Намоз ва зикри Худованд дар назди саҳобагони Паёмбари Ислом бисёр аҳамият ва маконати хоссе дошт, ҳар вақто, ки Паёмбари ислом амр ба намоз ва зикре мешуд саҳобагон дар иҷро намудани он сабқат менамуданд.
Тамоми махлуқот ба Худованд мўҳтоҷанд ва ба он чӣ Ў дорад, ниёз доранд. Аммо Ў аз махлуқот бениёз аст. Худованд дуоро бар бандагонаш воҷиб гардонида ва фармуда аст: “Парвардигори шумо фармуда аст: Маро бихонед то (дуои) шуморо бипазирам! Касоне, ки аз ибодати ман такаббур меварзанд, ба зуддӣ бо зиллат вориди дузах мешаванд” Ғофир 60.
Ин навор дар атрофи дунё ва машғул шудан ба он мебошад, Вақте ки инсон доимо дар фикри дунё бошад аз ёди Худованд ва зикри Ӯ ғофил мемонад. Ва он сабаби кутоҳи кардан дар ибодати Худованд мегардад.
Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи мушкилотҳо ва чигунагии ҳалли он суҳбат баён мекунад, ки яке аз роҳҳои ҳалли онҳо талаби дуо кардан аз солеҳон ва парҳезкорон (аз зиндаҳо, аммо аз мурдаҳо ҷоиз нест) мебошад.
Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи як иддае аз бандагони Худованд суҳбат мекунад, ки ҳар дуъое бикунанд Худованд дуъои онҳоро қабул мекунад.
Ин маҷмуъае аз оёт ва аҳодиси гуҳарбор, ки дар бораи зикри Худованд ва фазилати зикри Худованд ва фоидаҳои он ворид шудааст, барои хонанда гирдовари шудааст.