Имон

Шайх Ҳофиз Муҳаммад Карим Солеҳ дар ин навор дар бораи мақом, манзалат ва бузургии ҳазрати Муҳаммад (Дуову дуруд бур Ӯ бод) суҳбат мекунад.

Шайх Ҳофиз Муҳаммад Карим Солеҳ дар ин навор дар бораи шиносондан ва муаррификардани Паёмбари Худо суҳбат карда баён мекунад, ки ҳар як мусалмон масъул аст, ки Паёмбари худро ба ҷаҳониён ва башарият муаррифи кунад ва мардумро ба суи дини Ӯ даъват кунад.

Шайх Ҳофиз Муҳаммад Карим Солеҳ дар ин навор дар бораи дилсӯзи ва ғамхории Паёмбари Худо (дуову дуруд бар Ӯ бод) нисбат ба башарият дар умум ва ба умматаш дар хусус суҳбат карда, баъзе қиссаҳои воридшуда дар ин мавзӯъро зикр мекунад.

Шайх Ҳофиз Муҳаммад Карим Солеҳ дар ин навор дар бораи фазлу бузурги ва сифатҳои Паёмбар (с) суҳбат карда аз тамоми мусалмонон хоҳиш мекунад, ки Паёмбарашонро бар ҷаҳониён муаррифи кунанд.

Имони инсон пурра намегардад магар инки тарки ҳаво ва ҳавас карда аз паёмбари худо пайрави намояд.

Мафҳуми қазо ва қадар ва васфи он дар Қуръон ва суханони Паёмбар (с) ва самараи имон овардан бар қазо ва қадар.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар мавзӯъи итоъат кардан аз Худои яккаву ягона ва Расули Ӯ суханрони мекунад, ва дар рафти суҳбаташ баъзе аз оятҳо ва ҳадисҳои алоқаманд ба ин мавзӯъро тафсир ва тарума кардааст.

Дилҳо ҳамеша майл ба муҳаббати касе доранд, ки ба Ў неки карда бошад. Пас ин ҳама неъматҳо ва накуиҳо аз Худованди карим аст, чунончи Ў мефармояд: ﴿وَمَا بِكُم مِّن نِّعۡمَةٖ فَمِنَ ٱللَّهِۖ ثُمَّ إِذَا مَسَّكُمُ ٱلضُّرُّ فَإِلَيۡهِ تَجۡ‍َٔرُونَ ٥٣﴾ سُورَةُ النَّحلِ٥٣ \”Ва ҳар неъмате, ки болои шумост, аз Худованд мебошад\” (сураи Наҳл, ояти 53( Барои ҳар банда зарур аст, то Ўро бо мунтаҳои муҳаббат дўст дорад ва Ўро ба танҳои ва бидуни шарик ибодат намояд.

Маҳбуби ман; Маҳбуби ман зотест, ки Аллоҳи муттаол ӯро ба ҳайси охирин паёмбар барои раҳоии башарият фиристод, ки муҳаббаташро ҷузъи дин, суханашро манбаи дин ва сираташро машъали роҳ бароямон муқаррар намуд. Аммо мутаассифона имрӯз мо аз зиндагии ин маҳбуб хело дур шудаем ва чӣ қадар ниёзаст то ба он баргардем.

Муҳаммад (Саллаллоҳу алайҳи ва саллам) - чи басо зебост он саҳифа, ки ин ном дар ӯ дида шавад ва чи басо маъмуру мунаввар аст, он қалб, ки дар ӯ нақши ин ном бошад - исмест бар мусаммо, маҳбуби дилҳо ва аз ҳар айбу тӯҳмате мубарро .

Худованд инсону ҷинҳоро офарид, то Ӯро ибодат кунанд. Худованд ин ҳадафро дар Қуръон баён намуда, мефармояд: ﴿وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ ٥٦﴾ الذاريات 56 «Ман париҳо ва инсонҳоро фақат барои парастиши худам офаридаам» Зориёт 56

Ин бодҳои нозук, ки Худованд мефиристад, абрҳои гарони пур аз обҳои зиёд, ки дар замин ҷорист ва дар баҳрҳо паҳн, онҳоро бардоштаю бо ҳам як намуда, чун кўҳ пайвасташон менамояд, ки аз ғафси нури офтобро ҳам мепўшонад ва аз сиёҳияш замин тира мегардад. Онро мебини, ки бо дастури илоҳи ба зуди бо ҳамҷамъ мегардад.

Имон овардан ба рӯзи қиёмат рукне аз аркони имон ба шумор меояд. Имон ба рӯзи охират ва ончӣ ки дар он рӯз ба вуқуъ мепайвандад ва ҳамчунин нишонаҳои он аз умури ғайб маҳсуб мешавад.

Мувофиқи оятҳои қуръони ва аҳодиси саҳеҳи набави аслҳои имон шашто ҳастанд. 1-Имони ба Худо. 2- Имон ба ҳамаи Малоикаҳо. 3- Имон ба тамоми китобҳои осмони. 4- Имон ба ҳама паёмбарони илоҳи. 5- Имон ба рӯзи қиёмат. 6- Имон ба қазову қадари илоҳи, чи хайр бошад чи шарр.

Яктопарасти воқеъи ва ҳақиқи касе аст ки дар ҳама ҳолат таваккал ба худо карда ҳеҷгоҳ ба худованд ширк намеварзад.

Аз Паёмбари Худо (с) омӯхтам, ки табассум дар рӯи бародарам садақа аст. Аз Паёмбари Худо (с) омӯхтам, ки роҳи зудтар шифо ёфтан садақа аст.

Эшони Нуруддин дар ин навор дар мавзуи Аркони имон мавъиза мекунад ки аркони имон чунин аст: Имон ба ягонагии Худованд. Имон ба Малоикаҳо. Имон ба китобҳо. Имон ба Расулон. Имон овардан ба рузи қиёмат. Имон ба Қазо ва Қадар ки тамоми неки ва бади аз ҷониби Худованд аст. Эшон дар ин навор дар бораи Имон ба қадар муфассалан суҳбат мекунад.

Аркони Имон, рукни аввали имон, ва ягонагии Худованд, ва парастиши Худованди ягона ва маънои калимаи шаҳодат, ва навъҳои ширк, ва маънои ибодат, ва далелҳои воридшуда дар Қурону суннат дар бораи ягонагии Худованд, ва дигар гуфтаниҳо дар мавриди ягонагии Худованд, инҳо мавзуъҳое ҳастанд ки ин китобча дар бар гирифта аст.

Эмон овардан ва бовари доштан бар пайғамбарони Худо яке аз рукнҳои эмон ба Худо мебошад, чуноне ки Худованд мефармояд: { آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَّبِّهِ وَالمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آَمَنَ بِاللهِ وَمَلاَئِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ } «Ва муминон низ ҳама эмон овардан ба Худо ва фариштагони У ва китобҳои У ва пайғамбарони У… » Ва агар касе бар яке аз пайғамбарони Худо эмон наорад аз дини ислом берун мешавад, ва дар зумраи гумроҳон шуморида мешавад, чуноне ки Худованд мефармояд: { وَمَنْ يَكْفُرْ بِاللهِ وَمَلاَئِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ وَاليَوْمِ الآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلاَلاً بَعِيْدًا } «Ва ҳар ки кофир шавад ба Худо ва ба фариштагони У ва китобҳои У ва пайғамбарони У ва рузи охират пас ҳар оина гамроҳтарини гумроҳон шудааст ».

Дар ин навор эшони Нуруддин қисса Иброҳим алаҳиссаломро нақл мекунад, ва дар наворҳои 3,4 дар бораи бинои Каъба ва чигуна онро сохт, ва баъзе фаризаҳои ҳаҷро низ баён мекунад.