Саҳобагон ва аҳлу-л-байт

Дар ин навор ривоятҳо ва қиссаҳое аз тақво, парҳезгори ва шаҳодати Ҳазрати Умар ибни Хаттоб (р) зикр шудааст.

Ин навор дар бораи муҳимтарин хусусиятҳои шогирдони Пайғамбар (с.а.в), суҳбат мекунад.

Васфи ҷаннат дар Қуръон ва суханони Паёмбар (дуову дуруд бар ӯ бод) бисёр таъсири аҷиб ва бузурге бар саҳобагон мегузошт, ки рафтору кирдорашонро тағйир дода лаҳзае ҳам аз тоъату ибодати Худованд ғофил намемонданд.

Намоз ва зикри Худованд дар назди саҳобагони Паёмбари Ислом бисёр аҳамият ва маконати хоссе дошт, ҳар вақто, ки Паёмбари ислом амр ба намоз ва зикре мешуд саҳобагон дар иҷро намудани он сабқат менамуданд.

Беҳтарин афроди уммати Муҳаммад (дуову дуруд бар ӯ бод) дастпарвардагони Ӯ, асҳобаш мебошанд. Ин навор дар бораи сифатҳои аввалин дастпарвардагон ва шогирдони Расулуллоҳ (дуову дуруд бар ӯ бод), ки саҳобагони Ӯ буданд, суҳбат мекунад.

Ин навор дар атрофи шахсоне, ки бо даъвати Абубакри Сиддиқ дар садри ислом мусалмон шудаанд суҳбат мекунад, ва аз ҷумлаи онон халифаи севуми мусулмонон Усмон писари Аффон –Худованд аз онҳо рози бод- мебошад.

Қиссаи ҷолиб ва таъсирбахши Абубакри Сиддиқ бо Мистаҳ (р), ки Абубакри Сиддиқ ба ӯ садақа доданро манъ кард, Ва баъди нозил шудани оёте аз ҷониби Худованд садақаи медодагиашро боз шуруъ кард.

Дар ин навор дар мавзӯъӣ муҳаббат ва дӯстдории ҳазрати Умари Форуқ нисбати Расули Худо (дуову дуруд бар Ӯ бод) суҳбат мекунад. Ва қиссаҳоеро аз ҳаёт ва зиндагонии ҳазрати Умари Форуқ (р), ки чигуна Паёмбари Худоро дӯст медошт ва барои Ӯ тамоми дороияшро фидо мекард, қисса мекунад.

Дар ин навор дар мавзӯъӣ муҳаббат ва дӯстдории ҳазрати Абубакри сиддиқ нисбати Расули Худо (дуову дуруд бар Ӯ бод) суҳбат мекунад. Ва қиссаҳоеро аз ҳаёт ва зиндагонии Абубакри сиддиқ (р), ки чигуна Паёмбари Худоро дӯст медошт ва барои Ӯ тамоми дороияшро фидо мекард, қисса мекунад.

Зиндагонии севвумин халифаи мусулмонон ва домоди Паёмбари ислом (с) Усмон писари Аффон (р.з).

Зиндагонии дуввумин халифаи мусулмонон ва падарарӯси Паёмбари ислом (с) Умари Форуқ (р.з).

Зиндагонии чаҳорумин халифаи мусулмонон ва домоди Паёмбари Ислом (с) Алӣ ибни Абитолиб (р.з)

Шайх Абдуллатифи Ансорӣ дар ин навор дар бораи сирати яке аз занҳои олами Ислом, духтари Паёмбар (с), завҷаи ҳазрати Али (р.з) ва пешво ва қудваи тамоми занони мусалмонҳо Фотимаи –Худо аз ӯ рози бод- суҳбат мекунад. Бояд ин шахсият улгу ва пешвои тамоми занҳои мусалмон бошад, ва тамоми занҳои мусалмон тақлид ӯ бикунанд. Ва бояд ин зан зарбулмасали тамоми занони мусалмон бошад.

Шайх Абдуллатифи Ансорӣ дар ин навор дар бораи сирати яке аз занҳои олами Ислом, ва олимтарин зани мусалмон дар таърихи ислом, духтари Ҳазрати Абубакри Сиддиқ, завҷаи Паёмбари ислом Муҳммад (с) ва пешво ва қудваи тамоми занони мусалмон Оишаи Сиддиқа –Худо аз ӯ рози бод- суҳбат мекунад. Бояд ин шахсият улгу ва пешвои тамоми занҳои мусалмон бошад, ва тамоми занҳои мусалмон тақлид ба ӯ бикунанд.

Дар ин навор шайх Муҳаммад Солиҳи Пурдил қиссаи ислом овардани ҳазрати Умар писари Хаттоб (Худо аз ӯ рози бод) қисса мекунад, ва инчунин чигуна Ӯро Абулуълуаи маҷуси ба шаҳодат расонд баён мекунад.

Эшони Нуриддин дар ин навор дар бораи зиндагонии ҳазрати Умар ибни Хаттоб (Худо аз Ӯ рози бод) суҳбат мекунад. Ва бояд зикр кард, ки ин дуввумин халифаи мусалмонон мебошад, ва яке аз даҳ нафари башоратдодашуда ба ҷаннат аст.

Эшони Нуриддин дар ин навор дар бораи зиндагонии Хулафои Рошидин (Худо аз онҳо рози бод) суҳбат мекунад. Ва бояд зикр кард, ки Хулафои Рошидин инҳоянд: Абубакри Сиддиқ ва Умари Форуқ ва Усмони Зиннурайн ва Али писари Абитолиб.

Ҳоҷи Мирзо дар ин навор дар бораи зиндагонии ҳазрати Умар ибни Хаттоб (Худо аз Ӯ рози бод) суҳбат мекунад. Ва бояд зикр кард ки ин дуввумин халифаи мусалмонон мебошад, ва яке аз даҳ нафари башоратдода ба ҷаннат аст. Инчунин дар ин навор зикр мекунад, ки баъзе мардум аз ин саҳобии киром ирод гирифтанд ва ӯро таънаву дашном додаанд; Ҳоҷи Мирзо сухани онҳоро рад карда ва ботил будани суханони онҳоро баён мекунад.