موضوع اين رساله ما بهره برداري آنان از جريان شهادت امام حسين رضي الله عنه است كه با چرب زباني و نيرنگ و كتمان حقيقت و نقل داستانها و روايات دروغين، احساسات و عواطف مردم ساده را بر انگيخته تا بدين شيوه بتوانند به هدف اساسي خود كه وارونه جلوه دادن دين و طعنه زدن بر ياران پيامبر و فرستادن لعن و نفرين بر بهترين امت است دست يابند.

رساله‌ای است در بررسی تاریخی علت و کیفیت روزة عاشورا و فضایل آن در قبل و بعد از اسلام. نویسنده در آغاز ضمن اشاره به معنی لغوی و وجه تسمیة عاشوراء ، قدمت سنت روزه‌داری در این روز را بیان کرده و علت منسوخ شدن و رواج مجدد آن (پس از اسلام) را شرح می‌دهد. در ادامه به حکمت و ارزش روزه عاشورا اشاره نموده و انواع روزه‌های عاشورا و چگونگی انجام هریک را بازگو می‌کند. بخش بعدی اثر، شرح فضایل روز عاشورا از نگاه پیامبر اسلام است. وی سپس به روایات رسیده درباره روزه حضرت نوح و موسی و محمد در روز عاشورا اشاره کرده و نحوه روزه‌داری این روز را توسط صحابه و تابعین، تبیین می‌نماید. سابقه روزه‌داری قریش و جاهلیت در روز عاشورا و نحوه گرامیداشت عاشورا در عهد امویان، عباسیان، فاطمیان، ایوبیان و آل بویه، مطالبی است که در ادامه فصل می‌آید. بخش پایانی کتاب، به بدعت‌های مرسوم در روز عاشورا و روایات ائمه شیعه درباره این روز اختصاص دارد.

در این کتاب به فرهنگ عزا و عزاداری در هنگام محرم و عاشورا می پردازند.

شیعیان ادعا دارند که امام حسین الگوی عملی آن‌ها از خاندان رسول خداست و از اینرو امتیاز بزرگی نسبت به دیگر مسلمانان برای خود قائلند. اما متأسفانه در میدان عمل فقط اشک ریز امام حسین بوده‌اند و زندگی آن‌ها هیچگونه شباهت عملی به امام‌حسین نداشته است. امام حسین، امام مردمانی بی‌تفاوت و اشک‌ریز نبود، بلکه پرچم مبارزه علیه ظلم و ستم را برافراشت و در این مبارزه تا نثار جان پیش رفت.