Даъват ба суи Худо

Тавҳид чист ва бо калимаи тайиба чӣ алоқа дорад? Маънои калимаи шаҳодат ЛО ИЛОҲА ИЛЛАЛОҲ чист?.Мавзӯъҳое ҳастанд ки ин суханрони дар бар гирифтааст.

Дар ин навор Шайх Муҳаммад Солеҳ Пурдил дар бораи чигуна Паёмбари Худо даъват мекард, ва даъватҳо ва муомилоти он бузургвор бар мардум чи таъсире дошт.

Ин навор дар атрофи тарсидан аз ғайри Худованд, ки ( азза ва ҷалла ) сабаби хориву зиллати он шахс мешавад, суҳбат мекунад.

Ин навор дар атрофи дунё ва машғул шудан ба он мебошад, Вақте ки инсон доимо дар фикри дунё бошад аз ёди Худованд ва зикри Ӯ ғофил мемонад. Ва он сабаби кутоҳи кардан дар ибодати Худованд мегардад.

Дар ин навор ривоятҳо ва қиссаҳое аз тақво, парҳезгори ва шаҳодати Ҳазрати Умар ибни Хаттоб (р) зикр шудааст.

Ин навор дар мавзӯъи кибр ва мутакаббирон суҳбат карда, азоб ва заҷре, ки мутакаббиронро интизор аст, баён мекунад. Ва дар идомаи суҳбат намунае аз аҳволи солеҳонро зикр мекунад.

Ин навор чанде аз шахсиятҳо ва бузургоне, ки қалбҳояшон солим ва ҳамеша дар ёду зикри Худованд буданд, ёдовари мешавад. Аз ҷумлаи он шахсиятҳо намунави саҳобагон ва пешвоёни дини мубини Ислом мебошанд.

Ҳар шахсе думболи оромиш ва ё роҳат бошад бояд ба ибодати Парвардигор бархезад, зеро Худованд ва Паёмбараш дар оятҳо ва ҳадисҳои зиёде баён кардаанд, ки оромиши дилҳо ва нафсҳо дар итоати Худованд аст.

Навори мухтасар дар мавзӯъи тақво ва фоидаҳои он ва чигуна инсон тақводор шуда метавонад.

Оё аксари ёрони Паёмбар, ки дар садри ислом имон оварда буданд аз ҷумлаи камбағалон ва канизон буданд? Ва оё барои гурехтан аз фақру бардагӣ ба ислом дохил шуданд? Ин навор дар бораи ҳақиқате, ки баъзе аз муфаккирон ва таърихнависон онро нодуруст баён карданд, суҳбат мекунад.

Ин навор дар мавзӯъи ҳақиқати дунё ва хушбахти суҳбат карда, баён мекунад, ки ин дунё ба касе вафо накардааст ва хушбахти ҷамъи молу мансаб нест, балки ибодати худованд ва ба даст овардани розигии Ӯ ва пайрави аз дину Расули Ӯст.

Суханрони дар мавзуъи Ислом ва нажодпарасти, баён мекунад ки дини мубини Ислом муқобили нажодпарасти аст, ва фарқе байни араби ва аҷами ва сиёҳу сафед нест, магар ба тақво ва худотарси, ва беҳтарини мардум назди Худованд бо тақвотарини онҳост.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи тақво ва чигуна шахс метавонад бо тақво бошад мавъиза мекунад, ва инчунин баён мекунад, ки инсони мусалмон фақат барои худаш зинда нест, бояд худро ба роҳ ва равиши ислом пойдор бикунад ва сипас хонаводаву фарзандонашро, ва сипас хешу ақрибояшро.

Дар ин навор шайх Муҳаммад Солиҳи Пурдил дар бораи ҳалол ва ҳаром дар ислом суҳбат мекунад, ва мефармояд ки ҳалолу ҳаром дар ислом ошкоро баён карда шудааст, ва бояд ҳар як шахси мусалмон байни ин ду фарқ бикунад, ва фармонҳои Худову Паёмбарро баҷо биорад.

Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар боби шукр кардани неъматҳое, ки Худованд барои ҳар як банда ато кардааст мавъиза мекунад, ва инчунин дар бораи даъват ва раҳнамои кардани дигарон ба суи корҳои хайр ва саховатманди, ки фоидааш барои тамоми мардум мебошад суханрони кардааст.

Эшони Нуриддин дар ин навор дар боби тавба, ва тавбаи насуҳ, ва шартҳои он суханрони мекунад.

Ҳочи Мирзо дар ин навор дар бораи дунё, дилбастан ба он, ва чигуна мо метавонем аз ин дунё барои охирати худ истифода барем, ва дар бораи парҳезгори аз дунё суҳбат мекунад.