Аҳволи занон

Нависандаи ин мақола дар бораи фазлу бартарии зан дар ислом, ва баъзе аз аҳкомҳое ки зарур аст барои ҳар зан дастраси мо мекунад.

Ҷойгоҳи зан пеш аз ислом чигуна буд ва баъди омадани ислом чи арзишҳоро ба даст овард?

Ҳиҷобам барои он аст, то ҷаҳониён бидонанд, ки ман иффати худро ҳифз намуда, аз гуфтаҳои Холиқи худ пайравӣ дорам.

Худоро сипос мегўем, ки дар ин замони пурфитна ва фасод, замоне, ки побандӣ ба дин, монанди чанг задан ба шарораҳои оташ аст, теъдоде аз хоҳарони мусалмон мўътақид ба усул ва мабодианд ва алоқа доранд то ҳиҷоби шаръиро, ки қалъаи мўҳкам дар баробари фасоди ҷомеаи исломӣ аст, ҳифз намоянд. Бале, дастаҳои палиди истеъморгарони Ғарб ва пайравони онҳо даст ба кор шудааст, то бо равишҳои мухталиф, ҷомеаи исломиро ба фасод ва фаҳшо бикашанд. Яке аз ин равишҳо, бардоштани ҳиҷоб аст, ки душманон дар ин қарни ахир барои бардоштани ҳиҷоб аз ҳеч кушише дареғ нанамудааст.

Ин навиштаҷот, матни суханронии хонуми мусалмонест, ки дар яке аз донишгоҳҳо, дар баҳсе зери унвони "Оё Ҳиҷоб монеъи пешрафти мамлакат аст!",тақдим кардаст ва ӯ тавонистааст беш аз 86 дар сади ҳозирини маҷлисро бо истидлоли худ қаноъат диҳад, ки ҳиҷоб монеъи пешрафти ҳеҷ кишваре нест.

Зани насрони чигуна мусалмон шуданошро дар ин мақола қисса мекунад, ва инчунин мушкилотҳое ки дар роҳи Худо ба онҳо дучор шудааст. (Ман монанди ҳар фарди масеҳии дигар аз кӯдакӣ бар дини масеҳият ба воя расидам. Падарам кӯшиш мекард, то маро тарбияти хуб кунад. ӯ рӯзҳои якшанбе маро бо худ ба калисо мебурд).

Фурсати гаронбаҳо барои зани мусулмон, даҳ насиҳат ки бисёр чизҳои муҳимро дар бар гирифтааст, аз ҷумла: намоз, руза, сатр ва дигар насиҳатҳои муҳим.

1) Хоҳари азиз! Бисёр кушиш кун то, ки дар ҳаҷу умра ва соири ибодатҳо холис барои Худо боши. 2) Аҳкоми Ҳаҷро мувофиқи суннати Паёмбар (Дуову дуруд бар У бод) таълим бигир, чуноне ки паёмбар (Дуову дуруд бар У бод) мефармояд: "Маносики (амалҳои) Ҳаҷро аз кардаҳои ман таълим бигиред".

Вақтеки хоҳарони азизи мо барои анҷом додани аъмоли нек ва кушиш дар итоати Худо ва фурсат донистани вақт дар ризогии Худо ҳарис ҳастанд баъзе аз онон нисбат ба баъзе аз аҳком дар мавриди дини Худо ва суннати Пайғамбараш худро ба ҷаҳолат мезананд. Ба муносибати даромадани моҳи шарифи рамазон, ки моҳи шитоб кардан ва сабқат гирифтан дар аъмоли нек аст хостем, ки ин рисоларо ки гушае аз китоби " Аснофу-н-нисо фи рамазон" аз шайх Муҳаммад Муснад аст таҳия кунем, то ин ки хоҳарони мусалмон аз ин фойдаҳо баҳраманд шаванд ва бо илму огоҳи дар итоати Худо кушиш кунанд. Ва намехоҳем чунонеки саҳобии ҷалил Абдуллоҳ ибни Масъуд фармуданд: "Ва бисёри касоне ҳастанд ки иродаи хайр доранд вале ба он даст намеёбанд" аз дастраси ба хайр маҳрум гардед.

Ба номи онки зебосту дӯстдори зебоӣ! Ҳиҷоб чист, аз куҷо ва кай пайдо шудааст? Оё дар динҳои пеш аз исломӣ, ҳиҷоб вуҷуд доштааст ё не? Ҷойгоҳи он дар он динҳо ва ҷомеаҳои ғайри исломӣ чигуна буда ва ҳаст? Ҷойгоҳ ва ҳукми ҳиҷоб дар ислом чист? Ин мавзӯоте ҳастанд, ки дар ин мақола ба онҳо мепардозем ва кӯшиш ба он мекунем, ки ҷанбаҳои норавшани ин мавзӯъро барои хонандаи нуктасанҷ равшан намоем.

Хоҳари диндор: Нафсу хонаводаи хешро аз ширки зоҳириву ботини нигоҳ медорад. Хоҳари диндор: Ҳоҷати хешро танҳо аз Худо талаб карда танҳо назди Парвардигори хеш сар фуруд меорад. Хоҳари диндор: Хоҳари диндор аз ғайбату масхара ва таҳқири дигарон дури меҷуяд.

Хоҳари муъмин ва мусалмон! Занони сабур ва шуҷоъи меҳанамон! Ононе, ки бо имон ва фидокорӣ дар муқобили мушкилот истодаанд! Имруз душманони қасамхурдаи ислом сарсахтона мекушанд то чодари иффат ва иззати туро аз сарат бардоранд. Зеро онҳо аз ҳиҷоби ту метарсанд ва медонанд, то ҳиҷоби ту ҳаст наметавонанд барномаҳои шуми худро амалӣ созанд. Аммо ин душманон, ки монанди мор ҳар вақт пусти худро иваз мекунанд ором намешинанд.