Ҳамаи матолиб

Ин навор дар бораи муҳимтарин хусусиятҳои шогирдони Пайғамбар (с.а.в), суҳбат мекунад.

Ақидаи имом Таҳовӣ (р) дар бораи авлиё.

Назари уламои ҳанафӣ оид ба касоне, ки Абӯбакру Умарро дашном медиҳанд.

Мақола дар мавзӯъи масъулияти тарбия, гирифташуда аз китоби "Тарбияи фарзандон"

Шиъаҳои имомия дар масъалаи такфир чи мегуянд ва киҳоро такфир мекунанд.

Шайх Ҳофиз Муҳаммад Карим Солеҳ дар ин навор дар бораи мақом, манзалат ва бузургии ҳазрати Муҳаммад (Дуову дуруд бур Ӯ бод) суҳбат мекунад.

Шайх Ҳофиз Муҳаммад Карим Солеҳ дар ин навор дар бораи шиносондан ва муаррификардани Паёмбари Худо суҳбат карда баён мекунад, ки ҳар як мусалмон масъул аст, ки Паёмбари худро ба ҷаҳониён ва башарият муаррифи кунад ва мардумро ба суи дини Ӯ даъват кунад.

Шайх Ҳофиз Муҳаммад Карим Солеҳ дар ин навор дар бораи дилсӯзи ва ғамхории Паёмбари Худо (дуову дуруд бар Ӯ бод) нисбат ба башарият дар умум ва ба умматаш дар хусус суҳбат карда, баъзе қиссаҳои воридшуда дар ин мавзӯъро зикр мекунад.

Шайх Ҳофиз Муҳаммад Карим Солеҳ дар ин навор дар бораи фазлу бузурги ва сифатҳои Паёмбар (с) суҳбат карда аз тамоми мусалмонон хоҳиш мекунад, ки Паёмбарашонро бар ҷаҳониён муаррифи кунанд.

Имони инсон пурра намегардад магар инки тарки ҳаво ва ҳавас карда аз паёмбари худо пайрави намояд.

Яке аз муҳимтарин улум ва масоиле ки дар Қуръони маҷид омадааст, ин зикри асмо ва сифот ва афъоли Аллоҳ таъоло ва тақдису танзиҳи Ӯ аз камбуду нуқсонҳо мебошад.

Намоз ва зикри Худованд дар назди саҳобагони Паёмбари Ислом бисёр аҳамият ва маконати хоссе дошт, ҳар вақто, ки Паёмбари ислом амр ба намоз ва зикре мешуд саҳобагон дар иҷро намудани он сабқат менамуданд.

Мафҳуми қазо ва қадар ва васфи он дар Қуръон ва суханони Паёмбар (с) ва самараи имон овардан бар қазо ва қадар.

Маънои яке аз номҳои Худованд, ки (Ас-Салом) аст бо зикри осори имон овардан ба Он.

Даъват ба дини Ислом танҳо вазифаи олимону доъиён нест, балки ҳар як мусалмон бояд ба суи Худованд даъват кунад, тоҷир дар вақти тиҷораташ, табиб дар вақти табобаташ, ва ҳаминхел ҳамагон метавонанд дар маҷоли худ ба суи Худо даъват намоянд.

Беҳтарин афроди уммати Муҳаммад (дуову дуруд бар ӯ бод) дастпарвардагони Ӯ, асҳобаш мебошанд. Ин навор дар бораи сифатҳои аввалин дастпарвардагон ва шогирдони Расулуллоҳ (дуову дуруд бар ӯ бод), ки саҳобагони Ӯ буданд, суҳбат мекунад.

Имон муҷиби тақвияти таваккал бар Худованд ва эътимоди комил ва кумак хостани банда аз Ӯ дар тамоми амалҳои дини ва дуняви мешавад.

Рӯза беҳтарин ва бузургтарин ибодате аст, ки нафсҳои моро барои холисона амал карданамон тарбия мекунад.

Агар хоҳи, ки шахсеро Худованд ҳидоят намояд, ду сабаби аз сабабҳои ҳидоят ёфтанро иҷро кун, Даъвати он шахс ба роҳи ҳақ, ва дуъо кардан дар ҳақи ӯ. Ва ҳидоят дар дасти Худо аст.

Фатво дар бораи синни таклифи писарон ва духтарон.