Good Manners

Аз Паёмбари Худо (с) омӯхтам, ки табассум дар рӯи бародарам садақа аст. Аз Паёмбари Худо (с) омӯхтам, ки роҳи зудтар шифо ёфтан садақа аст.

Дини ислом дар воқеъ сарчашмаи рухсат ва осонгири аст, Ва осонгири яке аз ҳадафҳои он ба шумор меравад, инчунин осони ва тасомуҳ дар ҳама аҳкоми дини Ислом, дар усулу фуруъ ва ақидаву ахлоқ ва ғайра, дида мешавад.

Даъват ба хушгуфтори сухани нек ва рафтори нек бо мардум, ва оятҳое аз Қурони карим ки дар ин мавзуъ ворид шудааст.

Нависандаи ин мақола дар бораи ахлоқи ҳамида дар дини мубини ислом суҳбат мекунад, ва чанде аз оятҳо ва ҳадисҳоеро зикр мекунад ки мусалмонҳоро амр ба ахлоқи ҳамида мекунанд.

Мақола дар бораи Бинои ахлоқии кӯдак, хулқу хӯи садоқат ва ростӣ, мебошад, гирифташуда аз китоби "Тарбияи фарзандон"

Худованд мефармояд: “Эй касоне, ки имон овардаед аз Худо битарсед ва ҳамроҳи ростгуён бошед”.

Мақолаи мухтасар дар бораи шарму ҳаё дар Ислом

Дини ислом динест, ки ҳамеша мардумро ба эҳтиром ва кумак байни ҳамсоягон даъват мекунад.

Агар шарму ҳаё надошта боши ки туро аз муҳаррамот манъ намояд, ҳарчи мехоҳи анҷом бидеҳ.

Мусалмони бо имон дар гуфтору рафтораш ҳамеша бо бандагони Аллоҳ таъоло ростгӯ ва амин мебошад.

Дили софу солим, суханҳо ва амалҳо бо оёт ва аҳодиси воридшуда дар ин мавзуъ, ва сабабҳои воқеъ шудан дар бадбини ва ҳиқду ҳасад, ва чигуна аз ин сифатҳои бад эмин мондан.

Дини Ислом ба унвони бузургтарин дини ахлоқ аст, ки тамоми ҳолоти мусулмононро аз бузургу кӯчак дар назар мегирад ва ба тамоми ҷанбаҳои фардӣ ва иҷтимоӣ эҳтимом меварзад. Расули Акрам (саллоҳу алайҳи ва саллам) мефармоянд: "Ҳамоно ман мабъус шудам, то тамомкунандаи беҳтарин ахлоқро бошам". (Имом Аҳмад).