Тафсири Қуръон

Ин навор дар атрофи тафсир ва тарҷумаи сураи мубораки Абаса мебошад, ин сура яке аз сураҳои ҷузи Амма мебошад.

Ин навор дар атрофи тафсир ва тарҷумаи сураи мубораки ал-Аъло мебошад, ин сура яке аз сураҳои ҷузъи Амма мебошад.

Ин навор дар атрофи тафсир ва тарҷумаи сураи мубораки ал-Қориъа мебошад, Ва ин сура яке аз сураҳои ҷузи Амма мебошад.

Ин навор дар атрофи тафсир ва тарҷумаи сураи мубораки Ториқ мебошад, ки Худованд дар ин сура дар бораи халқи осмонҳо ва коинот ва инчунин нофармонии мардум Худовандро, баён кардааст.

Ин навор дар атрофи тафсир ва тарҷумаи сураи муборакаи Залзала мебошад.

Тарҷума ва тафсири маъонии сураи Зуҳо

Тарҷума ва тафсири сураи Ал-Шарҳ.

Тарҷума ва тафсири сураи Ал-Лайл.

Тарҷума ва тафсири сураи Моъун.

Тарҷума ва тафсири сураи Тин , ва ин сура аз ҷумлаи сураҳои пораи Амма мебошад.

Худованд мефармояд: "Бигў нопоку пок баробар нест, агарчи бисёр будани нопокҳо туро ба шигифт андозад. Пас шумо эй соҳибхирадон аз Худо битарсед, то растагор шавед" (Моида, 100)

Худованд мефармояд: Аз чӣ гуфтугӯ мекунанд ва аз якдигар мепурсанд (1). Аз он хабари бузург суол мекунанд (2). Он хабаре, ки дар бораи он бо ҳам ихтилоф доранд (3). На чунон аст (ки мушрикон мепиндоранд) ба зудӣ хоҳанд донист (ҳақиқати амрро) (4). Худованд мефармояд: Ҳаққо, ки рӯзи доварӣ вақти муайяне аст (17). Рӯзе, ки дамида шавад дар Сур, пас фавҷ-фавҷ биёед(18). Ва осмон боз шавад ва дарҳо гардад (19). Худованд мефармояд: Муҳаққақан барои парҳезкорон комёбӣ ва растагорие аст (31). Боғҳое аст ва дарахтони ангуре аст (32). Ва духтарони (навҷавону дӯшизаи) норпистони ҳамсол (33). Ва ҷомҳои лабрези дамодам (34). Дар он ҷо на беҳуда шунаванд ва на дурӯғе (35)

Худованд мефармояд: Аз чӣ гуфтугӯ мекунанд ва аз якдигар мепурсанд (1). Аз он хабари бузург суол мекунанд (2). Он хабаре, ки дар бораи он бо ҳам ихтилоф доранд (3). На чунон аст (ки мушрикон мепиндоранд) ба зудӣ хоҳанд донист (ҳақиқати амрро) (4).

Тафсири сураи Қурайш: Барои шукри улфату амни Қурайш. аз (тафсири) Тайсирул карими-р-раҳмон

Оятулкурси бузургтарин ояти Қуръони карим аст, Дар ин оят тавҳиди зот ва сифоти Худо ба сурати зебо ва расое баён гардидааст ва он яке аз бузургтарин оятҳои баёнкунандаи тавҳиди Худованд мебошад.

Тафсири сураи Моъун: Оё онеро ки рӯзи ҷазоро дуруғ мешуморад, диди?) аз тафсири Тайсирул карими-р-раҳмон)