(1) د الله په نامه د قرآن لوستل پیلوم، له هغه مرسته غواړم او د هغه د نوم په یادولو برکت ترلاسه کوم. او په بسم الله کې د الله تعالی درې ښایسته نومونه دی: ۱- (الله) یعنې: په حقه سره د عبادت وړ. او دا د الله تعالی ځانګړی نوم دی او بل څوک په دې نوم نه نومول کېږي. ۲- (الرحمن) یعنې: د پراخه لورینې څښتن. هغه په خپل ذات کې لورین دی. ۳- (الرحیم) یعنې: د پرله پسې لورینې څښتن دی. هغه چا ته چې خوښه یې شي لورینه پرې کوي په ځانګړي ډول پر خپلو مؤمنو بنده ګانو باندې.
(2) بشپړه ستاينه او د حمدونو ټول ډولونه يوازې د الله د کمال او جلا له صفتونو څخه دي، نه د بل چا، ځکه هغه د هرڅه پالونکی، پيداکوونکی او تدبيرکوونکی دی، او عالمیان د عالم جمع ده او له الله تعالی پرته هرڅه ته عالم ويل کيږي.
(3) په وړاندني آیت کې پس د الله له حمد څخه د الله تعالی ستاینه ده.
(4) د الله تعالی لویي چې همدې د قیامت په ورځ د هر څه څښتن دی، او هیڅ نفس د بل نفس لپاره د هيڅ شي واک نه لري. پس (یوم الدین) قیامت: د بدلې او حساب ورځ ده.
(5) یوازې تا ځانګړی کوو په هر ډول بندګۍ او طاعت سره، هیڅوک تا سره شریک نه جوړوو، او یوازې له تا څخه په خپلو ټولو کارونو کې مرسته غواړو. ټول خیر یوازې ستا په لاس کې دی، له تا پرته بل څوک مرستندوی نه شته.
(6) مونږ ته نیغه لاره وښایه، پر هغې مو برابر کړه او پر هغې مو ټینګ (کلک) کړه، مونږ ته ډېره لارښوونه (هدایت) وکړه او (الصراط المستقیم) هغه څرګنده لار ده چې کوږوالی په کې نه وي، چې هغه اسلام دی، په کوم باندې چې الله تعالی محمد صلی الله علیه وسلم رالېږلی دی.
(7) لار د هغو کسانو چې تا پر هغوی باندې انعام (پېرزوینه) کړې ده چې هغوی ته دې هدایت کړی دی؛ لکه انبیاء، صدیقین، شهیدان او صالحین او له هغوی سره ملګرتیا څومره ښکلې ده، نه لاره د هغو کسانو چې غضب شوی دی پر هغوی باندې، هغوی چې حق يې وپېژانده خو تابعداري یې نه کوي، لکه یهود، او نه لاره د هغو کسانو چې له حق څخه ګمراهان دي، هغه کسان چې حق ورته نه دی ښودل شوی، ځکه چې دوی د حق او هدایت په غوښتلو کې سستي (کمي) کړې ده، لکه نصاری.