Фиқҳ

Пурсиш: Агар Паёмбар кулли бидъат залолат гуфта бошад, пас ин навовариҳои дунявӣ ҳам залолат аст?

Насиҳат барои касоне ки ба намоз аҳамият намедиҳанд ва онро тарк мекунанд.

Силсила мақолаҳое дар бораи Ҳаҷи хонаи Худо, қисми ёздаҳуми ин силсила иборат аст аз: - Номҳои шаҳри Паёмбар (с). - Фазилати шаҳри Паёмбар (с). - Аз вижагиҳои шаҳри Паёмбар (с). - Ҳукми зиёрати Масҷиди Набавӣ. - Аҳкоми зиёрат ва одоби он. - Иштибоҳот ва огоҳиҳо дар зиёрат.

Мақола дар мавзӯъи масъулияти тарбия, гирифташуда аз китоби "Тарбияи фарзандон"

Суолҳои муҳим дар ҳаёти ҳар як мусулмон дар мавзуъҳои гуногун, мисли Аркони имон ва ислом ва маънои Лоилоҳа Иллаллоҳ, ва оё Худовандро бандагонаш мебинанд, ва шартҳои қабули амалҳо.

Масҷидҳои сегона: Масҷидулҳаром (дар Маккаи мукаррама (Кааба) ва масҷиди пайғамбар (с) дар Мадинаи мунаввара ва масҷидул Ақсо дар Фаластин. Ин мақола дар бораи фазилати ҳамин маҷидҳо мебошад.

Азбаски намоз дар байни дигар ибодатњо хусусият ва имтиёзњои муњиме дошт, Худованд онро бидуни восита ва миёнраве дар шаби Исроъ ва Меърољ мустаќиман расули Худоро мухотаб ќарор дода онро ба Ў ва умматаш фарз гардонид.

Хулосаи китоб Воситаҳои муфид барои ҳаёти хушбахтона

Мақолаи мухтасар дар бораи Ҳаҷ ва маънои эҳром, тавоф, саъй ва вуқуфи дар арафот, гирифташуда аз китоби «Рӯҳи ислом»

Мақола дар бораи яке аз рукнҳои дини Ислом, ки он Ҳаҷ аст, бо зикри ҳадисҳои воридшуда дар бораи ҳаҷ ва фазоили он.

Муаллифи ин мақола мавзуъҳо хело муҳимро дар масалаи ғусл зикр мекунад аз ҷумла: • Тариқаи ғусл кардан. • Мўҷиботи ғусл. • Истифода аз ғилофак. • Фарзҳои ғусл. • Суннатҳои ғусл. • Аҳкоми ғусл. • Баъзе масоили ин боб. Ва дигар масалаҳое, ки барои ҳар як мард ва зани мусалмон зарур аст дар ин боб бо як шарҳи муфассал баён карда шудааст.

Дуъохони мувофиқи шариъат, чигуна инсон худро аз чашму ҳасад ва ҷинну шайтон нигоҳ медорад, ва дигар мавзуҳои алоқаманд бар дуъохони.

Нависандаи ин мақола дар бораи фазлу бартарии зан дар ислом, ва баъзе аз аҳкомҳое ки зарур аст барои ҳар зан дастраси мо мекунад.

Бе шубҳа, намоз як ибодати решадор ва амиқе мебошад, ки дар ҳамаи адён буда ва шояд кам дине вуҷуд дошта бошад, ки намоз дар он ба гунае набошад. Худованд дар Қуръони карим ва паёмбараш Муҳаммад (с) дар аҳодиси худ ба намоз, ки як асли бо арзиш ва ибодати муҳим мебошад, таъкиди фаровон намуда, аз тарки он мусулмононро бисёр сахт барҳазар доштаанд. Намоз сутун ва пояи дини муқаддаси Ислом буда, калиди биҳишти ҷовидонӣ ба ҳисоб меравад ва аз ҷумлаи шоистатарин амалҳо дар даргоҳи илоҳӣ мебошад. Дар рӯзи ҷазо аввалин пурсиш аз намоз шурӯъ мешавад. Ислом вазифаи ҳар мусулмонро танҳо дар ин хулоса накардааст, ки дур аз ҷамоат ва муҳите, ки дар он зиндагӣ мекунад, ба танҳоӣ ба анҷоми намоз пардозад, балки ба таври ҷиддӣ ба гузоридани намози ҷамоат, ба вижа дар масҷидҳо фаро хондааст. Абдуллоҳ ибни Умар (р) ривоят мекунад, ки Паёмбари акрам (с) фармуданд: "савоби намозе, ки бо ҷамоат хонда мешавад, аз савоби намози танҳогузор бисту ҳафт маротиба зиёдтар мебошад".

Рӯзаи рамазон поя ва рукни чаҳоруми ислом аст ва бар ҳамаи касоне, ки шароити лозимро дошта бошанд фарзу воҷиб аст.

Намоз аввалин фармони Худо аст. Намоз маросими махсусе барои парастиши Худо ва розу ниёз бо уст. Дар он лаҳза, одамӣ ба камол ва шукуҳи бениҳояти офаридгори ҷаҳон меандешад, саропо шефтаи он мешавад

Тавсифи Намози Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва саллам : Лавҳай тасвир шуда ба забони Тоҷикӣ , ки аз ҷониби Шайх доктор Ҳайсам Сарҳон омода шудааст, ки дар он мухтасари васфи намози Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва саллам аст, аз такбири таҳрима то салом , гӯё онро мебинӣ, бо расмҳой баёнгар.

Тавсифи таҳорат, таяммум ва ғусл: Лавҳаи мусаввар ба забони Тоҷикӣ , ки аз ҷониби Шайх доктор Ҳайсам Сарҳон омода шудааст, ки дар он мухтасари тавсифи таҳорат, таяммум ва ғусли Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва саллам аст. бо расмҳой баёнгар.

Суннатҳои фитрӣ Хислатҳое ки Аллоҳ таъоло дар фитрати мардум ниҳодааст

Мақола дар бораи Усули тарбияи набавӣ барои кӯдакон, асосҳо дар робита бо услубҳои муассири равонӣ дар худи кӯдак мебошад, гирифташуда аз китоби "Тарбияи фарзандон"