Масҷид ибодатгоҳи мусалмонон аст, ки рафтан ба сӯи он барои баҷо овардани ибодати Аллоҳ таъоло савоб ва фазилати бузурге дорад.

Мақола дар бораи Ба масҷид бурдани кӯдаки ширхор, Ва дар кадом марҳилаҳо ба масҷид бурдани кӯдак кароҳат дорад, мебошад, гирифташуда аз китоби "Тарбияи фарзандон"

Ин навор дар бораи ҳукми бо дасти чап таом хурдану нушиданро бо далелҳо баён мекунад.

Агар шахсе салом надода суханашро оғоз кунад, ба ӯ ҷавоб диҳем ё не?!

Ҳукми бо ду даст салом кардан.

Салом додан аз ҷумлаи одобу ахлоқи исломи аст, ки Худованд онро барои бандагони мусалмонаш аз вақти ҳазрати Одам (а) то рӯзи қиёмат машруъ гардонида аст.

Мақолаи мухтасар дар мавзӯъи ғайбат ва ҳаром буданаш бо далелҳои шаръӣ.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар бораи баъзе мусалмононе суҳбат мекунад, ки вақти арӯси кардан аввал рафта дар назди олиме ва ё муллое никоҳи исломи мекунанд, аммо баъди чунин никоҳи дурусту шаръи туйи худро ба як туйи ғайри исломӣ, ки дар он аз бегоҳ то саҳар рақсу бози ва нӯшидани нӯшобаҳои ҳаром мебошад, мубадал мегардонанд. Инчунин ёдовар мешавад, ки ислом зидди хӯшҳоли ва хурсанди нест, аммо бояд ин хурсанди аз чорчубаи ислом берун набошад.

Мавзӯъҳое ки мақола дар бар гирифтааст: Фазилати дар масҷид намоз хондан, бар намози ҷамоъат мудовимат кардан, дар масҷид дар интизори намози оянда нишастан...

Соҳиби мақола як маҷмуъа қоидаҳо ва одоби муфид дар бораи ихтилоф ва баҳсу мунозира-ро зикр намудааст.Ва суханони худро бо зикри далелҳо аз Китобу Суннат ва гузаштагони солеҳи Ислом тақвият додааст.

Ин як узви хурде аст дар бадани инсон, ки шояд соҳибашро бар баландтарин дараҷаи ҷаннат дохил кунад, ва шояд соҳибашро дар пасттарин дараҷаҳои дузах дохил кунад.

Соҳиби мақола мегуяд: Мехоҳам бо шумо дар бораи ду хислати бад ва ду одати носазо сӯҳбат намоям, ки кам инсоне дида мешавад, ки аз он раҳои ёбад ва ҳама онро ночиз мешуморанд, вале дар назди Худованд он ду басо бузург аст.

Чӣ бисёранд касоне ки аз амалҳои фоҳиша ва зулму ситам дуранд, вале забонашон олудаи туҳмат ба номусу обурӯи мурдагону зиндагон аст, ва ин барояшон ҳеҷ аҳамияте надорад.

Расули Худо (с) фармуданд: " Оё Намехоҳед шуморо аз чизе огоҳ намоям, ки тавассути он хатоҳои шумо маҳв гашта дараҷоти шумо боло равад? Гуфтанд: Бале, эй Расули Худо. Фармуданд: Таҳорат намудан бо ҳама сахтиҳо, бисёр қадам задан ба тарафи масҷидҳо, ва баъди анҷоми намоз, намози дигарро интизор шудан, ин аст рибот, ин аст рибот, ин аст рибот".

Ҳоҷи Мирзо дар ин навор дар бораи масҷидҳо ва иҳтиром кардани онҳо суҳбат мекунад. Ва аҷру савобе, ки ба соҳиби масҷид мерасад, ва ба он шахсе, ки масҷид месозад.

Паёмбари Худо фармудааст: "Сухани нек бигу ё хомуш бош" пас оё маънои ҳадис чунин аст ки сухани зиёд гуфтан манъ аст ? Паёмбари Худо дар дигар ҳадис фармудааст: " Ҳар шахсе ки ба Худованд ва рузи қиёмат бовари дорад пас сухани нек бигуяд ё хомуш бошад" Нависандаи ин мақола дар бораи сухани нек ва фоидаҳо он суҳбат мекунад

Ҳоҷи Мирзо дар ин навор дар бораи масҷид ва неъмати бузурги он ва шукргузори кардани Худовандро барои ҳамаи масҷидҳое, ки дар Тоҷикистони мо то ҳол кушодаанд суҳбат мекунад.

Нависандаи ин мақола дар бораи чи гуна бояд салому чавоб додан ва саломро бо лафзаш баён мекунад.