Фиқҳ

Ба вуҷуд овардани амният неъмате аст, ки шариъати исломӣ аз он пуштибони мекунад, то инки мусулмон бар динаш дар амон бошад ва парвардигорашро ибодат намояд, ва нафсу молу номусаш дар амон бошад, Ва ин баёни сабабҳои таҳқиқ ёфтани амният мебошад.

Асари тавҳид дар амну амони, ва ҳарчанд ки инсон ба тавҳид наздик бошад, ҳамонқадар амну амон ва ҳидоятро ҳосил менамояд.

Неъмати амну амони дар сояи тавҳиди Худованд: Хутбаи ҷумъа дар масҷиди Ҳаром, Маккаи мукаррама, таҳия шуда аз ҷониби шайх Солеҳ ибни Муҳаммад ол-Толиб, дар таърихи 20/4/1432 ҳ

Ҳаҷ кардан рукни панҷуми Ислом аст, Ва он ибодатест, ки навъҳои ибодатҳои бадани, қалбӣ ва молиро дар бар гирифтааст.

Китоб ба забони англисӣ, ҳаҷ ва умраро ба таври осон баён мекунад

Навор дар бораи чигуна бунёд кардани оилаи солим суҳбат карда, намунаҳое аз ҳаёти Паёмбар (с) дар ин мавзӯъро баён мекунад.

Хонавода хишти аввали ҷомеъа ҳаст, ки агар ислоҳ шавад тамоми ҷомеъа ислоҳ мешавад, ва агар фосид шавад, тамоми ҷомеъа фосид мешавад. Барои ҳамин ҳам Ислом таваҷҷуҳи зиёде ба хонавода карда аст ва бар зану мард чизҳоеро воҷиб намудааст, ки саломат ва саодати онҳоро таъмин мекунад. Бинобар ин Ислом хонаводаро ҳамчун муассисае медонад, ки ду нафар (зан ва мард) дар он шарокат доранд ва мард масъулияти онро бар уҳда дорад:

Яке аз беҳтарин неъматҳои Худованд барои фарзандони Одам он аст, ки барои онҳо хона ва манзили истиқомат додааст, ки дар он истиқомату истироҳат намоянд, аз гармою сармо ба он паноҳ баранд, аз чашмҳо пинҳон шаванд, молу дороиашонро дар он нигоҳ доранд, аз душман ба он паноҳ баранд ва дигар манофеъ.

Дар ин мақола яке аз насрониҳо чи гуна ислом овардани худро баён мекунад, ва чи гуна ғофил будани мардуми Урупо аз ислом низ баён мекунад.