Китоби мазкур бо қалами олими машҳури араб Муҳаммад Алӣ ал-Ҳошими тааллуқ дошта, бори аввал ба шахсияти воқеии мӯътақидони дини мубини ислом дар такя бар "Қуръони Шариф" ва ҳадисҳои пайғамбари Худо Муҳаммад (с) барои хонанда пешкаш мегардад.

Рисолаи "20 нишонаи мунофиқон дар Қуръон" дар баргирандаи таърифи нифоқ ва анвоъаш бо зикри 20 нишонае аз нишонаҳои нифоқ ва мунофиқон мебошад. Ва муаллиф бо такя бар оятҳо ин нишонаҳоро баён намудааст.

Ба иттифоқи тамоми уммати Ислом саҳеҳтарину мӯътамадтарин китоб баъди Қуръони карим “Саҳеҳ”-и имоми муҳаддисин Муҳаммад ибни Исмоъил Бухорӣ мебошад, ки инак мухтасари он (Мухтасари саҳеҳ бухорӣ) барои хонандагон пешкаш мегардад. Имом Бухори онро дар муддати 16 сол аз байни шашсад ҳазор ҳадиси ҳифз кардааш ба риштаи таҳрир дароавардааст. Ин асари гаронбаҳо дарбаргирандаи ривоятҳои нақлшуда аз расули Худо дар мавриди аҳкоми фиқҳи ва масоили иҷтимоъи, иқтисоди ва фарҳангии мусулмонон ва одобӣ исломи аст. Муаллифи асари ҳозир, ки худ аз олимони номдор ва муҳаддисини саршиноси Яман дар қарни нуҳуми ҳиҷрӣ аст, Бо ҳадафи ихтисор ва хулоса кардани китоби имом Бухорӣ бархе аз муҳимтарин ривоёти саҳеҳро интихоб кардааст, то ёру қарин ва ҳамвора дар дастраси мусулмонони худоҷу ва ҳақиқатдӯст бошад. Китоб бо муқаддимаи муфассали мутарҷим оғоз мешавад, ки дар он зиндагинома ва осору аҳволи имом Бухориро ба таври машруҳ баён карда ва фазоили ахлоқи илмии имомро бармешуморад. Идомаи ин асар тарҷумаи Аҳодиси набавӣ аст, ки дар бобҳои гуногун ва зайл 88 фасли китоб дар ихтиёри хонанда қарор мегирад.

Рисолаи «Тазйин-ул-ибора ли таҳсин-ил-ишора», ки онро олими фозил, муҳаддиси кабир, фақеҳи сиқаи ҳанафӣ Алӣ ибни Султон Муҳаммад, машҳур ба Мулло Алӣ Қорӣ (раҳ) навиштааст, дар муолаҷаи масъалаи ишораи саббоба беҳтарин ва муфидтарин китоб ба шумор меравад ва онро тақдими хонандагони гироми мегардонем.

Мақолаи муфид ва мухтасар дар бораи биҳишт ва биҳиштиён ва васфи он дар Қурони карим.

Ин рисолаи мухтасар дар баёни аҳкоми закоти фитр (садақаи фитр, фитри рӯза) тадвин гашта, ки аз фатово ва ақволи донишварон ҷамъоварӣ шудааст, то раҳнамову посухе барои пурсишҳои хонандагон бошад.

Китоби рӯза (гирифташуда аз китоби Шарҳи умдатулфиқҳ ва дигар масодири фиқҳи).

Китоб нақши маънавии ибодат ва бандагии Худоро дар такомули рўҳӣ ва бинои шахсияти инсон мавриди таъкид қарор дода, аҳкоми ибодатҳо ва ҳолатҳои шахсӣ ва хонаводагиро бар асоси бузургтарин мактаби фиқҳӣ дар ислом мазҳаби ҳанафӣ баррасӣ ва пешкаши хонанда менамояд.

Қоидаи бағдоди китоби муфид аст барои таълими ҳуруф ва калимаҳои араби ва хусусан барои касоне, ки мехоҳанд хондани Қуръонро ёд бигиранд.

Китоб ҷанбаи омӯзишӣ ва тарбиявӣ дошта, бо шеваи нав омода гардидааст. Он аслан барои худомӯзии алифбои арабӣ пешбинӣ шуда ва ҳамзамон барои ғановати фикрии хонанда дар бахши дуюм ба тарҷима ва баёни хулосаи бистуяк сураи охири Қуръон пардохта, бахши сеюм ва чоруми онро бо омӯзаҳои имонӣ ва матолибӣ маънавӣ пурбор намудем. Китоб барои доираи васеи хонандагон ва дӯстдорони фарҳанг ва тамаддуни мсломӣ тақдим мегардад.

Ҳангоми таҳқиқи воқеаҳои таърихи Ислом ва баррасии аҳодиси Расули Худо (с) мутаваҷҷеҳи ривоёте мешавем, ки дар мавқеиятҳо ва зарфиятҳое вижае ва ба хотири баён, ё таъкид бар мавзуъоти хос пешкаш шудааст.

Тамоми уламои уммати исломи бар ин иҷмоъ ва иттифоқ намудаанд, ки масдари дуввуми шариъати Ислом Суннати набавӣ мебошад ва он бо масдари аввал (Қуръони карим) тавъам дар тавзеҳ ва такмили қавонини исломӣ нақши муассирро ифо менамояд. "...Бинобар ин, вақте банда китоби ҳозир “Омўзиши ҳадис”-ро дидам, ҳарчанд он муъҷаз ва мухтасар бошад ҳам, вале як гоме ба ҳадисомўзӣ ва бардошти маъонӣ ва аҳкоми аҳодис маҳсуб мегардад ва метавонад дари ҳадисшиносиро ба рўи донишҷўи улуми Ислом боз намояд..." (Мутарҷим)

Ин китобча баёнкунандаи мавқифи Ислом бар вуҷуд доштани ҷин бо зикр кардани далелҳо аз Қуръону Суннат мебошад. Инчунин дар бораи хуроки ва нӯшокии ҷин ва даромадани ӯ дар инсон ва чигуна муъолиҷа кардани инсонро баён мекунад. Ва дар охир оятҳои Қуръониро، ки барои муъолиҷа мебошанд، бо як маҷмуъа насиҳатҳо зикр мекунад.

Банда ин рисоларо бо умеди ин, ки Худованди таъоло ба василаи он зану шавҳарро нафъ мебахшад ҷамъоварӣ намудам, ва бояд бигӯям, ки зани хирадманди афифа нағз медонад, ки чӣ гуна шавҳарашро хушнуд созад ва чӣ тавр бо ахлоқи ҳамида, фармонбардорӣ аз шавҳар ва лутфу нармӣ муҳаббати шавҳарашро касб намояд. Расули акрам (с) ба яке аз занони асҳоби хеш гуфтанд: - Оё шавҳар дорӣ? Гуфт: -Оре. Он ҳазрат (с) пурсиданд: - Нисбати ӯ чӣ гуна муомилаву рафтор менамоӣ? Гуфт: - То ҳадди тавонам дар хидматаш тақсиру кӯтоҳӣ нахоҳам кард. Он ҳазрат (с) фармуданнд: - Дар мавриди шаҳарат боэҳтиёт бош, зеро, ки ӯ (шавҳарат) биҳишт ва дӯзахат мебошад. Яъне, шавҳарат сабаби даромаданат ба биҳишт ва дӯзах мегардад. (Ба ривояти Тирмизӣ)

Китоби "Нишонаҳои Қиёмат (бо ривояти аҳли суннат) баён кунандаи аломатҳои рӯзи қиёмат, ки дар аҳодиси набави омадааст мебошад. Муаллифи китоб ҳама аломатҳои суғро ва кубро-ро, ки дар ҳадисҳои Расули худо (с) омадааст бо шарҳи онҳо зикр намудааст.

Бародарон ва ҳоҷиёни муҳтарам! аз ин ки зиёрати хонаи Худо ва ҳаҷҷи Байтуллоҳи-л-ҳаром яке аз аркон ва бунёни асоси Ислом ба шумор меравад, пас, бояд мутобиқи суннат ва гуфтори Расули акрам-саллаллоҳу алайҳи васаллам- бошад чунонки он ҳазрат худ фармуданд: «خذوا عني مناسككم، فإني لا أدري لعلي لا أحج بعد حجتي هذه». [مسلم]. «Аз ман маносик ва роҳнамои ҳаҷҷи худро биёмўзед. (Ба ривояти Муслим). Ин хадис асли азим ва бузурге дар маносик ва роҳнамои ҳаҷ аст. Пас ин мухтасари маносики ҳаҷро ба бародарони форсизабони ҷаҳон тақдим медорем ва аз Худованди азза ва ҷалл хосторем онро холисан барои ризову хушнўдии худ қарор дода, моро аҷр ва подоши нек дар дунё ва охират ато фармояд.

Ҳадаф аз чопи ин китоб, иҳонат ба ақоъиди мазҳаби ташаюъ нест. Нависанда, ки худ фарзанди падару модари Шиъа мазҳаб аст, танҳо мехоҳад ҳамватанон дарёбанд, ки тамоми иттиҳомоти ворида бар Саҳоба (р.з) нодуруст аст. Ва ин китоб мавзуъҳои зайлро дар бар гирифтааст: Ҳазрати Алӣ (р.з) чаро сукут кард? Ангезаи ғосибон чӣ буд? Саҳоба ва замони инҳироф Қуръон ва Саҳоба Имом Маҳдӣ ҳоло куҷост? Чаро шитоб карданд? Қуръон ва мухолифони Саҳоба Чаро Паёмбар (с) ҷонишине барнагузид? ва мавзуъҳои дигареро низ дар бар гирифтааст.

Ин рисола фарогири 40 ҳадиси шариф ва гуҳарбори Пайғамбари раҳмат Муҳаммад (с) буда, дар мавриди фазилати моҳи Рамазон ва баракати рўза гирифтан андарин моҳи гуноҳсўз навишта шудааст.Рисолаи мазбур дастагули имониест дар шинохти фазилати моҳи мубораки Рамазон ва дастовези шарифест дар баланд бардоштани маърифати динии хонандаи арҷманд.

Ин китоб нақл кунандаи яке аз мунозараҳои Имом Ҷаъфари Содиқ бо яке аз рофизиён мебошад.

Хоҳари мусулмон! Оё чунин нест, ки ҳар яки мо гуноҳу хатоҳои зиёд дорем? Оре! Локин оё ҳамаи ин моро аз раҳмати беканори илоҳи ноумед месозад? Оё гуноҳон моро аз мағфирати васеъи Парвардигори ғафур маъюс мегардонад? Хоҳари мусалмон, ба ин ҳадиси қудси бингар, ки Худованди мутаъол моро даъват намуда чунин мефармояд: