Баъзе дуъоҳои ихтиёр карда шуда бо забони тоҷики.

Намоз ва зикри Худованд дар назди саҳобагони Паёмбари Ислом бисёр аҳамият ва маконати хоссе дошт, ҳар вақто, ки Паёмбари ислом амр ба намоз ва зикре мешуд саҳобагон дар иҷро намудани он сабқат менамуданд.

Суол: Барои чи инсон Худовандро дуо мекунад ва дуояш қабул намегардад? дар ҳоле ки Худованд мефармояд: «Манро дуо кунед, дуоятонро иҷобат менамоям» Ҷавоб: Худованд мефармояд: {ادعوني أستجِبْ لكم} [غافر: 60].

Оё барои дуъо кардан вақтҳои муайян аст, ва беҳтарин вақтҳои иҷобати дуъо кадом вақт аст? Ин навор дар бораи беҳтарин вақтҳои иҷобати дуъо аст.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи дуъо, шартҳои ва маконҳои дуъо, ва одоби дуъоро баён мекунад.

Дуъо неъмати бузурге ҳаст ки Худованд онро барои мо арзони доштааст, ва аз мо хостааст ки уро анҷом бидиҳем ва ваъда додааст ки онро аз мо бипазирад. Дуъо ҷойгоҳи баланде дар дин дорад, ҳеҷ неъмате нест, ки магар бо сабаби дуъо наомада бошад, ва ҳеҷ балое нест ки бо сабаби дуъо дур нашуда бошад, чунки дуъо далолат бар ягонапарасти ва ягона шинохтани Худованд мекунад.

Тамоми махлуқот ба Худованд мўҳтоҷанд ва ба он чӣ Ў дорад, ниёз доранд. Аммо Ў аз махлуқот бениёз аст. Худованд дуоро бар бандагонаш воҷиб гардонида ва фармуда аст: “Парвардигори шумо фармуда аст: Маро бихонед то (дуои) шуморо бипазирам! Касоне, ки аз ибодати ман такаббур меварзанд, ба зуддӣ бо зиллат вориди дузах мешаванд” Ғофир 60.

Дуъои саҳеҳ ва ситоиш бар Аллоҳ таъоло

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи шукр ва ситоиши Худованд суҳбат мекунад, мусалмонон бояд шукри Худоро баҷо биоваранд, зеро ки Худованд неъматҳои зиёд ва гуногуне барои онон ато намудааст.

Ин навор дар атрофи дунё ва машғул шудан ба он мебошад, Вақте ки инсон доимо дар фикри дунё бошад аз ёди Худованд ва зикри Ӯ ғофил мемонад. Ва он сабаби кутоҳи кардан дар ибодати Худованд мегардад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи мушкилотҳо ва чигунагии ҳалли он суҳбат баён мекунад, ки яке аз роҳҳои ҳалли онҳо талаби дуо кардан аз солеҳон ва парҳезкорон (аз зиндаҳо, аммо аз мурдаҳо ҷоиз нест) мебошад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи дуъои аз хона берун рафтан ва чи фазлу бузурги дорад, ва инчунин подоше, ки Паёмбар (с) барои гуяндаи ин дуо ваъда додааст-ро, баён мекунад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи дуъо ва ҳолатҳои истиҷобати он суҳбат мекунад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи як иддае аз бандагони Худованд суҳбат мекунад, ки ҳар дуъое бикунанд Худованд дуъои онҳоро қабул мекунад.

Шунидам, ки масҳ кашидан бар рӯй баъди дуъо бидъат будааст, ва инки бӯса кардани Қуръони карим бидъат будааст, дар ин маврид равшани андозед?

Мақолаи муфид дар бораи дуъои дастаҷамъӣ ва дуъоҳои баъди намоз, бо зикри ақволи аҳли илм ва фатвоҳояшон.

Чаро мо ба Худои худ дуъо менамоем,вале ин ҳама дуъову тазаррӯъи мо пеши Парвардигори оламиён пазируфта намешавад? Дар ҳоле, ки Худованд мефармояд “Парвардигоратон гуфт: “Дуъову илтиҷо кунед Маро, то (дуъои) шуморо иҷобат кунам”

Ин маҷмуъае аз оёт ва аҳодиси гуҳарбор, ки дар бораи зикри Худованд ва фазилати зикри Худованд ва фоидаҳои он ворид шудааст, барои хонанда гирдовари шудааст.

ҲАСБУ НАЛЛОҲ ВА НЕЪМА-Л- ВАКИЛ ВА НЕЪМА-Н- НАСИР: Ин ҷумла чи маъно дорад, ва дар кадом ҳолатҳо истифода бурда мешавад? Ин навор ҷавоби ин суолҳо ва дигар пурсишҳоро медиҳад.