Ин навор дар атрофи халқи замину осмонҳо мебошад, Дар ин навор қудрати Худованд дар халқи осмонҳо ва бузургии онро бо масофаи байни осмону замин, ки бисёр зиёд аст, баён шудааст.

Мақола дар бораи номҳо ва сифатҳои Худованд. Гирифташуда аз китоби Фаслҳо дар ақида “Нома ба сӯи аҳли Шом”

Ислом дини ягонаи Худованд аст ва Худованд на аз Ҷинҳо ва на аз Инсонҳо ба ҷуз ислом дини дигареро намепазирад.

Яке аз муҳимтарин улум ва масоиле ки дар Қуръони маҷид омадааст, ин зикри асмо ва сифот ва афъоли Аллоҳ таъоло ва тақдису танзиҳи Ӯ аз камбуду нуқсонҳо мебошад.

Маънои яке аз номҳои Худованд, ки (Ас-Салом) аст бо зикри осори имон овардан ба Он.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи навъҳои тавасул, ва яке аз ин навъҳо, ки тавасул ба номҳо ва сифатҳои Худованд мебошад, суханрони намудааст.

Ин бодҳои нозук, ки Худованд мефиристад, абрҳои гарони пур аз обҳои зиёд, ки дар замин ҷорист ва дар баҳрҳо паҳн, онҳоро бардоштаю бо ҳам як намуда, чун кўҳ пайвасташон менамояд, ки аз ғафси нури офтобро ҳам мепўшонад ва аз сиёҳияш замин тира мегардад. Онро мебини, ки бо дастури илоҳи ба зуди бо ҳамҷамъ мегардад.

Он Парвардигоре, ки заминро бистар (ва густараи муносибе) барои шумо ва осмонро бино (и муҳкаме) гардонидааст ва аз осмон оберо фуруд оварда, бо он барои рӯзии шумо меваҳоеро берун намудааст.

Маънои имон овардан ба улуҳияти Худованд: Имон овардан ба улуҳияти Худо Бояд ҳар инсон тасдиқи қатъӣ намояд ба ин ки танҳо Аллоҳ таъоло сазовори ибодат ва парастиши зоҳирӣ ва ботинӣ мебошад; монанди дуъо, хавфу тарс аз Худо, таваккал намудан, мадад хостан, намоз, закот ва рўза. Бино бар ин банда яқин менамояд, ба ин ки фақат Аллоҳ таъоло маъбуди барҳақ ва бе мисли монанд мебошад, чуноне ки Аллоҳи бузург фармуда: (وإلهكم إله واحد لا إله إلا هو الرحمن الرحيم) «Ва Худои шумо якест, нест худое ҷуз Худованди бахшанда ва меҳрубон.»(Бақара-163)

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи қудрати Худованд ва нишонаҳои он суҳбат мекунад.

Ду ҷавон яке ба номи Абдуллоҳ ва дигаре ба номи Абдуннабӣ бо ҳам вохурданд, ва вориди гуфтугу гаштанд. Нуқтаи оғози ин гуфтугў ин буд, ки Абдуллоҳ номи Абдуннабиро хилофи таълими шариъат медонист. Абдуллоҳ: Оё ту ғайри Худоро парастиш ва ибодат мекунӣ?

Аллоҳ ҳофизу нигаҳбони махлуқот аст

Бо мо савор шав! Киштии наҷот: китобчае аст, ки ҳоли мусулмонҳои ин замонро баён мекунад, ки аз ҷоҳили ва нодони рӯй ба ақоиди фосид ва ширку дуъои ғайри Худованд овардаанд. Ва ибодатҳое ки хос барои Худованд аст, аз ҷумлаи табаррук, тавассул, қурбонӣ ва назрро барои ғайри Худованд ба ҷой меоранд.

Оё Аллоҳ таъоло ҚАДИМ ‎ном дорад?!‎

Мақола дар бораи Нахустин калимае, ки ба кӯдак талқин мешавад, калимаи тавҳид «Ло илоҳа иллаллоҳ» аст, мебошад, гирифташуда аз китоби "Тарбияи фарзандон"

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи ду номи Худованд,(Азиз ва Ғафур) суҳбат мекунад.

Худованд карим аст ва яке аз сифатҳои Худованд карам мебошад, Пас бандагони Худованд бояд аз ин сифати Худованд пайравӣ намуда соҳибкарам ва саховатманд бошанд.

Офаридгоре, ки ба танҳои соҳиби ҳамаи чиз аст ва дар офариниши ҳастӣ ва идораи он, ки аз назму печидагии ҳайратоваре бархурдор аст, аҳадеро бо худ ҳамроҳ надорад. Холиқе, ки ҳамеша ва ҳамаи ҷо нозиру муроқиби офаридаҳои хеш аст.