Merits of Prophet's Companions

Назари уламои ҳанафӣ оид ба касоне, ки Абӯбакру Умарро дашном медиҳанд.

ДӮСТӢ ВА ХЕШОВАНДӢ МИЁНИ АҲЛИ БАЙТ ВА САҲОБА : намунаҳои роҳнамо ва далолаткунанда бар алоқа ва иртиботи самимӣ миёни аҳли байт ва саҳоба

Халифаҳои Пайғамбар саллаллоҳу алайҳи ва саллам шогирдони мадрасаи нубувват ва баъди Пайғамбар саллаллоҳу алайҳи ва саллам ва дигар пайғамбарон бузургтарин ва беҳтарин бандагони Аллоҳ таоло мебошанд. Ҳамчуноне Пайғамбар саллаллоҳу алайҳи ва саллам пешвои пайғамбарон ва имоми ҷаҳониён дониста мешавад, саҳобагонаш пешвои саҳобагони дигар пайғамбарон ва баъди пайғамбарон бузургтарин фарзандони Одам дониста мешаванд.

Амр ибни Ҷамуҳ дар даврони ҷоҳилият сарваре аз сарварони номдори Араб ва сардори мӯҳтарами қабилаи бани Салама ва яке аз саховатмандон ва дорои сифатҳои муруввату мардонагӣ дар Ясриб буд. Ӯ яке аз саҳобагони бузургворе буд, ки дар аввалҳои даъвати Паёмбар (с) исломро қабул кард ва дар ҷанги Уҳуд ба шаҳодат расид.

Туфайл ибни Амри Давсӣ, яке аз бузургони маъруфи қабилаи Давс аст, ки дар давраи ҷоҳилият аз шӯҳрат ва номоварии хоссе дар байни мардум бархурдор буд. Ва ӯ яке аз саҳобагони бузургворе буд, ки дар аввалҳои даъвати Паёмбар (с) исломро қабул кард.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи суханон ва мадҳи Паёмбар (с) дар ҳаққи Ансорро баён мекунад, Паёмбари Худо дар маконҳо ва замонҳои гуногун аз Ансориҳо мадҳ ва бузургии онҳоро зикр кардааст.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи он саҳобагоне, ки Паёмбари Худоро бо ҷону дил қабул карданд ва аз он Ҳазрат ҳимоят карданд ва онҳо аҳли Мадинаи Мунаввара буданд, ки бо номи Ансор дар байни мусалмонон машҳуранд, суҳбат мекунад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор қиссаи дуъои Паёмбар (с)-ро зикр мекунад, ки Паёмбари Худо дар ҳаққи ҳазрати Умар (р.з) дуъо карданд, ки Худованд ӯро ҳидоят кунад ва ба восиати ӯ исломро пирӯз гардонад.

Навор дар бораи ислом овардани Абубакри Сиддиқ (Худованд аз Ӯ рози бод) ва фазилатҳои он ҳазрат.

Ин навор дар атрофи шахсоне, ки бо даъвати Абубакри Сиддиқ дар садри ислом мусалмон шудаанд суҳбат мекунад, ва аз ҷумлаи онон халифаи севуми мусулмонон Усмон писари Аффон –Худованд аз онҳо рози бод- мебошад.

Қиссаи ҷолиб ва таъсирбахши Абубакри Сиддиқ бо Мистаҳ (р), ки Абубакри Сиддиқ ба ӯ садақа доданро манъ кард, Ва баъди нозил шудани оёте аз ҷониби Худованд садақаи медодагиашро боз шуруъ кард.

Қиссаи ҷолиб ва таъсирбахши Абубакри Сиддиқ бо Мистаҳ (р), ки Абубакри Сиддиқ ба ӯ садақа доданро манъ кард, Ва баъди нозил шудани оёте аз ҷониби Худованд садақаи медодагиашро боз шуруъ кард.

Ҳикояти кутоҳе, ки байни Абубакр ва Умар (р.з) воқеъ шуд ва чигуна Расули Худо (с) аз Абубакр (р.з) дифоъ кард, бо шарҳи мутасари ҳадисе ки ин ҳикояро ривоят кардааст.

Дар ин овеза хонандаи гироми хешовандии муборак байни аҳлу байти пайғамбар (с) ва аҳлу байти Форуқ Умар ибни Хаттоб (р.з)-ро мулоҳаза мекунад, ки ҳам баъди воқеъ шудани фитна буд ва ҳам баъдаш. Ин шаҷараномаи хешованди байни онҳо далолат ба як робита ва алоқаи хубу ҳамимона байни онҳо мекунад, Пас аз дуруғҳои бофташуда ва дар таърих дохил кардашуда барҳазар бошем.

Зиндагонии севвумин халифаи мусулмонон ва домоди Паёмбари ислом (с) Усмон писари Аффон (р.з).

Зиндагонии дуввумин халифаи мусулмонон ва падарарӯси Паёмбари ислом (с) Умари Форуқ (р.з).

Зиндагонии аввалин халифаи мусулмонон ва падарарӯси Паёмбари ислом (с) Абубакри Сиддиқ (р.з).

Зиндагонии чаҳорумин халифаи мусулмонон ва домоди Паёмбари Ислом (с) Алӣ ибни Абитолиб (р.з)

Собиқини аввалин аз муҳиҷирон ва ансор. Собиқини аввалин аз муҳоҷирон пешқадамон ва сабқаткунандагони нахустини аз асҳобеанд, ки ба ҳар ду қибла намоз хондаанд, яъне собиқаи онҳо дар ислом ба аҳде мерасад, ки ҳар ду қибларо дарёфтаанд.

Дар ин сурат хонандаи гироми мулоҳаза мекунад як хешовандиҳои муборакаро, ки ҳамаи мардҳо аз аҳли байти атҳор мебошанд ва занҳо аз Оли Сиддиқ, ин далолат ба як робита ва алоқаи хубу ва ҳамимона байни онҳо мекунад, бисёри ин издиҷҳо баъди фитнаҳо рухдода будан.