Тарбияи нафс ва мавъизаҳо

Муаллиф дар рисолаи худ барои расидан ба ҳадафи олӣ ва саодату хушбахти, ки ҳар инсон дар талоши расидан ба он аст, васоил ва роҳҳои муҳимро зикр мекунад, ки сабаби расидан ба зиндагии саодатманд мебошанд.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи ҳидоятёфтагон ва муваҳҳидон суҳбат карда, баён мекунад, ки вақто инсон Худои ягонаро парастиш кунад ва роҳи ростро интихоб кунад, асари ин ҳидоят ва тавҳидро дар зиндагиаш мушоҳида мекунад ва аз он лаззат мебарад.

Имон бузургтарин хислат, шарифтарин мартаба ва комилтарин дараҷа мебошад, ки ҳеҷ бартари ва подоше бидуни вуҷуди имон ва риояти ҳуқуқи он дода намешавад.

Агар хоҳи, ки шахсеро Худованд ҳидоят намояд, ду сабаби аз сабабҳои ҳидоят ёфтанро иҷро кун, Даъвати он шахс ба роҳи ҳақ, ва дуъо кардан дар ҳақи ӯ. Ва ҳидоят дар дасти Худо аст.

Тавҳид аввалин ва асоситарин шарти растагорӣ ва расидан ба камоли маънавӣ ҳаст. Тавҳид муҳимтарин мавзӯъи матраҳшуда дар ҳамаи китобҳои осмонӣ ва махсусан Қуръони Маҷид аст.

Вақте инсон дар мавриди худаш ва мардумоне, ки дар атрофи ӯ қарор доранд андеша менамояд, ин зоҳири ашё ва ончи ба назар дида мешавад, мебошад. Магар афроди андаке, ки Худованд онҳоро раҳм намудааст. Мардум дар баробари он мазоҳири дунё қариб, ки аз амалҳои қалбӣ ва захираҳои ниҳонии он дар ғафлат ва бехабарӣ қарор доранд. Ҳаёти худро сарфи ин ҷиҳати зоҳирӣ мекунанд ва аз ҷиҳати ботинии худ дар ғафлату бехабарӣ ба сар мебаранд.

Қалб фармонравоест, ки бар ҳамаи аъзо ва истеъдодҳои ҷисми ва маънавии инсон фармон меронад ва онҳоро ба хидмат гирифта ва нақши меҳвари ва марказиро дар миёни онҳо бар ӯҳда дорад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи марг ва ҳусни хотима суҳбат карда баён мекунад, ки бояд ҳар як мусалмон дар тоати Худованд бошад ва ҳамавақт дуо кунад, ки Худованд бо ҳусни хотима руҳи онро бигирад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи имон ва тақвои бандаи мусалмон суҳбат карда баён мекунад, ки имони саҳеҳ ва тақвои дуруст дар ҳаёти инсон дар дунё ва охират таъсири бузург дорад.

Китобчаи мухтасаре ки омилҳои устуворӣ ва пойдори дар динро ки барои ҳар як мусулмон матлабӣ асоси аст, муъаррифи ва баён мекунад.

Тавба чи маъно дорад ва тавбаи иснон бо кадом шартҳо қабул мешавад?

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар мавзӯъи таваккал ба Худо кардан дар ҳамаи ҳолатҳои ҳаёт, ва ин ки таваккал ба ғайри Худо кардан ҷоиз нест, суханрони кардааст.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор, барои рафъ ва дур кардани балоҳо ва мусибатҳо ҳалҳое пешниҳод мекунад, ва аз ҷумлаи он ҳалҳо намоз аст, вақто ки қаҳти мешавад ба намози истисқо ру биоваред, ва ҳангоме ки хусуфу кусуф мешавад ру ба намоз оред, ва ин васияти Паёмбари ислом аст.

Бародару хоҳари азизам! ҳар яки мо дучори хатоҳо мешавем, ва ҳар яки мо эҳтиёҷи зиёде ба бахшишу мағфирати гуноҳоне дорем ки шабу руз аз дастамон сар мезанад, ва аз раҳмати Худованд бар мо ин аст, ки бароямон роҳҳо ва сабабҳои зиёде муҳаё сохтааст ки метавонем барои талаби бахшишу мағфират аз онҳо истифода барем.

Шояд касе гуяд ки ман мехоҳам тавба кунам, локин кист ки манро замонат бидиҳад ки Худованд гуноҳони гузаштаи манро мебахшад?! Чунки ман мехоҳам пайрави аз роҳи рост кунам, локин гумонҳоям манро ба ҳар су мебаранд, ва дар шаку шубҳа меафтам, агар ман бидонам ки Худованди бузург ҳамаи гуноҳони гузаштаи манро мебахшад ман дар ҳол тавба мекунам. Ҷавоби ман ба ин шахс чунин аст: бародари азизам! Барои фаҳмидани ҷавоб хоҳиш мекунам ин мақоларо бихонед

Мақола дар бораи Бинои отифи ва нафсии кӯдак, мебошад, гирифташуда аз китоби "Тарбияи фарзандон"

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи гунаҳкорон ва золимон суҳбат карда онҳоро насиҳат мекунад, ки аз ин кори зишт ва бади худ даст кашанд ва бандагони Худоро зулму ситам накунанд. Зеро Худованди якто ин зулму ситами онҳоро беҷавоб намегузорад ва дар рӯзи қиёмат барои корҳои кардаашон дар назди Худо ҷавоб хоҳанд дод.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи чигуна ба даст овардани як зиндагии бобаракат суҳбат карда баён мекунад, ки ҳаёт ва зиндагӣ дар партави дини Ислом ва ҳаёти ҳалол ва покиза сабаби ҳосил шудани баракат мегардад. Ва барои исботи ин суханҳо чандто аз қиссаҳо ва достонҳое аз гузаштагони уммати исломӣ зикр мекунад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи шукр ва ситоиши Худованд суҳбат мекунад, мусалмонон бояд шукри Худоро баҷо биоваранд, зеро ки Худованд неъматҳои зиёд ва гуногуне барои онон ато намудааст.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи ғурур ва такаббури инсон дар муқобили Аллоҳ ва он неъматҳое, ки Худованд бар инсон додааст суханрони намуда баён мекунад, ки бо вуҷуди он ки Худованд барои инсонҳо неъматҳои бисёр ва фаровоне ато кардааст боз аз фармонҳои Ӯ рӯй гардонда ба корҳои гуноҳ ва маъсият даст мезананд.