Дар ин мақола нависанда дар бораи чигуна насиҳат кардан ва яке аз ҳадисҳои Паёмбари исломро ки дар бораи насиҳат аст ба мо шарҳ медиҳад

Дар ин мақола нависанда қиссаи чигуна дусту бародар кардан миёни Муҳочирон ва Ансорро бо баъзе аз оятҳо ва ҳадисҳое ки далолат ба дусти ва бародари мекунад баён мекунад.

Дар ин мақола нависанда мардумро ба суи яктопарасти даъват мекунад, ва чанд мисоле меорад ки динҳои пеш аз ислом низ даъваташон ба суи яктопарасти будааст, инчунин чанд ҳадису ояте низ зикр мекунад ки мардумро ба яктопарасти амр мекунанд.

Нависандаи ин мақола дар бораи чи гуна бояд салому чавоб додан ва саломро бо лафзаш баён мекунад.

Дар ин мақола яке аз насрониҳо чи гуна ислом овардани худро баён мекунад, ва чи гуна ғофил будани мардуми Урупо аз ислом низ баён мекунад.

ФАХМИДАНИ РӮЗА: ИН БАРАШУР БО ЗАБОНИ ТОҶИКӢ МУЪАЛИФАШ ДОКТОР ҲАЙСАМ САРҲОН МЕБОШАД, ДАР ИН МУҲИМТАРИН МАСАЛАҲОЕ КИ ВОБАСТАГИ БА РУЗАЙ ФАРЗИ ВА СУННАТӢ, ВА КАДОМ ВАҚТҲО РӮЗА ГИРИФТАНАШ МАКРӮҲ ВА КАДОМ ВАҚТО РӮЗА ГИРИФТАНАШ ҲАРОМ МЕБОШАД, ВА ЁДОВАР КАРДАНИ МУҲИМТАРИН ҲУКМҲОЙ МАРБУТА БА ЗАКОТИ ФИТР ВА НАМОЗИ ИД.

Инояти илоҳӣ ва тобидани нури имон дар қалби як духтари яҳудӣ боис шуд, ки ӯ аз гумроҳию ғафлат бедор шуда, ба дини Ислом бипайвандад. Ӯ духтари Мексикӣ ва дар ҷустуҷӯйи ҳақиқат аст. Сабаби ба Ислом гаравиданашро чунин баён мекунад.

Ин достонро ба шумо тақдим мекунам. Достоне, ки дар ҳақиқат рух додааст. Достоне, ки бояд онро ёд дошта бошем ва онро ба ҳамсарону духтарон ва хоҳарони хеш нақл кунем, то онро дар дилу ақлу ҷони худ ба хотир бисупоранд. То ҳама бидонанд, ки дини Худованд пируз ва сарбаланд аст. Ҳатто агар аҳли он аз он шона холи кунанд ё афроде, ки ба он дин нисбат доранд ва дар байни мо зиндаги мекунанд ва бо забони мо сухан мегуянд бо он дини муқаддас дар набурда бошанд. Духтаре аз Россия … тоза мусалмон ва аз сарзамини куфр, забони арабиро намедонист. Аммо у роҳеро паймуда буд, ки бештари мардони мо аз рафтан ба он бозмондаанд.

Ақволи аҳли илм дар баёни мафҳуми салафият ва дигар насиҳатҳои муҳим.

Ин дини ҷовидонӣ ба чеҳраи ҳамаи нобаробариҳо ва бартариҷӯиҳои қабилавӣ ва нажодӣ, мушти муҳкаме навохт ва адолату мусовот ва бародариро дар миёни ҳамаи афрод ва ҷомеъаҳои башарӣ, эълон дошт ва ҳамаи ононро ба сӯи ваҳдату ухуват ва дӯстӣ фаро хонд.