Муҳаммад расули Худо

Шайх Ҳофиз Муҳаммад Карим Солеҳ дар ин навор дар бораи мақом, манзалат ва бузургии ҳазрати Муҳаммад (Дуову дуруд бур Ӯ бод) суҳбат мекунад.

Шайх Ҳофиз Муҳаммад Карим Солеҳ дар ин навор дар бораи шиносондан ва муаррификардани Паёмбари Худо суҳбат карда баён мекунад, ки ҳар як мусалмон масъул аст, ки Паёмбари худро ба ҷаҳониён ва башарият муаррифи кунад ва мардумро ба суи дини Ӯ даъват кунад.

Шайх Ҳофиз Муҳаммад Карим Солеҳ дар ин навор дар бораи дилсӯзи ва ғамхории Паёмбари Худо (дуову дуруд бар Ӯ бод) нисбат ба башарият дар умум ва ба умматаш дар хусус суҳбат карда, баъзе қиссаҳои воридшуда дар ин мавзӯъро зикр мекунад.

Шайх Ҳофиз Муҳаммад Карим Солеҳ дар ин навор дар бораи фазлу бузурги ва сифатҳои Паёмбар (с) суҳбат карда аз тамоми мусалмонон хоҳиш мекунад, ки Паёмбарашонро бар ҷаҳониён муаррифи кунанд.

Имони инсон пурра намегардад магар инки тарки ҳаво ва ҳавас карда аз паёмбари худо пайрави намояд.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар мавзӯъи итоъат кардан аз Худои яккаву ягона ва Расули Ӯ суханрони мекунад, ва дар рафти суҳбаташ баъзе аз оятҳо ва ҳадисҳои алоқаманд ба ин мавзӯъро тафсир ва тарума кардааст.

Дилҳо ҳамеша майл ба муҳаббати касе доранд, ки ба Ў неки карда бошад. Пас ин ҳама неъматҳо ва накуиҳо аз Худованди карим аст, чунончи Ў мефармояд: ﴿وَمَا بِكُم مِّن نِّعۡمَةٖ فَمِنَ ٱللَّهِۖ ثُمَّ إِذَا مَسَّكُمُ ٱلضُّرُّ فَإِلَيۡهِ تَجۡ‍َٔرُونَ ٥٣﴾ سُورَةُ النَّحلِ٥٣ \”Ва ҳар неъмате, ки болои шумост, аз Худованд мебошад\” (сураи Наҳл, ояти 53( Барои ҳар банда зарур аст, то Ўро бо мунтаҳои муҳаббат дўст дорад ва Ўро ба танҳои ва бидуни шарик ибодат намояд.

Маҳбуби ман; Маҳбуби ман зотест, ки Аллоҳи муттаол ӯро ба ҳайси охирин паёмбар барои раҳоии башарият фиристод, ки муҳаббаташро ҷузъи дин, суханашро манбаи дин ва сираташро машъали роҳ бароямон муқаррар намуд. Аммо мутаассифона имрӯз мо аз зиндагии ин маҳбуб хело дур шудаем ва чӣ қадар ниёзаст то ба он баргардем.

Муҳаммад (Саллаллоҳу алайҳи ва саллам) - чи басо зебост он саҳифа, ки ин ном дар ӯ дида шавад ва чи басо маъмуру мунаввар аст, он қалб, ки дар ӯ нақши ин ном бошад - исмест бар мусаммо, маҳбуби дилҳо ва аз ҳар айбу тӯҳмате мубарро .

Аз Паёмбари Худо (с) омӯхтам, ки табассум дар рӯи бародарам садақа аст. Аз Паёмбари Худо (с) омӯхтам, ки роҳи зудтар шифо ёфтан садақа аст.

Эмон овардан ва бовари доштан бар пайғамбарони Худо яке аз рукнҳои эмон ба Худо мебошад, чуноне ки Худованд мефармояд: { آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَّبِّهِ وَالمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آَمَنَ بِاللهِ وَمَلاَئِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ } «Ва муминон низ ҳама эмон овардан ба Худо ва фариштагони У ва китобҳои У ва пайғамбарони У… » Ва агар касе бар яке аз пайғамбарони Худо эмон наорад аз дини ислом берун мешавад, ва дар зумраи гумроҳон шуморида мешавад, чуноне ки Худованд мефармояд: { وَمَنْ يَكْفُرْ بِاللهِ وَمَلاَئِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ وَاليَوْمِ الآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلاَلاً بَعِيْدًا } «Ва ҳар ки кофир шавад ба Худо ва ба фариштагони У ва китобҳои У ва пайғамбарони У ва рузи охират пас ҳар оина гамроҳтарини гумроҳон шудааст ».

Нависандаи ин мақола дустдолштани Паёмбар -саллалоҳу алайҳи ва саллам-ва ҳукми онро бо баъзе далелҳое аз Қурон ва суннати баён мекунад ки вочиб аст бар тамоми мусалмон чи зан бошад ё мард, ва ҳар касе Паёмбарро дуст надорад ноқисул имон мебошад.

Паёмбари Худо (с) нисбат бар уммати худ бисёр раҳмдилу меҳрубон буд. Дар ин навор гӯшае аз ҳаёти Паёмбар (с) дар бораи раҳмдили ва меҳрубони Ӯ нисбати умматаш баён гардидааст.

Ин рисола ҷавоби суолест, ки пурсида мешавад банда рӯзи ҳисоб (қиёмат), ҳаққи Худованд бар бандагонаш, ҳаққе, ки васият кардааст онро бар Нуҳ (а) ва паёмбароне, ки баъди ӯ омадаанд, Паёмбарие, ки бо омадани Муҳаммад (с) хотима ёфт.

Дар ин мақолаи кутоҳ муаллиф ақлоқи накуи паёмбарро бо насиҳатҳояш дар бораи ахлоқ барои хонандагон пешкаш намудааст.

Дар ин навор дар мавзӯъӣ муҳаббат ва дӯстдории ҳазрати Умари Форуқ нисбати Расули Худо (дуову дуруд бар Ӯ бод) суҳбат мекунад. Ва қиссаҳоеро аз ҳаёт ва зиндагонии ҳазрати Умари Форуқ (р), ки чигуна Паёмбари Худоро дӯст медошт ва барои Ӯ тамоми дороияшро фидо мекард, қисса мекунад.

Дар ин навор дар мавзӯъӣ муҳаббат ва дӯстдории ҳазрати Абубакри сиддиқ нисбати Расули Худо (дуову дуруд бар Ӯ бод) суҳбат мекунад. Ва қиссаҳоеро аз ҳаёт ва зиндагонии Абубакри сиддиқ (р), ки чигуна Паёмбари Худоро дӯст медошт ва барои Ӯ тамоми дороияшро фидо мекард, қисса мекунад.

Дар ин навор дар мавзӯъӣ муҳаббат ва дӯстдории Расулуллоҳ Паёмбари башарият суҳбат карда, баён мекунад, ки ҳар як мусалмон бояд чигуна Паёмбари Худоро дӯст дорад. Ва суханрон такя ба оятҳо ва аҳодиси Паёмбар (с) чигунагии муҳаббати Паёмбарро баён мекунад. Ва инчунин баъзе аз қиссаҳои саҳобагони Паёмбарро зикр мекунад, ки чигуна бо Паёмбари Худо муомила ва эҳтиром доштан ва онро аз молу фарзандонашон ва ҳатто аз ҷонҳояшон низ зиёд дӯст медоштанд, ва қиссаи ҳазрати Умар шоҳид ва баёнгари ин сухан аст.

Китоби «Рӯҳи ислом» асосҳои дини мубини исломро дар партави Қуръону ҳадис ва пажӯҳишҳои илмии нав баён намуда, каломи илоҳӣ будани Қуръони карим ва ҳаққонияти паёмбарии ҳазрати Муҳаммад (с)-ро бо далоили илмӣ бозгӯ менамояд.

Китоби «Рӯҳи ислом» асосҳои дини мубини исломро дар партави Қуръону ҳадис ва пажӯҳишҳои илмии нав баён намуда, каломи илоҳӣ будани Қуръони карим ва ҳаққонияти паёмбарии ҳазрати Муҳаммад (с)-ро бо далоили илмӣ бозгӯ менамояд.