Ин сурат баёнгари насаби Имом Муҳаммад Боқир –Муҳаммад ибни Алӣ ибни Ҳусайн ибни Алӣ ибни Абитолиб- разияллоҳу анҳум аст, ва инчунин устодонаш ва баъзе аз суханҳояш ва суханҳое ки дар бораи он гуфта шуд.

БАРОИ ЧИ СОЛИ НАВРО ҶАШН НАГИРЕМ?

маносики умра

Асли пайдоиши идҳо, сарфи назар аз номҳои гуногун, ин яке аз шиорхои дин мебошад. Пас ин яке аз хусусиятҳое аст, киҳар миллат ва пайравони он аз якдигар фарқ мекунанд.

Лавҳа бо суратҳои ороишёфта бо забони тоҷикӣ, ки аз тарафи Шайх доктор Ҳайсам Сарҳон омода шудааст ва дар он ҳама чизҳое, ки ҳоҷӣ ба он ниёз дорад, зина ба зина бо таври зебо ва мухтасар, бо расму нишонаҳо ва бо тартиб оварда шудааст, то ин ки ин фаризаи бузургро ба мисли Паёмбар Мухаммад (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) иҷро карда бошад. Ҳамчуноне, ки фармуданд: "Аъмоли ҳаҷҷи худро аз ман бигиред*.

Ин овеза баёнкунандаи шаҷараномаи имом Ҷаъфари Содиқ аст. Ҳамаи мароҷеъ ва масодири мусулмонон шаҳодати онро медиҳанд, ки аҳли байти пайғамбар ва саҳобагонаш як ҳастанд, ва байни онҳо хешованди ва дӯстии самими вуҷуд дошт, ҳам пеш аз воқеъ шудни фитна ва ҳам баъдаш, ки далолат бар наздик будани алоқаи дӯсти ва хешовандии олу асҳоб ва тобиъин мекунад. Пас аз дуруғҳои бофташуда ва дар таърих дохил кардашуда барҳазар бошем.

Дар ин овеза баёни насаби Зайд ибни Умар ибни Хаттобро (р.ҳ) мебини. Ӯ писари халифаи бузургвор Умар ибни Хаттоб (р.з) аст ва падарбузурги модарияш Али ибни Абитолиб (р.з) аст. Ин хешованди собиткунандаи алоқаи хубу самимии ин ду халифаи бузургвор аст. Худованд аз онҳо рози бод.

Дар ин овеза хонандаи гироми хешовандии муборак байни аҳлу байти пайғамбар (с) ва аҳлу байти Усмон ибни Аффон (р.з)-ро мулоҳаза мекунад, ки ҳам баъди воқеъ шудани фитна буд ва ҳам баъдаш. Ин шаҷараномаи хешованди байни онҳо далолат ба як робита ва алоқаи хубу ҳамимона байни онҳо мекунад, Пас аз дуруғҳои бофташуда ва дар таърих дохил кардашуда барҳазар бошем.

Дар ин овеза хонандаи гироми хешовандии муборак байни аҳлу байти пайғамбар (с) ва аҳлу байти Форуқ Умар ибни Хаттоб (р.з)-ро мулоҳаза мекунад, ки ҳам баъди воқеъ шудани фитна буд ва ҳам баъдаш. Ин шаҷараномаи хешованди байни онҳо далолат ба як робита ва алоқаи хубу ҳамимона байни онҳо мекунад, Пас аз дуруғҳои бофташуда ва дар таърих дохил кардашуда барҳазар бошем.

Дар ин овеза хешованди байни аҳлу байти паёмбар (с) ва даҳ ёри биҳишти баён шудааст, ва ин шаҷараномаи хешованди байни онҳо баёнгари алоқаи устувор ва самими байни онҳо ва фарзандонашон аст. Пас аз дуруғҳо ва бофтаҳои дар таърих дохилкардашуда барҳазар бошем.

Дар ин овеза баёни насабҳои даҳ ёри биҳишти ва пайвасти онҳо бо насаби паёмбар (с) зикр шудааст.

Ин овеза баёнкунандаи футуҳоти исломӣ дар замони хилофати хулафои рошидин мебошад. Ин нақша (харита) бо рангҳояш футуҳоти замони ҳар як халифаро бо номи сарлашкараш муъаян мекунад. Худованд аз ҳамаи онҳо розӣ бод.

Дар ин сурат хонандаи гироми мулоҳаза мекунад як хешовандиҳои муборакаро, ки ҳамаи мардҳо аз аҳли байти атҳор мебошанд ва занҳо аз Оли Сиддиқ, ин далолат ба як робита ва алоқаи хубу ва ҳамимона байни онҳо мекунад, бисёри ин издиҷҳо баъди фитнаҳо рухдода будан.

Ин сурат баёнгари насаби Ҳафса духтари Муҳаммади Дебоҷ ва часпидани насабаш бо насаби хулафои рошидини чоргона ва Талҳаву Зубайр розибод Худованд аз онҳо

Ин сурат баёнгари домодҳои Ҳусайн ибни Али ибни Абитолиб аз фарзандони саҳобаҳои киром мебошад, ва ҳамаи ин хешовандиҳо воқеъ шудааст баъди ҷанги карбало (Ҳиҷрия), ба ҷуз издивоҷи Ҳасан (Алмусанно) бо Фотима ва Абдуллоҳ ибни Ҳасан бо Сакина.

Ин сурат баёнгари хешовандӣ миёни Оли Алӣ ибни Абитолиб ва Оли Талҳа ибни Убайдуллоҳ разияллоҳу анҳумо мебошад, ин далолат ба дусти ва алоқамандии аҳли байт бо саҳобагон ва наберагони онҳо баъди вафоташон мекунад. Пас бояд аз масоили таҳрифшуда дар таърих парҳез кард.

Ин сурат баёнгари чаҳордаҳ издивоҷ дар тули як аср ва байни шаш силсила насаби Оли Алӣ ибни Абитолиб ва Оли Зубайр ибни Аввом рухдодааст, ин далолат ба дусти ва алоқамандии аҳли байт бо саҳобагон ва наберагони онҳо баъди вафоташон мекунад. Пас бояд аз масоили таҳрифшуда дар таърих парҳез кард.

Ин сурат баёнгари алоқаи хубе ки миёни Зубайр ибни Аввом ризияллоҳу анҳу ҳавории Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва саллам ва манзили он ҳазрат буд баён мекунад.

Ин намуна аз робита ва ҳамбастагӣ миёни Паёмбар саллаллоҳу алайҳи ва саллам ва хулафои рошидин разияллоҳу анҳум сухан мегуяд, ки онҳо Абубакри Сиддиқ ва Умар ибни Хаттоб ва Усмон ибни Аффон ва Алӣ ибни Абитолиб мебошанд. Ин ҳам далолат бар бузургии эшон ва робитаи қави байнашон мебошад.

Ин сурат ба ин мавзуъҳо бо шакли мухтасар ишора мекунад: 1- Замон ва макони издивоҷ. 2- Хостгорҳо. 3- Маҳрия (маҳри арус). 4- Таоми арӯси. 5-Хона (хонаи шаҳу арӯс). 6- Лавозимоти хонаи арӯс.