Фазилати саҳобагон

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи суханон ва мадҳи Паёмбар (с) дар ҳаққи Ансорро баён мекунад, Паёмбари Худо дар маконҳо ва замонҳои гуногун аз Ансориҳо мадҳ ва бузургии онҳоро зикр кардааст.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи он саҳобагоне, ки Паёмбари Худоро бо ҷону дил қабул карданд ва аз он Ҳазрат ҳимоят карданд ва онҳо аҳли Мадинаи Мунаввара буданд, ки бо номи Ансор дар байни мусалмонон машҳуранд, суҳбат мекунад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор қиссаи дуъои Паёмбар (с)-ро зикр мекунад, ки Паёмбари Худо дар ҳаққи ҳазрати Умар (р.з) дуъо карданд, ки Худованд ӯро ҳидоят кунад ва ба восиати ӯ исломро пирӯз гардонад.

Қиссаи ҷолиб ва таъсирбахши Абубакри Сиддиқ бо Мистаҳ (р), ки Абубакри Сиддиқ ба ӯ садақа доданро манъ кард, Ва баъди нозил шудани оёте аз ҷониби Худованд садақаи медодагиашро боз шуруъ кард.

Ин овеза баёнкунандаи шаҷараномаи имом Ҷаъфари Содиқ аст. Ҳамаи мароҷеъ ва масодири мусулмонон шаҳодати онро медиҳанд, ки аҳли байти пайғамбар ва саҳобагонаш як ҳастанд, ва байни онҳо хешованди ва дӯстии самими вуҷуд дошт, ҳам пеш аз воқеъ шудни фитна ва ҳам баъдаш, ки далолат бар наздик будани алоқаи дӯсти ва хешовандии олу асҳоб ва тобиъин мекунад. Пас аз дуруғҳои бофташуда ва дар таърих дохил кардашуда барҳазар бошем.

Дар ин овеза хонандаи гироми хешовандии муборак байни аҳлу байти пайғамбар (с) ва аҳлу байти Форуқ Умар ибни Хаттоб (р.з)-ро мулоҳаза мекунад, ки ҳам баъди воқеъ шудани фитна буд ва ҳам баъдаш. Ин шаҷараномаи хешованди байни онҳо далолат ба як робита ва алоқаи хубу ҳамимона байни онҳо мекунад, Пас аз дуруғҳои бофташуда ва дар таърих дохил кардашуда барҳазар бошем.

Дар ин сурат хонандаи гироми мулоҳаза мекунад як хешовандиҳои муборакаро, ки ҳамаи мардҳо аз аҳли байти атҳор мебошанд ва занҳо аз Оли Сиддиқ, ин далолат ба як робита ва алоқаи хубу ва ҳамимона байни онҳо мекунад, бисёри ин издиҷҳо баъди фитнаҳо рухдода будан.

Ин намуна аз робита ва ҳамбастагӣ миёни Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва саллам ва хулафои рошидин разияллоҳу анҳум сухан мегуяд, ки онҳо Абубакри Сиддиқ ва Умар ибни Хаттоб ва Усмон ибни Аффон ва Алӣ ибни Абитолиб мебошанд. Ин ҳам далолат бар бузургии эшон ва робитаи қави байнашон мебошад.