Islamic Jurisprudence

Муаллиф дар рисолаи худ барои расидан ба ҳадафи олӣ ва саодату хушбахти, ки ҳар инсон дар талоши расидан ба он аст, васоил ва роҳҳои муҳимро зикр мекунад, ки сабаби расидан ба зиндагии саодатманд мебошанд.

Зиёрати масҷиди Паёмбар (саллоҳу алайҳи ва саллам) пеш аз ҳаҷ ё баъд аз ҳаҷ суннат аст. Зеро дар китоби "Саҳеҳ Бухори" ва "Саҳеҳ Муслим" аз Абу Ҳурайра разияллоҳу анҳу ривоят омадааст, ки гуфтанд: Паёмбар саллалоҳу алайҳи ва саллам фармуданд: " "صلاة في مسجدي هذا خير من ألف صلاة فيما سواه إلا المسجد الحرام" "Як намоз дар ҳамин масҷидам беҳтар аст аз ҳазор намоз дар масчидҳои дигар, ғайр аз масҷиди Ҳаром".

Аҳамияти намоз дар дини Ислом, кай фарз шуд ва соҳиби кадом фазоил аст, ҳукми касе ки намоз намехонад ё дар намоз хондан кутоҳи мекунад, ва дигар мавзӯъҳои муҳимме, ки ин китобча дар бар гирифта аст.

Хонандагони гиромиро ва махсусан бонувони азизро ба қироати ин ганҷинаи пурмўҳтаво, ки ҳамаи матнҳои он бо истидлоли оёт ва аҳодиси набавӣ музайян гардидааст, даъват менамоем ва хоҳиши онро дорем, ки дар хондани он бо диққат бошанд, то ба каҷфаҳмӣ роҳ надиҳанд ва худро аз ин гуноҳҳо боз доранд, то бонуи бошараф ва афифаӣ хонадони худ ва кишвари азизамон гарданд. Зеро ҳар марди мусалмони ҷомеъаи кунунии мо ниёзи шадид ба чунин бонуи афифа дорад.

Закот дар миёни панҷ рукни бинои Ислом яке аз се рукни муҳимтарини он ба шумор меравад, ки мавҷудият ва бақои имон ва исломи банда ба онҳо вобастагӣ дорад. Агар яке аз ин се рукн халалдор гардад ва ё аз байн биравад, имон ва исломи банда низ ба ҳамон андоза осеб мебинад ва ё комилан аз байн меравад. Калимаи шаҳодат ба манзалаи дарвозаест, ки инсон бо гуфтани он вориди бинои Ислом мегардад. Табиъист, ки бе таҳаққуқ ва мавҷудияти он, яъне бе шаҳодат додан ба ягонагии Парвардигор ва ба паёмбарии ҳазрати Муҳаммад (с) ҳеҷ гуна имоне барои банда ҳосил намешавад.

Ин мақола дар бораи ҳаҷ ва умра, фарзҳои он, суннатҳои он, мустаҳабот ва дар бораи чигуна бояд ҳаҷ ва умра кардро баён мекунад.

Китоби рӯза Мишкот-ул-масобиҳ

Китоби ҳаҷ

Фатҳул-муъин дар наздик кардани роҳи солеҳон ва баёни фиқҳ дар дин

ФАТВОҲО ДАР БОРАИ РӮЗА

ФАТВОҲО АЗ НАМОЗ

ФАТВОҲО АЗ ЗАКОТ

ФАТВОҲО АЗ ҲАҶ

Ақидаи исломӣ барои наврасон

Мақола дар бораи Муаддабу хушахлоқ намудани кӯдак мебошад, гирифташуда аз китоби "Тарбияи фарзандон"

Китоби мазкур бо қалами олими машҳури араб Муҳаммад Алӣ ал-Ҳошими тааллуқ дошта, бори аввал ба шахсияти воқеии мӯътақидони дини мубини ислом дар такя бар "Қуръони Шариф" ва ҳадисҳои пайғамбари Худо Муҳаммад (с) барои хонанда пешкаш мегардад.

Рисолаи «Тазйин-ул-ибора ли таҳсин-ил-ишора», ки онро олими фозил, муҳаддиси кабир, фақеҳи сиқаи ҳанафӣ Алӣ ибни Султон Муҳаммад, машҳур ба Мулло Алӣ Қорӣ (раҳ) навиштааст, дар муолаҷаи масъалаи ишораи саббоба беҳтарин ва муфидтарин китоб ба шумор меравад ва онро тақдими хонандагони гироми мегардонем.

Ин рисолаи мухтасар дар баёни аҳкоми закоти фитр (садақаи фитр, фитри рӯза) тадвин гашта, ки аз фатово ва ақволи донишварон ҷамъоварӣ шудааст, то раҳнамову посухе барои пурсишҳои хонандагон бошад.

Китоби рӯза (гирифташуда аз китоби Шарҳи умдатулфиқҳ ва дигар масодири фиқҳи).

Китоб нақши маънавии ибодат ва бандагии Худоро дар такомули рўҳӣ ва бинои шахсияти инсон мавриди таъкид қарор дода, аҳкоми ибодатҳо ва ҳолатҳои шахсӣ ва хонаводагиро бар асоси бузургтарин мактаби фиқҳӣ дар ислом мазҳаби ҳанафӣ баррасӣ ва пешкаши хонанда менамояд.