Ҳамаи матолиб

Ҳоҷи Мирзо дар ин навор дар бораи зиндагонии ҳазрати Абубакри Сиддиқ (Худо аз Ӯ рози бод) суҳбат мекунад. Ва бояд зикр кард, ки ин аввалин халифаи мусалмонон мебошад, ва шахсест, ки Паёмбари ислом аз пушташ намоз хондааст, ва бисёр фазлу бузургии зиёде бар уммат дорад. Инчунин дар ин навор зикр мекунад, ки баъзе мардум аз ин саҳобии киром ирод гирифтанд ва ӯро таънаву дошном додаанд; Ҳоҷи Мирзо сухани онҳоро рад карда ва ботил будани суханони онҳоро баён мекунад.

Дар ин навор шайх Муҳаммад Солиҳи пурдил дар бораи чи гуна метавонад инсони мусалмон имону исломашро то дами марг ҳифз бикунад. Ва мефармояд ба даст овардани имону ислом он қадар мушкиле нест аммо мушкил онаст ки чигуна онҳоро бояд ҳифз кард.

Дар ин навор шайх Муҳаммад Солиҳи пурдил дар бораи чи гуна метавонад инсони мусалмон имону исломашро то дами марг ҳифз бикунад. Ва мефармояд бадаст овардани имону ислом он қадар мушкиле нест аммо мушкил онаст ки чигуна онҳоро бояд ҳифз кард.

Дар ин навор шайх Муҳаммад Солиҳи пурдил дар бораи чи гуна метавонад инсони мусалмон имону исломашро то дами марг ҳифз бикунад. Ва мефармояд бадаст овардани имону ислом он қадар мушкиле нест аммо мушкил онаст ки чигуна онҳоро бояд ҳифз кард.

Дар ин навор шайх Муҳаммад Солиҳи пурдил дар бораи чи гуна метавонад инсони мусалмон имону исломашро то дами марг ҳифз бикунад. Ва мефармояд бадаст овардани имону ислом он қадар мушкиле нест аммо мушкил онаст ки чигуна онҳоро бояд ҳифз кард.

Эшони Нуруддинҷон дар ин навор дар бораи зиндагонии ҳазрати Абу Ҳурайра суҳбат мекунад. Абу Ҳурайра ягона саҳобиест ки аз ҳамаи саҳобагони Паёмбар зиёдтар ҳадис ҳифз кардааст, ва аз у дар китобҳои ҳадис ривоятҳои зиёд аст. Ва дар ин навор эшон зикр мекунад ки баъзе мардум аз ин саҳобии киром ирод гирифтанд ва уро дошном додаанд; ва эшон Нуруддин сухани онҳоро карда ва хатогии онҳоро баён мекунад.

Эшони Нуруддинҷон дар ин навор дар бораи зиндагонии ҳазрати Абу Ҳурайра суҳбат мекунад. Абу Ҳурайра ягона саҳобиест, ки аз ҳамаи саҳобагони Паёмбар зиёдтар ҳадис ҳифз кардааст, ва аз ӯ дар китобҳои ҳадис ривоятҳои зиёд аст. Ва дар ин навор эшон зикр мекунад, ки баъзе мардум аз ин саҳобии киром ирод гирифтанд ва ӯро дошном додаанд; ва эшон Нуруддин сухани онҳоро рад карда ва хатогии онҳоро баён мекунад.

Эшони Нуруддинҷон дар ин навор дар бораи зиндагонии ҳазрати Абу Ҳурайра суҳбат мекунад. Абу Ҳурайра ягона саҳобиест, ки аз ҳамаи саҳобагони Паёмбар зиёдтар ҳадис ҳифз кардааст, ва аз ӯ дар китобҳои ҳадис ривоятҳои зиёд аст. Ва дар ин навор эшон зикр мекунад, ки баъзе мардум аз ин саҳобии киром ирод гирифтанд ва ӯро дошном додаанд; ва эшон Нуруддин сухани онҳоро рад карда ва хатогии онҳоро баён мекунад.

Эшони Нуруддинҷон дар ин навор дар бораи зиндагонии ҳазрати Абу Ҳурайра суҳбат мекунад. Абу Ҳурайра ягона саҳобиест, ки аз ҳамаи саҳобагони Паёмбар зиёдтар ҳадис ҳифз кардааст, ва аз ӯ дар китобҳои ҳадис ривоятҳои зиёд аст. Ва дар ин навор эшон зикр мекунад, ки баъзе мардум аз ин саҳобии киром ирод гирифтанд ва ӯро дошном додаанд; ва эшон Нуруддин сухани онҳоро рад карда ва хатогии онҳоро баён мекунад.

Ҳангоме, ки дар бораи ислом ба Қуръон ва сураи Муҳаммад бинни Абдуллоҳ муроҷиа кардам, ҷиҳате афкорамро ба худ ҷалб кард. Соддагии ислом ва суҳулати (осони) он. Ақидаи ислом напечидаги дорад ва на мубҳам аст, балки як имони соддае аст, ки аз роҳи ақл ва диққат дар низоми офариниш, барои инсон ҳосил мешавад ва риояти ҳамин ду чиз қатъан одамиро ба офаридагори доно ва тавоно мўъмин месозад. Дар ин мақола дар бораи ислом овардани ин шахсияти бузург ва сабабҳое ки уро маҷбур кард ки исломро қабул бикунад зикр мекунад.

Паёмбари Худо фармудааст: "Сухани нек бигу ё хомуш бош" пас оё маънои ҳадис чунин аст ки сухани зиёд гуфтан манъ аст ? Паёмбари Худо дар дигар ҳадис фармудааст: " Ҳар шахсе ки ба Худованд ва рузи қиёмат бовари дорад пас сухани нек бигуяд ё хомуш бошад" Нависандаи ин мақола дар бораи сухани нек ва фоидаҳо он суҳбат мекунад

Ногаҳон хабар мерасад ки фалони фавт кард. Аз Абу Саъиди Худри ривоят аст ки Паёмбар - дуову дуруд бар у бод- мефармуд:" Ҳар гоҳ ҷанозаеро гузоштанд ва ба қабристон омода шуд, мардум онро ба души худ ҳамл мекунанд, агар солиҳ ва неку кор бошадмегуяд: маро ба зуди бибаред, ва агар одами баде бошад ба хонаводааш мегуяд: вой бар у куҷояш мебаред? Чи азобе дар интизори уст! Садои ин фарёдро бр ҷуз инсон ҳама чиз мешунавад, агар инсон онро бишнавад беҳуш хоҳад шуд, ва баъд аз марг ба инсон чи чизҳо барояш мемонад. Нависандаи ин мақола дар бораи марг ва азоби он саҳбат мекунад.

Ҳочи Мирзо дар ин навор дар бораи дунё, дилбастан ба он, ва чигуна мо метавонем аз ин дунё барои охирати худ истифода барем, ва дар бораи парҳезгори аз дунё суҳбат мекунад.

Ҳоҷи Мирзо дар ин навор дар бораи даҷҷол, сифатҳои ӯ, зарарҳо ва аз куҷо боромадани ӯ, ва чигуна мардумро ба суи куфру ширк бурданаш ва ки ӯро ба қатл мерасонад суҳбат мекунад.

Нависанда дар ин мақола як чанд соаволеро матраҳ кардааст ва ба онҳо ҷавоб додааст ки : • Чаро «Қуръон»-у «Инҷил» хӯрдани гӯшти хукро манъ кардаанд? • Олимони ҳангомаҷӯйи америкоӣ чӣ мегӯянд? • Зукоми хук ба мо ҳам таҳдид мекунад? • «Ватан»-и зуком куҷост? • Вазъият дар «хона»-и зуком чӣ гуна аст? • Мо бояд чӣ кор кунем? Ва ба ин саволҳо бо таври возеҳ ва пурра ҷавоб додаастю Нависанда : Ҳотами ҲОМИД Нашриёт : Чархи Гардун

Ҳоҷи Мирзо дар ин навор дар бораи масҷид ва неъмати бузурги он ва шукргузори кардани Худовандро барои ҳамаи масҷидҳое, ки дар Тоҷикистони мо то ҳол кушодаанд суҳбат мекунад.

Оё медонед заноне ки зинати худро нишон медиҳанд ва худнамои мекунанд ва бад ҳиҷоб ҳастанд чи гуноҳе доранд? Нависанда дар ин мақолааш чигуна занҳо метавонанд аз азоби дузах худро наҷот бидиҳанд суҳбат мекунад.

Дар ҳадисе ки имом Аҳмад ривоят кардааст, Анас ибни Молик мегуяд: Рузе назди Паёмбари Худо нишаста будем, он ҳазрат фармуд :" Акнун аз ин ноҳия марде аз аҳли биҳишт меояд" Нависанда дар бораи амалҳое суҳбат мекунад ки дар назди мардум назарнорасанд локин ин амалҳо сабаби дохилшавии чаннат мебошанд

Муаллиф мегуяд: Ман дар ҳақиқат перомуни шиъаёни аҳли байт чизе намедонистам магар ин, ки онҳо гуруҳе аз мусалмононад, ки дар муҳаббати аҳли байти Пайғамбари Худо ғулув (аз ҳад гузаронидан) ва зиёдаравӣ мекунанд ва онҳоро нусрат медиҳан, ва низ аҳли суннат ва ҷамоатро дар баъзе масалаҳои ҷузъии шариат бо таъвилҳои дур ё наздик мухолифат мекунанд. Аз ин ру вақте, ки баъзе аз бародарон онҳоро фосиқ ва ё гоҳе аз доираи Ислом берун ҳукм мекарданд, банда аз ин кор хеле хашмгин ва нороҳат мешудам. Аммо ин кор дер давом накард, ки яке аз бародарон ба ман тавсия кард, ки ман яке аз китобҳои муътабари ин ҷамоатро мутолиъа кунам то ин, ки ҳукми дурустро дар бораи ин мазҳаб ба даст орам. Ва ман китоби "Ал-Кофи"- ро ихтиёр кардам зеро, ки ин китоб такягоҳи ин тоифа дар исботи мазҳабаш мебошад. Ман ин китобро мутолиъа кардам ва аз он ба як чанд ҳақоиқи илмие дастраси пайдо кардам, ки манро ба узр хостан аз он нафаре, ки шафқати маро ба ин тоифа хато меҳисобид, водор сохт ва дигар худамро аз он дидгоҳе ки қаблан нисбати ин мазҳаб доштам, маъзур донистам. Майлу хоҳишам маро аз он мудорое ки ба умеди аз байн бурдани баъзе аз тундравиҳое, ки байни аҳли суннат ва ин тоифа ба ислом нисбат дода шуда буд, боздошт. Инак ман он ҳақоиқеро, ки аз муҳимтарин ва маътабартарин китобҳои ин мазҳаб ба даст овардаам, мавриди баҳс қарор медиҳам. Аммо аз ҳар шиъа мехоҳам, ки дар атрофи ин ҳақиқатҳои илми бо ихлос ва инсоф андеша карда, худ ҳукми саҳиҳро дар бораи ин мазҳабаш бибарорад.