Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор қиссаи ҷавони мусалмонеро зикр мекунад, ки бахотири дарёфти ризогии Худованд аз зино даст мекашад, дар ҳоле, ки тамоми имкониёти он барояш фароҳам буд.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи оқи волидайн ва дуои падару модар бар фарзандон суҳбат мекунад.

Дар ин навор Шайх Муҳаммад Солиҳи Пурдил дар мавзӯъи хурофотҳое, ки аз мардум сар мезанад, ва сабаби пайрави накардан аз равиши Паёмбари ислом мегардад, ва ин чунин дар мавзӯъи ширк ва талаби ҳоҷат аз ғайри Худо кардан, суханрони кардааст.

Шайх Муҳаммад Солеҳ Пурдил дар ин навор дар бораи иллатҳои ҳаром гардонидани муҳаррамот суҳбат намуда барои мисол зарар ва наҷосатро зикр кардааст. Баъзе корҳое аст, ки барои зарарнок буданаш бар инсон ҳаром гардидааст ва баъзеи дигар барои наҷис буданаш.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар бораи ҳафт гуноҳе суҳбат намудааст, ки Расули Худо (салому дуруди Аллоҳ бар ӯ ва олу асҳобаш бод) дар ҳадисе он гуноҳонро зикр намуда ва онҳоро ҳалоккунанда номидааст, ки аз ҷумлаи он гуноҳон шарик овардан ба Худо аст.