЪНЕҲОЙ УМУМИ РО ЗИКР НАМУДААСТ ВА БАЪДИ ҲАР ЯК МАТН ПУРСИШҲО ВА ОМӮЗИШҲО ГУЗОШТААСТ, ҲАМАЙ ИН НА БА ШАКЛИ МУХТАСАРЕ КИ КАМБУДИ ДОШТА ВА НА ТУЛОНИЕ КИ ХАСТА КУНАНДА БОШАД.

Дар ин китобча хонанда чанде аз амалҳои ҳаромро мехонад, ки бо далилҳои Қуръон ва суннат ҳаром гардонида шудаанд, вале бо вуҷуди ҳаром будани анҷом додани ин амалҳо бисёри аз мардум нисбати он бепарвои намуда онҳоро анҷом медиҳанд.

Ин рисола иборат аст аз: Имон овардан ба Аллоҳ Таоло ва ба фариштагон ва ба китобҳои У Таоло ва ба тамоми паёмбарон ва ба рузи қиёмат ва ба тақдири неки ва бади.

Шайх Ибни Усаймин дар ин китобаш усулҳои имонро шарҳ медиҳад.

Чи тавре бар ҳар як мусалмон маълум аст дини мубини ислом аз панҷ рукн иборат аст, дар ин китоб панҷ аркони исломро шарҳ дода мешавад

Роҳнамоии масоили ақидавӣ, ё 200 саволу ҷавоб дар баёни акидаи исломӣ. Шарҳи ақидаи аҳли суннат ва ҷамоат мебошад ва онро муаллиф бо тариқи савол ва ҷавоб тартиб додааст.

Суолу ҷавобе дар бораи Шиъаён ва имомони онҳо, Гирифташуда аз китоби "Ақоид-уш-шиъати-л иснай ашария", саҳ 26-50.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи ин ибора “Эй Расули Худо назар” гуфтан суҳбат мекунад ва баён мекунад, ки чунин ҷумларо гуфтан ҷоиз нест ва гуяндааш гунаҳгор мешавад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи ҳидоятёфтагон ва муваҳҳидон суҳбат карда, баён мекунад, ки вақто инсон Худои ягонаро парастиш кунад ва роҳи ростро интихоб кунад, асари ин ҳидоят ва тавҳидро дар зиндагиаш мушоҳида мекунад ва аз он лаззат мебарад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи шартҳои қабули тоату ибодат суҳбат карда баён мекунад, ки яке аз шартҳои қабули тоату ибодат пайрави кардан аз Паёмбари ислом Муҳаммад (Салому дуруди Аллоҳ бар ӯ бод) мебошад.

Ин навор дар атрофи халқи замину осмонҳо мебошад, Дар ин навор қудрати Худованд дар халқи осмонҳо ва бузургии онро бо масофаи байни осмону замин, ки бисёр зиёд аст, баён шудааст.

Яктопарастиро чигуна бифаҳмем? Дар ин рисолаи кутоҳ нависанда маънои ҳақиқии тавҳидро баён намуда, Ва бар олимоне ки тавассул ва ёри хостан аз мурдагонро ҷоиз дониста фатво медиҳанд, рад намудааст.

Шайх Муҳаммад Солеҳ Зиёиӣ дар ин навор дар бораи ифтихор кардан бо ақидаи Исломӣ ва ҳама вақт бо ин дини пок ва таълимоти он бояд фахр кард ва мардумро ба суи он даъват кард, суҳбат мекунад.

Имон бузургтарин хислат, шарифтарин мартаба ва комилтарин дараҷа мебошад, ки ҳеҷ бартари ва подоше бидуни вуҷуди имон ва риояти ҳуқуқи он дода намешавад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи тавассули ғайри шаръӣ ва баъзе навъҳои он суҳбат мекунад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи тавассули шаръӣ суҳбат карда навъҳои онро баён мекунад.

Ваҳдатул-вуҷуд чист? «Ваҳдатул-вуҷуд» — як назария ва ақидаест, ки пайравонаш ғолибан аз ошкор кардан ва баёни сареҳи он, имтиноъ меварзанд.

Зимни ин навиштор асаре, ё хабареро хоҳем баррасӣ кард, ки дар бораи намунае аз инҳирофоти хатарнок ворид шудааст, ки дар оғозгоҳи таърихи ин уммат воқеъ шудааст ва чӣ гуна бузургмарде аз дабистони набавӣ бо ин инҳироф мухолифат ва муқобала кард. Дабистоне, ки бузургтарин мардони таърихро тарбия карда аст!

Пурсиш: Агар Паёмбар кулли бидъат залолат гуфта бошад, пас ин навовариҳои дунявӣ ҳам залолат аст?