Introducing Islam to Muslims

Шарҳи маъонии Қуръони карим ба забони тоҷикӣ

ФОИДАҲОИ ТАҚВО АЗ ҚУРЪОНИ КАРИМ

ШАРҲИ МАТНИ ДАРСҲОЙ МУҲИМ БАРОИ УМУМИ УММАТ: КИТОБ БО ЗАБОНИ ТОҶИКӢ НАВИСАНДААШ ДОКТОР ҲАЙСАМ САРҲОН, ВА ОН ШАРҲИ МАТНИ ДАРСҲОЙ МУҲИМ БАРОЙ УМУМИ УММАТ, МУЪАЛИФАШ ИМОМ ИБНИ БОЗ РАҲИМАҲУЛЛОҲ, ДАР ИН МАТН ҶАЪМОВАРИ КАРДААСТ ҶУМЛАЕ АЗ ИЛМҲОЙ ШАРЪИ МУТАЪЛИҚ БА ҲУКМҲОЙ ФИҚҲИ, АҚИДАВИ, ВА РАВИШ. ЛОЗИМ АСТ БОЛОЙ УМУМӢ УММАТ ДОНИСТАНАШ. МУЪАЛИФ ИН РО ДАР ЯК ШАКЛИ ЗЕБО ТАҚСИМБАНДИ КАРДА, ВА ДАР ОН МАҚСАДҲОЙ УМУМӢ ВА МАЪНОЙ УМУМИ РО ЗИКР НАМУДА ВА БАЪДИ ҲАР ТАҚСИМБАНДИ ОЗМОИШИҲО, ҲАМАЙ ИН НА БА ШАКЛИ МУХТАСАРЕ КИ КАМБУДИ ДОШТА БОШАД ВА НА ТУЛОНИЕ КИ ХАСТА КУНАНДА БОШАД.

САВОЛҲОИ СЕГОНАИ ҚАБР ВА ЧАҲОР ҚОИДА ВА НАВОҚИЗИ ИСЛОМ: ИН КИТОБ БО ЗАБОНИ ТОҶИКӢ, МУЪАЛИФАШ ДОКТОР ҲАЙСАМ САРҲОН ВА ДОРОЙ: 1-САВОЛҲОИ СЕГОНАИ ҚАБР: ИН НАВИШТАҶОТ ХЕЛО ҚИММАТБАҲО ДОРОЙ АСЛҲОЕ КИ ВОҶИБ АСТ ДОНИСТАНАШ БАР ИНСОН ВА АЗ ИНҲО ДАР ҚАБР ПУРСОН МЕШАВАД, ВА НАМУДҲОИ ИБОДАТҲОЕ КИ АЛЛОҲ БА ОН АМР КАРДА АСТ ВА МАРТАБАҲОЙ ДИН. 2-ҚОЙДАҲОЙ ЧАҲОРГОНА: НАВИШТАҶОТИ КӮТОҲ ДАР БАЁНИ ҚОЙДАҲОЙ ТАВҲИД ВА ШИНОХТАНИ ОН, ВА БАЪЗЕ ШУБҲАҲОЕ КИ МУШРИКОН БА ОН ЧАНГ МЕЗАНАНД ВА РАД КАРДАН БА ОН. 3-НАВОҚИЗИ ИСЛОМ: МАТНИ КӮТОҲ КИ ДАР ОН БАЪЗЕ АЗ БУЗУРГТАРИН МАСАЛАҲОЕ КИ ХАТАРИ ЗИЁДЕ ДАР ДИНИ МУСАЛМОН ДОРАД, ВА ИН БО ДОРОЙ ДОШТАНИ ХАТАРИ БУЗУРГАШ ЗИЁДИ МАРДУМ ДАР ИН МУРТАКИБ МЕШАВАНД, ТО ИНКИ МУСАЛМОН АЗ ИН БОЛОЙ ХУД БИТАРСАД ВА АЗ ОН ДУРИ ҶӮЯД. МУЪАЛИФ ИН РО БА ШАКЛИ ЗЕБО ВА ТАҚСИМБАНДИ КАРДАГИ АСТ ВА ДАР ИН МАСАЛАҲОИ УМУМИ ВА МАЪНЕҲОЙ УМУМИ РО ЗИКР НАМУДААСТ ВА БАЪДИ ҲАР ЯК МАТН ПУРСИШҲО ВА ОМӮЗИШҲО ГУЗОШТААСТ, ҲАМАЙ ИН НА БА ШАКЛИ МУХТАСАРЕ КИ КАМБУДИ ДОШТА ВА НА ТУЛОНИЕ КИ ХАСТА КУНАНДА БОШАД.

Муаллиф дар рисолаи худ барои расидан ба ҳадафи олӣ ва саодату хушбахти, ки ҳар инсон дар талоши расидан ба он аст, васоил ва роҳҳои муҳимро зикр мекунад, ки сабаби расидан ба зиндагии саодатманд мебошанд.

Паноҳгоҳи мусалмон: Нависандаи ин китоб шайх Саъид ибни Алӣ ибни Ваҳаф ал-Қаҳтонӣ –Худованд дар ҳифзи худаш нигоҳаш дорад- мебошад, яке аз беҳтарин китобҳои зикрҳои рӯзу шаб дар ҳаёти мусалмон ба ҳисоб меравад, ва бо фазли Худованд ин китоб ба бисёре аз забонҳо тарҷума шудааст, ва кушиш кардем ки ҳамаи ин тарҷумаҳоро дар як саҳифа ҷамъ биоварем, ва зери назорат ва роҳбарии муаллиф забонҳои боқимондаро тарҷума кунем.

Илми ҳадис ё суннат илмест, ки ба воситаи он гуфтаҳо, кардаҳо ва аҳволу кирдори Пайғамбар (с) шинохта мешавад. Олимони ҳадис суннатро ингуна таъриф гузоштанд: Маҷмуъаи гуфтор, кирдор, таъйид ва васфи чигунагии хилқат ва ахлоқи собитшуда аз пайғамбари худоро, хоҳ пеш аз пайғамбариаш бошад ва ё баъди пайғамбариаш, суннат гуфта мешавад. Олимони Ислом дар замони гузашта ва ҳозира иттифоқ кардаанд, ки асл ва асоси муътабар дар исботи аҳкоми шариъат ва ҳалолу ҳаром дар дараҷаи аввал Қуръони карим китоби Худованд аст. Баъд аз Қуръон суннати Расули Худо (с) аст, ки аз ҳавову ҳавас гап намезанад, балки ваҳйи аст, ки Худованд бар Ӯ (с) нозил фармуда аст. Баъд аз Қуръон ва суннат (яъне асл ва масдари севум) Иҷмоъи олимони уммати исломӣ аст.

Сипас аз олимон касоне буданд, ки чил (ҳадис)-ро дар усули дин, баъзеи онҳо дар фурўъ, баъзеи онҳо дар ҷиҳод, баъзеи онҳо дар зўҳд (парҳезгорӣ), баъзеи онҳо дар адаб ва баъзеи дигар дар хутба гуфтан ҷамъ кардаанд ва ҳамаи онҳо ниятҳои некў доштанд; Худо аз қосидони ин корҳо хушнуд бод. Ба дурустӣ, лозим донистам чил ҳадисеро ҷамъоварӣ намоям, ки муҳимтар аз ҳамаи онҳост, он чил ҳадисе аст, ки ҳамаи он мавзўъҳо (-и дар боло зикршударо) дар бар мегирад, ҳар яке аз он (ҳадис) пояи бузурге аз пояҳои дин аст, чунон ки олимон васф кардаанд, ки меҳвари ислом, ё нисфи ислом, ё сеяки ислом ва ё монанди он аст.

Баъзе дуъоҳои ихтиёр карда шуда бо забони тоҷики.

Ин рисола иборат аст аз: Имон овардан ба Аллоҳ Таоло ва ба фариштагон ва ба китобҳои У Таоло ва ба тамоми паёмбарон ва ба рузи қиёмат ва ба тақдири неки ва бади.

Ин рисола баёнгари баъзе аз маҳосини дини мубини Ислом мебошад.

Шайх Ибни Усаймин дар ин китобаш усулҳои имонро шарҳ медиҳад.

Чи тавре бар ҳар як мусалмон маълум аст дини мубини ислом аз панҷ рукн иборат аст, дар ин китоб панҷ аркони исломро шарҳ дода мешавад

Суолу ҷавобе дар бораи Шиъаён ва имомони онҳо, Гирифташуда аз китоби "Ақоид-уш-шиъати-л иснай ашария", саҳ 26-50.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи ҳидоятёфтагон ва муваҳҳидон суҳбат карда, баён мекунад, ки вақто инсон Худои ягонаро парастиш кунад ва роҳи ростро интихоб кунад, асари ин ҳидоят ва тавҳидро дар зиндагиаш мушоҳида мекунад ва аз он лаззат мебарад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи шартҳои қабули тоату ибодат суҳбат карда баён мекунад, ки яке аз шартҳои қабули тоату ибодат пайрави кардан аз Паёмбари ислом Муҳаммад (Салому дуруди Аллоҳ бар ӯ бод) мебошад.

Ин навор дар атрофи халқи замину осмонҳо мебошад, Дар ин навор қудрати Худованд дар халқи осмонҳо ва бузургии онро бо масофаи байни осмону замин, ки бисёр зиёд аст, баён шудааст.

Яктопарастиро чигуна бифаҳмем? Дар ин рисолаи кутоҳ нависанда маънои ҳақиқии тавҳидро баён намуда, Ва бар олимоне ки тавассул ва ёри хостан аз мурдагонро ҷоиз дониста фатво медиҳанд, рад намудааст.

Шайх Муҳаммад Солеҳ Зиёиӣ дар ин навор дар бораи ифтихор кардан бо ақидаи Исломӣ ва ҳама вақт бо ин дини пок ва таълимоти он бояд фахр кард ва мардумро ба суи он даъват кард, суҳбат мекунад.

Имон бузургтарин хислат, шарифтарин мартаба ва комилтарин дараҷа мебошад, ки ҳеҷ бартари ва подоше бидуни вуҷуди имон ва риояти ҳуқуқи он дода намешавад.