Фазилати некӯи ба падару модар ва пайванди хешованди

Қисми дуввум аз дарси Ин Ислом аст, ба забони Амҳарӣ

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи эҳтирому хидмати падару модар ва чигунагии дарёфт кардани розигии онҳо суҳбат мекунад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи оқи волидайн ва дуои падару модар бар фарзандон суҳбат мекунад.

Ислом барои падару модар ҳуқуқҳои зиёде додааст, ва фарзандонро амр намудааст ки он ҳуқуқҳоро ба ҷой биёранд ва нисбати падару модар некӯкор бошанд.

Оё медонед падару модар киро мегуянд? Падару модар яъне сабаби пайдоиши инсон, барои ин ду шахс, бо баландтарин мартабаи эҳсону неки бояд рафтор кард. Некиву эҳсон бо падар, ба хотири он ки у ба сабаби фарзандаш тамоми машақатҳоро аз сар гузаронид то ки уро ба воя расонд, ва некиву эҳсон ба модар, ба хотир он ки у фарзандашро бо машақати зиёд ба дунё оварда ва тамоми раҳмату шафқаташро ба у бахшидааст.

Ҳоҷи Мирзо дар ин навор дар бораи иҳтироми падару модар, ва чи гуна ба ҷо овардани иҳтиром онҳо ва ба даст овардани хушнудии онҳоро баён мекунад. Ва баъзе аз оятҳо ва ҳадисҳоеро зикр мекунад ки амр ба иҳтироми падару модар мекунанд.

Эшони Нуруддин дар ин навор дар бораи иҳтироми падару модар, ва чи гуна ба ҷо овардани иҳтиром онҳо ва ба даст овардани хушнудии онҳоро баён мекунад. Ва баъзе аз оятҳо ва ҳадисҳоеро зикр мекунад ки амр ба иҳтироми падару модар мекунанд.

Ин мақола дар бораи эҳтироми падару модар мебошад, ва нависанда чанд ояту ҳадисҳоеро зикр мекунад, ки далолат бар баҷо овардани эҳтироми падару модар ва донистани ҳақу ҳуқуқи онҳо мекунад.

Мақола дар бораи Алоқаманд сохтани кӯдак ба некӣ кардан бар падару модар, мебошад, гирифташуда аз китоби "Тарбияи фарзандон"

Мақола дар бораи Раҳнамоиҳои набавӣ барои шахси нозо, Ва азоби касе, ки аз фарзанд ё волидайнаш канорагирӣ кунад, мебошад, гирифташуда аз китоби "Тарбияи фарзандон"

Расули Худо (с) фармуданд: Аз бузургтарин гуноҳон ин аст, ки шахс падару модари худро лаънат кунад.

Аввал: Таърихи пайдоиши иди занон Аз ҷумлаи идҳое ки аксари мардуми ҷаҳон барои пешвоз гирифтанаш эҳтимоми хосе медиҳанд (Рузи модарон ё ин ки иди модарон) мебошад, бо вуҷуди он ки дар рузи пешвоз гирифтанаш миёни мардуми ҷаҳон ихтилоф аст, магар ин ки дар пешвоз гирифтанаш бо шакли ом иттифоқ аст..... Чуноне, ки дар боло зикр кардем ин ид ҳеч робитае ба дин яъне ба Қурон ва ба суннати Паёмбари ислом надорад, балки чуноне ки маълум шуд ин ид аксаран аз ҷиҳати мардуми ғарб баъди роҳпаймоиҳову эътирозҳо ба расмият шинохтаву пайдо шудааст, ва дур аз ҳамаи ашколи таъолим ва тарбияи динии муҷтамаъи исломи мебошад.