Намози нофила

Хутба: Хушксолӣ ва қаҳтӣ, нишонаи дурии мардум аз итоъати Аллоҳ аст ва низ нишонаи ошкорест, бар анҷоми муҳаррамоти Аллоҳи таъоло. Маъсият ва нофармонӣ аз Аллоҳи мутаъол бадиро ҷалб мекунад ва баракатро аз байн мебарад ва аз раҳмати Аллоҳ ба бандагонаш онаст, ки намози талаби боронро барои онҳо машруъ намудааст, ки ба сӯи Парвардигорашон боз мегарданд ва ба ӯ тавассул меҷӯянд, то хушсолӣ ва қаҳтиро аз эшон рафъ кунад ва борони раҳматашро бар бандагонаш нозил кунад.

Маънои суннати муаккада ва суннати ротиба, фазилати адои он, мазаммат ва хатари тарки он, ҳукми тарки он ва фаҳми саҳеҳи ин ҳукм.

Касоне, ки рӯзаи моҳи Рамазонро бо имон ва қасди савоб бигиранд тамоми гуноҳони гузаштаи онҳо афв мешавад.

Чигуна аз моҳи рамазон истиқбол бигирем, шабҳои ин моҳи бузургро чигуна шабзиндадори кунем, аснофи мардум дар ин моҳ чигунаанд, ва дигар мавзуҳои алоқаманд ба рамазон, соҳиби китоб барои хонандагон ҷавоби ин пурсишҳоро тақдим намудааст.

Дар ривоятҳо омадааст, ки Расули Худо (с) мардумро ба қиёми шабҳои моҳи Рамазон бо баёни аҷру савоби он ҳавасманд мегардонд, вале онҳоро ба таври ҳатмӣ ва муаккад ба он амр намекард. Аз ҷумла, он Ҳазрат (с) мегуфт: «Касе шабҳои моҳи Рамазонро аз рўи имон ва ба умеди аҷру савоб барпо дорад, тамоми гуноҳони (хурди) гузаштааш бахшида мешаванд».Саҳеҳи Бухорӣ, 37, 2008, 2009. Дар ин мақола нависанда дар бораи намози тарових ва чанд ракаат аст баён мекунад