Muhammad, the Messenger of Allah

Китоби «Рӯҳи ислом» асосҳои дини мубини исломро дар партави Қуръону ҳадис ва пажӯҳишҳои илмии нав баён намуда, каломи илоҳӣ будани Қуръони карим ва ҳаққонияти паёмбарии ҳазрати Муҳаммад (с)-ро бо далоили илмӣ бозгӯ менамояд.

Мақола дар бораи ҳиҷрати Абубакри Сиддиқ бо Ҳамроҳии Расули Худо (Салому дуруди Аллоҳ бар ӯ бод) мебошад.

Мақола дар бораи Асоси сеюми ақидавӣ, собиту устувор сохтани муҳаббати Паёмбар (с) дар қалбҳои кӯдакон, мебошад, гирифташуда аз китоби "Тарбияи фарзандон"

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор қиссаи фатҳи Маккаро ривоят карда баён мекунад, ки чигуна Паёмбари ғамхори башарият аз гуноҳи мушрикони Макка, ки муддати дароз бо ӯ душмани карданд ва ҷанг карданд, онҳоро мебахшад ва аз гуноҳашон гузашт мекунад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи раҳму шафқати Паёмбар (с) бар аҳли Тоифро қисса мекунад. Вақто, ки аҳли Тоиф Паёмбарро сангсор карда аз Тоиф ронданд, малоикаи куҳҳо назди Паёмбар омада хост куҳҳоро бар онҳо чапа кунад, вале Паёмбари Худо ба онҳо раҳм карду иҷозат надод.

Шайх Ҳофиз Муҳаммад Карим Солеҳ дар ин навор оятҳое, ки Худованд дар он Пайғамбарро зикр кардааст, бо тарҷума ва тафсираш баён мекунад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар бораи баъзе аз сифатҳои Паёмбари Акрам Муҳаммад (Дуову дуруд ба ӯ бод) суҳбат мекунад, ва алалхусус дар бораи сифатҳое, ки мушрикини Қурайш пеш аз биъсати Паёмбар Ӯро бо он сифатҳо мешинохтанд. (Мисли: Муҳаммади Содиқ, Муҳаммади Амин ва дигар сифатҳое, ки барои мусулмонон намуна мебошанд.)

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар бораи баъзе аз сифатҳои Паёмбари Акрам Муҳаммад (Дуову дуруд ба ӯ бод) суҳбат мекунад, ва алалхусус дар бораи сифатҳое, ки мушрикини Қурайш пеш аз биъсати Паёмбар Ӯро бо он сифатҳо мешинохтанд. (Мисли: Муҳаммади Содиқ, Муҳаммади Амин ва дигар сифатҳое, ки барои мусулмонон намуна мебошанд.)

Пайравони мазҳаби шиъа муътақид ҳастанд, ки саҳобагон ва хусусан онҳое, ки номи онҳо вирди забон аст, ҳама тавтиагар ва хоину сиёсатбоз будаанд. Нависандаи мақола ин шубҳаи онҳоро бо зикри ривоятҳои ҳадис ва далелҳои луғати арабӣ ва ақлӣ рад намудааст.

Суханони баъзе аз муфаккирон ва донишмандони ғайри мусалмонҳо дар шаъни Паёмбари ислом (с).

Ҳазрати Муҳаммад (с) Паёмбари мо инсонҳост, дилсӯзу меҳрубон, хайрхоҳу некандеш, дорои рафтор ва гуфторе аст, ки барои ҳар инсон дар ҳар замону макон ва дар ҳар мақому мавқеъияти беҳтарин сар машқ ва болотарин улгу аст. Нигори ман ки ба мактаб нарафту хат нанвишт, Ба ғамза масъала омӯзи сад мударрис шуд.

Дустони азиз! сабаби қалам ба даст гирифта дар бораи издивоҷи Паёмбар бо Оиша навиштанам дар ин аст, ки дар сомонаи мо як савол аз тарафи бародаре омадааст, ки мазмуни он чунин аст."дар ҳадиси Бухори хондам дар бораи ҳазрати Оиша. дар онҷо гуфта шудааст, ки Пайгамбари Худо (сас) Оишаро дар сини 9 солагӣ ба зани гирифт. Метавонед фаҳмонед барои чи инкадар ёш, издивоҷ бо кудак Шумо хубтар медонед, ки мумкин нест. Чунки ҳам аз ҷихати ҷинси ва ҳам аз ҷиҳати акл инкишоф наёфта буданд (ҳазрати Оиша)" Душманони ислом хусусан насрониҳои ғарбӣ барои сумъат ва обурӯи исломро аз байн бурдан ин иттиҳомотро бар Паёмбари Худо зиёд мезананд. Онҳо ба ин роҳ мехоҳанд дар дили пайравони ин дин шакку шубҳаҳоро ҷой кунанд, ки Паёмбари ин дин - марди шаҳвоние буд. Бинобар ҳамин бо духтари 9 сола издивоҷ кард.

Ҳоҷи Мирзо дар ин навор дар бораи дӯстдоштани Паёмбари Худо (Дуову дуруд бар Ӯ бод) мавъиза мекунад, муҳабати мо нисбати Паёмбари Худо бояд чигуна бошад, оё муҳаббати Паёмбар сабаби наҷоти мо мешавад? Оятҳо ва ҳадисҳои воридшуда дар мавзуи муҳаббати Паёмбари Худо бо зикри баъзе аз қиссаҳои муҳаббати саҳобагон нисбати расули Худо.

Эшони Нуруддин дар ин навор дар бораи ҳиҷрати Расули Акрам (Дуову дуруд бар ӯ бод) ба суи Мадинаи Мунаввара суҳбат мекунад, ва дар бораи он машаққатҳое, ки расули Худо бо ҳамроҳии Абубакри Сиддиқ рубару шуда буданд дар ин ҳиҷрати торихи зикр мекунад.