Сифати ҳаҷ

Силсила мақолаҳое дар бораи Ҳаҷи хонаи Худо, қисм шашуми ин силсила иборат аст аз: - Васфи Ҳаҷ. - Рӯзи ҳаштуми моҳи Зулҳиҷҷа. - Рӯзи нуҳуми моҳи Зулҳиҷҷа. - Рӯзи даҳуми моҳи Зулҳиҷҷа. - Рӯзи ёздаҳуми моҳи Зулҳиҷҷа. - Рӯзи дувоздаҳуми моҳи Зулҳиҷҷа. - Рӯзи саздаҳуми моҳи Зулҳиҷҷа - Васфи Умра

Силсила мақолаҳое дар бораи Ҳаҷи хонаи Худо, қисми панҷуми ин силсила иборат аст аз: - Таърифи нусук. - Нияти нусук. - Анвоъи нусук. - Фарқ миёни нусукҳои сегона. - Таърифи талбия. - Ҳукми талбия. - Вақти талбия ва мавзеъҳои он.

Силсила мақолаҳое дар бораи Ҳаҷи хонаи Худо, қисм дуюми ин силсила иборат аст аз: - Таърифи Ҳаҷ. - Ҳукми Ҳаҷ ва фазилати он. - Шартҳои Ҳаҷ. - Таърифи Умра. - Ҳукми Умра ва фазилати он

Бародарон ва ҳоҷиёни муҳтарам! аз ин ки зиёрати хонаи Худо ва ҳаҷҷи Байтуллоҳи-л-ҳаром яке аз аркон ва бунёни асоси Ислом ба шумор меравад, пас, бояд мутобиқи суннат ва гуфтори Расули акрам-саллаллоҳу алайҳи васаллам- бошад чунонки он ҳазрат худ фармуданд: «خذوا عني مناسككم، فإني لا أدري لعلي لا أحج بعد حجتي هذه». [مسلم]. «Аз ман маносик ва роҳнамои ҳаҷҷи худро биёмўзед. (Ба ривояти Муслим). Ин хадис асли азим ва бузурге дар маносик ва роҳнамои ҳаҷ аст. Пас ин мухтасари маносики ҳаҷро ба бародарони форсизабони ҷаҳон тақдим медорем ва аз Худованди азза ва ҷалл хосторем онро холисан барои ризову хушнўдии худ қарор дода, моро аҷр ва подоши нек дар дунё ва охират ато фармояд.

Эшони Маҳмудҷон дар ин навор дар бораи фарзҳо, воҷибот ва баъзе аз суннатҳо ва мустаҳаботи ҳаҷ мавъиза мекунад, ва ин чунин баъзе аз маҳзуроти ҳаҷро баён мекунад.

Ин мақола иборат мебошад аз баъзе хатоҳоеки ҳоҷиёни хонаи Худо дар ҳангоми тавоф кардан дар гирди хонаи Худо, ва инчунин ҳангоми саъӣ кардаи миёни сафо ва марва гирифтори он мешаванд, ва барои огоҳ намудани ҳоҷиёни хонаи Худо хостем ин хатоҳоро зикр кунем то инки ҳоҷиёни хонаи Худо аз ин хатоҳо ҳазар кунанд. Ва ин хатоҳо иборат мебошанд аз.

Маросими ҳаҷ яке аз рукнҳои панҷгонаи дини мубини Ислом буда, тавонмандии (иститоъати) ҷисмӣ ва молӣ шарти вуҷуб ва дуруст гардидани баргузории ин барномаи ибодӣ ва суннати иброҳимӣ мебошад. Бинобар ин, барои шинохти дурусти ҷавҳар ва моҳияти ин рукни бузурги бинои Ислом ва ҳарчи комилтар ба ҷой овардани аъмол ва маносики он китоби ҳозир пешкаши хонандагони азиз мегардад. Дар ин китоб нахуст моҳият, фалсафа, ҷанбаҳои динӣ-иҷтимоъӣ ва давраҳои гуногуни он дар тўли таърих, ҳамчунин ҳаҷҷи Паёмбари Худо (с) баён мешаванд. Сипас, аъмол ва маносики ҳаҷ бо тартиббандии тозае манзури хонанда мегардад. Пас аз он дуъоҳо ва зикрҳои муҳимме, ки дар рафти баргузории маносики ҳаҷ гуфта мешаванд ва ба дунболи он тавсияҳои зарурӣ барои шахси ҳаҷгузор зикр карда мешаванд. Дар охир баъзе истилоҳот, номҳои ҷуғрофӣ ва калимаҳои ноошно шарҳ ва тавзеҳ дода мешаванд.

Бродарон ва зоирони хонаи худо аз инки зиёрати хонаи худо ва ҳачи байтуллоҳилҳаром яке аз аркон ва бунёни асоси дини ислом мебошад пас бояд мутобиқи суннат ва гуфтори пайғамбари худо адо карда шавад чуноне ки худи пайғамбари худо фармуданд: