Имон ба Паёмбарон

Имони инсон пурра намегардад магар инки тарки ҳаво ва ҳавас карда аз паёмбари худо пайрави намояд.

Дилҳо ҳамеша майл ба муҳаббати касе доранд, ки ба Ў неки карда бошад. Пас ин ҳама неъматҳо ва накуиҳо аз Худованди карим аст, чунончи Ў мефармояд: ﴿وَمَا بِكُم مِّن نِّعۡمَةٖ فَمِنَ ٱللَّهِۖ ثُمَّ إِذَا مَسَّكُمُ ٱلضُّرُّ فَإِلَيۡهِ تَجۡ‍َٔرُونَ ٥٣﴾ سُورَةُ النَّحلِ٥٣ \”Ва ҳар неъмате, ки болои шумост, аз Худованд мебошад\” (сураи Наҳл, ояти 53( Барои ҳар банда зарур аст, то Ўро бо мунтаҳои муҳаббат дўст дорад ва Ўро ба танҳои ва бидуни шарик ибодат намояд.

Маҳбуби ман; Маҳбуби ман зотест, ки Аллоҳи муттаол ӯро ба ҳайси охирин паёмбар барои раҳоии башарият фиристод, ки муҳаббаташро ҷузъи дин, суханашро манбаи дин ва сираташро машъали роҳ бароямон муқаррар намуд. Аммо мутаассифона имрӯз мо аз зиндагии ин маҳбуб хело дур шудаем ва чӣ қадар ниёзаст то ба он баргардем.

Муҳаммад (Саллаллоҳу алайҳи ва саллам) - чи басо зебост он саҳифа, ки ин ном дар ӯ дида шавад ва чи басо маъмуру мунаввар аст, он қалб, ки дар ӯ нақши ин ном бошад - исмест бар мусаммо, маҳбуби дилҳо ва аз ҳар айбу тӯҳмате мубарро .

Худованд инсону ҷинҳоро офарид, то Ӯро ибодат кунанд. Худованд ин ҳадафро дар Қуръон баён намуда, мефармояд: ﴿وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ ٥٦﴾ الذاريات 56 «Ман париҳо ва инсонҳоро фақат барои парастиши худам офаридаам» Зориёт 56

Аз Паёмбари Худо (с) омӯхтам, ки табассум дар рӯи бародарам садақа аст. Аз Паёмбари Худо (с) омӯхтам, ки роҳи зудтар шифо ёфтан садақа аст.

Эмон овардан ва бовари доштан бар пайғамбарони Худо яке аз рукнҳои эмон ба Худо мебошад, чуноне ки Худованд мефармояд: { آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَّبِّهِ وَالمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آَمَنَ بِاللهِ وَمَلاَئِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ } «Ва муминон низ ҳама эмон овардан ба Худо ва фариштагони У ва китобҳои У ва пайғамбарони У… » Ва агар касе бар яке аз пайғамбарони Худо эмон наорад аз дини ислом берун мешавад, ва дар зумраи гумроҳон шуморида мешавад, чуноне ки Худованд мефармояд: { وَمَنْ يَكْفُرْ بِاللهِ وَمَلاَئِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ وَاليَوْمِ الآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلاَلاً بَعِيْدًا } «Ва ҳар ки кофир шавад ба Худо ва ба фариштагони У ва китобҳои У ва пайғамбарони У ва рузи охират пас ҳар оина гамроҳтарини гумроҳон шудааст ».

Нависандаи ин мақола дустдолштани Паёмбар -саллалоҳу алайҳи ва саллам-ва ҳукми онро бо баъзе далелҳое аз Қурон ва суннати баён мекунад ки вочиб аст бар тамоми мусалмон чи зан бошад ё мард, ва ҳар касе Паёмбарро дуст надорад ноқисул имон мебошад.

Дар ин мақолаи кутоҳ муаллиф ақлоқи накуи паёмбарро бо насиҳатҳояш дар бораи ахлоқ барои хонандагон пешкаш намудааст.

Мақола дар бораи ҳиҷрати Абубакри Сиддиқ бо Ҳамроҳии Расули Худо (Салому дуруди Аллоҳ бар ӯ бод) мебошад.

Мақола дар бораи Асоси сеюми ақидавӣ, собиту устувор сохтани муҳаббати Паёмбар (с) дар қалбҳои кӯдакон, мебошад, гирифташуда аз китоби "Тарбияи фарзандон"

Пайравони мазҳаби шиъа муътақид ҳастанд, ки саҳобагон ва хусусан онҳое, ки номи онҳо вирди забон аст, ҳама тавтиагар ва хоину сиёсатбоз будаанд. Нависандаи мақола ин шубҳаи онҳоро бо зикри ривоятҳои ҳадис ва далелҳои луғати арабӣ ва ақлӣ рад намудааст.

Суханони баъзе аз муфаккирон ва донишмандони ғайри мусалмонҳо дар шаъни Паёмбари ислом (с).

Чаҳор ҳазор сол қабл, шахсе дар сарзамини Ироқ, по ба арсаи вуҷуд ниҳод, ки барои абад дар тарихи башараят асари доимӣ аз худ ба ҷо гузошт. Дар замоне, ки вай чашм ба дунё гушуд, ҳама ҷоро ширк ва бутпарастӣ дар бар гирифта буд.

Дустони азиз! сабаби қалам ба даст гирифта дар бораи издивоҷи Паёмбар бо Оиша навиштанам дар ин аст, ки дар сомонаи мо як савол аз тарафи бародаре омадааст, ки мазмуни он чунин аст."дар ҳадиси Бухори хондам дар бораи ҳазрати Оиша. дар онҷо гуфта шудааст, ки Пайгамбари Худо (сас) Оишаро дар сини 9 солагӣ ба зани гирифт. Метавонед фаҳмонед барои чи инкадар ёш, издивоҷ бо кудак Шумо хубтар медонед, ки мумкин нест. Чунки ҳам аз ҷихати ҷинси ва ҳам аз ҷиҳати акл инкишоф наёфта буданд (ҳазрати Оиша)" Душманони ислом хусусан насрониҳои ғарбӣ барои сумъат ва обурӯи исломро аз байн бурдан ин иттиҳомотро бар Паёмбари Худо зиёд мезананд. Онҳо ба ин роҳ мехоҳанд дар дили пайравони ин дин шакку шубҳаҳоро ҷой кунанд, ки Паёмбари ин дин - марди шаҳвоние буд. Бинобар ҳамин бо духтари 9 сола издивоҷ кард.

Чигунае ки мебинем ва медонем баъд аз чанд рӯз соли нави милодӣ шуруъ мешавад. Ин маросим ки аслан мазҳари дини дорад вале бисёри аз мардуми мусулмон аз ин бохабар нестанд, ва онҳо ҳам мисли масеҳиён ин идро пешвоз гирифта хушҳоли мекунанд, ва дастархон ороста ҳамдигарро бо фарорасии ин ид табрику таҳният мегуянд. Ва барои ҳамдигар туҳфаҳо харида тақдим мекунанд. Пас оё барои мусулмонон ҷоиз аст ки ин рӯзро пешвоз гирифта дар ин рӯз хушҳоли кунанд? Оё ҷоиз аст ки дастархон ороста дустон ва хешу таборро даъват намоянд? Оё ҷоиз аст ки ширини ва туҳфаҳо тақдим намоянд? Ва дигар саволҳо ки мехоҳам дар ин мақолаи мухтасар ҷавоби худро ёбанд.