Ҳамаи матолиб

Шарҳи мухтасари ҳадиси Расули Худо (с): "Нисбати ҳамдигар ҳасад маварзед, ва ба забон ҳамдигарро созиш макунед, ва кинаи ҳамдигарро ба дил нагиред".

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар мавзуъи таълиму тарбия ва пешрафти башарият ва муҷтамаи мусалмонон суханрони мекунад, ва яке аз омилҳои муҳими пешрафти башарият ин таълиму тарбияи занон ва духтарони мусалмон мабошад, ҳар вақто, ки зани мусалмон босавод ва таълимдида бошад метавонад фарзандони хубе ва олиме бавоя расонад, ва дар ин хусус чанд мисоле аз гузаштагони олами исломи меорад, аз ҷумла модари муъминон Хадиҷа бинти Хувайлид, ки беҳтарин ҳамсаре барои Паёмбари ислом буд.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар мавзуъи таълиму тарбия ва пешрафти башарият ва муҷтамаи мусалмонон суханрони мекунад, ва яке аз омилҳои муҳими пешрафти башарият ин таълиму тарбияи занон ва духтарони мусалмон мабошад, ҳар вақто, ки зани мусалмон босавод ва таълим дида бошад метавонад фарзандони хубе ва олиме бавоя расонад, Ва дар ин хусус чанд мисоле аз гузаштагони олами исломи меорад, аз ҷумла модари муъминон Хадиҷа бинти Хувайлид, ки беҳтарин ҳамсаре барои Паёмбари ислом буд.

Муаллифи ин мақола мавзуъҳои хело муҳимро дар масалаи таяммум зикр мекунад аз ҷумла: • Дар ҳолатҳои зерин ба ҷои вузў ва ғусл таяммум карда мешавад. • Тариқаи таяммум кардан. • Аҳкоми таяммум. • Фарзҳои таяммум. • Суннатҳои таяммум. • Шартҳои дуруст гардидани таяммум. • Шиканандаҳои таяммум. • Тафсили порае аз масоили таяммум. Ва дигар масалаҳое, ки барои ҳар як мусалмон зарур аст, дар ин мақола бо як шарҳи муфассал баён карда шудааст.

Ҳайз хунест, ки аз раҳми (бачадони) занҳои болиғ дар вақтҳои муайян мебарояд. Камтарин муддати ҳайз се шабонарўз ва дарозтарини он даҳ шабонарўз аст. Занони ҳайзбинанда ба се даста тақсим мешаванд: 1. Мубтадиа. 2. Мўътода. ва 3. Мустаҳоза. Нифос хунест, ки пас аз таваллуд шудани тифл аз раҳми (бачадон) модар хориҷ мешавад. Занони нифосбинанда низ ба мубтадиа (навнифосбин) ва мўътода (одатдошта) тақсим мешаванд. Дар ин мақола низ аз корҳое, ки барои зан дар аснои ҳайзу нифос мамнўъ ва ҳаром аст. Ва корҳое, ки барои занон дар аснои ҳайзу нифос мубоҳ (ҷоиз) мебошанд тавзеҳ дода шудааст.

Ҳаргоҳ мусалмон азми сафар ба ҳаҷ ё умра кард барои ӯ мустаҳаб аст, ки хонавода ва дустонашро ба тақвои Илоҳи, яъне амал ба авомир ва иҷтиноб аз навоҳии Ӯ таъоло тавсия кунад.

Он чизе ки мардум вақти гиряи кудакон мегуянд, хоҳ шӯхи бошад ё барои тарсонидани кудак, кудакро гуяд, ки туро чизе медиҳам ё ӯро аз чизе тарсонад, ҳаром ва дар дуруғгуи дохил аст.

Ғолибан ҳар инсоне, ки ба ҷидол машғул гашт – аз баракати илму дониш маҳрум хоҳад монд, Зеро аксари онҳое, ки ҷидол мекунанд танҳо сухани хешро нусрат доданӣ (исбот карданӣ) мешаванд, ва аз ин сабаб аз баракати илм маҳрум хоҳанд шуд…

Соҳиби мақола як маҷмуъа қоидаҳо ва одоби муфид дар бораи ихтилоф ва баҳсу мунозира-ро зикр намудааст.Ва суханони худро бо зикри далелҳо аз Китобу Суннат ва гузаштагони солеҳи Ислом тақвият додааст.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар мавзуъи издивоҷ (хонадорӣ) суҳбат мекунад, ва баён мекунад, ки издивоҷ худ иффат ва покизагист. Писару духтарро аз воқеъ шудан дар зино ва корҳои бад нигоҳ медорад. Ва ҷавононро насиҳат мекунад, ки дар шаби арусиашон бо арақ нушиву ҳофизи ва арусро бо либосҳои нимбараҳна сари саҳна баровардан худдори намоянд, зеро ин амал хилофи шариъат ва покиву иффат аст.

Расули Худо (с) фармуданд: Аз бузургтарин гуноҳон ин аст, ки шахс падару модари худро лаънат кунад.

Неъматҳои худованд онқадар зиёданд, ки ҳисоби онро ғайр аз Худованд касе намедонад. Ва аз ҷумлаи он, неъмати ҳидоят ба суи Ислом аст. Ин аз ҷумлаи бузургтарин неъматҳо аст, ки барои баъзе аз бандагони Худо насиб шудааст ва ҳар мусулмон шукри ин неъматро бояд ба ҷой орад.

Қиссаи ҷолиб ва таъсирбахши Абубакри Сиддиқ бо Мистаҳ (р), ки Абубакри Сиддиқ ба ӯ садақа доданро манъ кард, Ва баъди нозил шудани оёте аз ҷониби Худованд садақаи медодагиашро боз шуруъ кард.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар бораи баъзе аз сифатҳои Паёмбари Акрам Муҳаммад (Дуову дуруд ба ӯ бод) суҳбат мекунад, ва алалхусус дар бораи сифатҳое, ки мушрикини Қурайш пеш аз биъсати Паёмбар Ӯро бо он сифатҳо мешинохтанд. (Мисли: Муҳаммади Содиқ, Муҳаммади Амин ва дигар сифатҳое, ки барои мусулмонон намуна мебошанд.)

Қиссаи ҷолиб ва таъсирбахши Абубакри Сиддиқ бо Мистаҳ (р), ки Абубакри Сиддиқ ба ӯ садақа доданро манъ кард, Ва баъди нозил шудани оёте аз ҷониби Худованд садақаи медодагиашро боз шуруъ кард.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар бораи баъзе аз сифатҳои Паёмбари Акрам Муҳаммад (Дуову дуруд ба ӯ бод) суҳбат мекунад, ва алалхусус дар бораи сифатҳое, ки мушрикини Қурайш пеш аз биъсати Паёмбар Ӯро бо он сифатҳо мешинохтанд. (Мисли: Муҳаммади Содиқ, Муҳаммади Амин ва дигар сифатҳое, ки барои мусулмонон намуна мебошанд.)

Дар рӯзе аз рӯзҳои шукуфони Мадинаи набави ва дар субҳи рӯзи ид дар хонаи Паёмбар (с) ва хонаҳои гирду атрофаш дар пеши назари Паёмбар (с) дар чеҳраҳои мардум шодию сурур дида мешуд,

Хаёл кун, ки аз умри ту ҳамаги як рӯз боқи монда бошад. Пас ту дар ин як рӯз чи кор хоҳи кард?

Рӯзадор касе аст, ки тамоми аъзоҳои ӯ рӯза мегирад, забонаш аз дуруғ, суханҳои фаҳшо, туҳмату ғайбат ва ғайраҳо.

Ин як узви хурде аст дар бадани инсон, ки шояд соҳибашро бар баландтарин дараҷаи ҷаннат дохил кунад, ва шояд соҳибашро дар пасттарин дараҷаҳои дузах дохил кунад.