Merits of Acts of Worship

Устод Муҳаммад Ансорӣ дар ин навор дар бораи ҳаҷ ва фарзияти он суҳбат мекунад, ва инчунин оятҳое, ки дар сураи Ҳаҷ бар ин маросими бузург таалуқ дорад тафсир ва тарҷума мекунад.

Моҳи рамазон моҳи бо арзишест. Дар ин моҳ дарҳои биҳишт боз мешавад ва дарҳои ҷаҳаннам баста мешавад. Моҳест, ки Аллоҳи муттаъол онро ба дигар моҳҳо бартарӣ дода ва Аллоҳи муттаъол ин неъматро ба бандагон дода, ки дари раҳмат ва ӯмеди наҷот аз оташро бар эшон боз кунад.

Баъзе ибодатҳое аст, ки осону муяссар аст ва вақти зиёдро ҳам намегирад, дар баробари ин аҷру савоби зиёд ҳам дорад, инчунин марбут ба вақт ё макони муъаян нест, вале аксари мардум дар мавриди ингуна ибодатҳо саҳлангори мекунанд.

Фазоил ва аҳкоми шаҳодат ва чи аҷру савобро соҳиб мешавад ва киҳоро метавонад рӯзи қиёмат шафоъат кунад, ва дигар корҳои алоқаманд ба шаҳид ва шаҳодат.

Ҳаҷ рукне аз аркони Ислом ва ибодате аз ибодатҳои бузурге аст,ки дилҳо ба у муштоқанд ва нафсҳо ба зиёрати ин макони тоҳиру муқаддас барои таҳқиқи сухани худованд... Ҳамасола аз шарқу ғарб, ҷанубу шимол мардум гуруҳ гуруҳ ба ин макони муқаддасу пок меоянд, бо орзуи ин ки мисли аз нав аз шиками модар таваллуд шудаанд(пок аз гуноҳ) ба ватанҳои худ баргарданд.

Инҳо чанд суханони муфиде ҳастанд барои касоне ки мехоҳанд дар ҳолу зиндагии худ тағйрот бидароранд, то ки парвардигори хешро хушнуд созанд, ҷамъовари намудам. Аз Худованд умед дорам ки хонанда аз ин суханҳо истифода барад.

Моҳи шарифи Рамазон бо Қуръон иртиботи хоссе дорад, чунки Қуръон дар ин моҳ нозил шудааст, чуноне ки Худованд мефармояд: "Моҳи Рамазон, ки дар он Қуръони нозил шудааст" (Бақара 185).

Барои ҳар як мусулмон лозим аст ки дар мавсимҳои тоату ибодат бепарвои накунад, ва мебояд дар пешвоз гирифтани чунин мавсимҳо кушиш кунад, ки аз пешқадамон гардад, чуноне ки Худованд мефармояд: "Ва пешдастӣ кунандагон дар он бар якдигар пешдастӣ кунанд"(Мутафифин 26) Моҳи шарифи рамазонро ингуна пешвоз бигиред:

Муҳаммад Солеҳ Пурдил дар бораи фазлу бузургии моҳи шарифи Рамазон ва чигуна бояд онро пешвоз гирифт суҳбат мекунад, ва баён мекунад, ки ҳар як мусалмон бояд ин моҳи муборакро аз даст надиҳад ва чи қадаре, ки метавонад тоату ибодатро зиёд кунад. Ва аз исёну гуноҳ дури биҷуяд.

Аз бузургтарин неъматҳои Худованд бар бандагонаш кушодани дари тавба ба руяшон аст, ва он ҳамчун субҳи содиқе барои сафари бозгашти дилҳои шикаста ва чашмҳои гирён ба суи умеди банда аз раҳмати Худованди бузург аст.

Бародари азизам хоҳари гиромиқадрам! Инҳо баъзе амалҳои солеҳе ҳастанд ки ба ҷо оварданашон дар моҳи Рамазон таъкид шудааст. 1- Рузадори 2- Қиёми лайл (Шаб зиндадори) 3- Садақа 4- Қурон хондан 5-Нишастан дар масҷид то баромадани офтоб 6- Эътикоф 7- Умра дар Рамазон 8- Пайгири аз шаби Қадр 9- Зиёд намудани зикри Худованд ва талаби дуъо ва мағфират кардан аз У.

Доктор Муҳаммад Ал-Хашшоб (محمد الخشاب) устоди шуъбаи дастгоҳи гузориш ва ҷигари донишкадаи тибби донишгоҳи Зақозиқ (Миср) ба ин мавзӯъ ишора мекунад, ки бедор шудан барои намози бомдод, кори соати биологии баданро беҳ месозад ва дастгоҳҳои гуногуни ҷисмро водор месозад, ки ба беҳтарин ваҷҳ вазифаҳои худро анҷом диҳанд. Бар асоси пажӯҳишҳое, ки аз тарафи маркази пажӯҳишҳои миллии Қоҳира анҷом ёфтаанд, хондани намози бомдод дар вақти муқарарашудаи он, кори ҳуҷайраҳои баданро фаъол месозад ва онҳоро аз тақсимоти номарғуб нигаҳ медорад.

Дар ин навор эшоин Маҳмудҷон дар бораи фазилатҳо ҳаҷ ва баъзе аз аҳкоми онро мефаҳмонад.

Ин китоб дар бораи рӯзаи моҳи рамазон ва ҳукмҳои он мебошад, ки муаллифи ин китоб аз баъзе оятҳо ва ҳадисҳои Паёмбари ислом истифода бурда он ҳукмҳое, ки ҳар як рӯзадор эҳтиёҷ ба он дорад баён мекунад, Хдованд мефармояд: "Рӯзаи (моҳи Рамазон) бар шумо фарз гардонида шуд, ҳамон гуна, ки бар гузаштагони пеш аз шумо фарз гардида буд, то ба василаи он тақво (ва худсозӣ) намоед».

Моҳи рамазон, моҳе, ки Қуръон барои роҳнамои ва ҳидоят ва ҷудокунанда миёни ҳаққу ботил дар он нозил шудааст. Пас касе, ки дар моҳи рамазон ҳозир бошад, бояд рӯза бигирад). Моҳи рамазон, моҳи ибодат ва тоъат аст, моҳи нузули Қуръони карим аст дар бораи ин моҳи пурбаракат фазоили бисёре омадааст мо дар инҷо ба зикри гушаҳое аз ин фазилатҳо мепардозем.

Мусалмонони садри аввали ислом аз саҳобаи киром ва тобиъин (р) ба моҳи рамазон эҳтимоми хос медоданд, аз Худованд мехостанд, ки онҳоро то моҳи рамазон зинда нигаҳ дорад то ин ки битавонанд ин моҳи пурфайзро руза бигиранд, ва бо қудуми рамазон хушҳол мешуданд, рузҳои онро руза ва шабҳояшро бо намози шаб ва тиловати Қуръон зинда нигаҳ медоштанд, ва дар ин моҳ бо анҷоми анвоъи ибодатҳо нафси худро покиза ва пок менамуданд.