Шуниданиҳо

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи Қуръон ва Қориҳо суҳбат мекунад, ва таъкид мекунад, ки он Қуръонҳое, ки дар ҳар хона овезон аст бар зарари соҳиби он хона аст, балки лозим аст бар соҳиби он хона он Қуръонро бихонад, на ин ки онро дар зери хоку чанг овезон карда монад. Ва ин чунин барои Қуръон хондан ва онро ҳифз кардан таъкид мекунад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи закот ва онро ба чи касоне дода мешавад, ва аҷру савобе, ки Худованд барои закотдиҳанда ваъда кардааст мавиза мекунад.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи тақво ва чигуна шахс метавонад бо тақво бошад мавъиза мекунад, ва инчунин баён мекунад, ки инсони мусалмон фақат барои худаш зинда нест, бояд худро ба роҳ ва равиши ислом пойдор бикунад ва сипас хонаводаву фарзандонашро, ва сипас хешу ақрибояшро.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар бораи сар кардани як ҳаёти нав барои ҳар як ҷавон ва духтар, ва онҳам ҳаёти зану шавҳари, ва ташҷиъ мекунад ки саршавии ин кори хайрро бо як тӯйи арусии исломи барпо кунанд, ва барои арусу домод баъзе насиҳатҳое мекунад.

Дар ин навор шайх Муҳаммад Солиҳи Пурдил дар бораи ҳалол ва ҳаром дар ислом суҳбат мекунад, ва мефармояд ки ҳалолу ҳаром дар ислом ошкоро баён карда шудааст, ва бояд ҳар як шахси мусалмон байни ин ду фарқ бикунад, ва фармонҳои Худову Паёмбарро баҷо биорад.

Дар ин навор шайх Муҳаммад Солиҳи Пурдил қиссаи ислом овардани ҳазрати Умар писари Хаттоб (Худо аз ӯ рози бод) қисса мекунад, ва инчунин чигуна Ӯро Абулуълуаи маҷуси ба шаҳодат расонд баён мекунад.

Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор дар боби шукр кардани неъматҳое, ки Худованд барои ҳар як банда ато кардааст мавъиза мекунад, ва инчунин дар бораи даъват ва раҳнамои кардани дигарон ба суи корҳои хайр ва саховатманди, ки фоидааш барои тамоми мардум мебошад суханрони кардааст.

Эшони Нуриддин дар ин навор дар боби хариду фуруш ва муомилаи мардум дар бозор ва ҳукми хурдани моли мардум ба ноҳақ, суханрони кардааст.

Эшони Маҳмудҷон дар ин навор дар бораи фарзҳо, воҷибот ва баъзе аз суннатҳо ва мустаҳаботи ҳаҷ мавъиза мекунад, ва ин чунин баъзе аз маҳзуроти ҳаҷро баён мекунад.

Эшони Нуриддин дар ин навор дар боби дуруғгуи ва ҳукми он дар ислом баён мекунад, ва ваъидҳое ки Худо ва Расулаш барои дуруғгуён ваъда додааст суҳбат мекунад.

Эшони Нуриддин дар ин навор дар бораи зиндагонии ҳазрати Умар ибни Хаттоб (Худо аз Ӯ рози бод) суҳбат мекунад. Ва бояд зикр кард, ки ин дуввумин халифаи мусалмонон мебошад, ва яке аз даҳ нафари башоратдодашуда ба ҷаннат аст.

Эшони Нуриддин дар ин навор дар бораи зиндагонии Хулафои Рошидин (Худо аз онҳо рози бод) суҳбат мекунад. Ва бояд зикр кард, ки Хулафои Рошидин инҳоянд: Абубакри Сиддиқ ва Умари Форуқ ва Усмони Зиннурайн ва Али писари Абитолиб.

Эшони Нуриддин дар ин навор дар бораи шахсе, ки моҳи рамазонро беягон узри шаръи тарк мекунад ва онро рӯза намегирад суханрони карда ҳукми ӯро бо зикри азобҳои ваъдашуда барояш баён мекунад.

Эшони Нуриддин дар ин навор дар мавзуъи суҳур ва вақти он, ва ҳикмат аз дер хурдани он, ва инчунин дар мавзуъи фазлу савоби ифтор додани дигарон суханрони мекунад.

Эшони Нуриддин дар ин навор дар боби закоти фитр, ва вақти адо карданаш ва миқдораш, ва мустаҳиқи он ва бар ки воҷиб аст, ва ҳикмат аз адо карданаш чи аст, суханрони мекунад.

Эшони Нуриддин дар ин навор дар боби тавба, ва тавбаи насуҳ, ва шартҳои он суханрони мекунад.

Эшони Нрурдин дар ин навор дар бораи аҳкоми ҳиҷоб мавъиза мекунад. Ва баён мекунад ки барoи ҳар як зани мусалмон пушидани ҳиҷоб фарз аст.

Эшони Нрурдин дар ин навор дар бораи одати моҳонаи занҳо ва аҳкоми он, ва сабаби пайдоиши он, ва муддатaш ки чанд рӯз аст, ва агар зан вақто, ки ин одатро бинад бар вай чи воҷиб мешавад ва аз кадом корҳо бояд боз истад, мавъиза мекунад. Ва барои тамоми хоҳарон ва модарони азиз тавсия мекунем ин наворро гуш кунанд.

Ҳоҷи Мирзо дар ин навор дар бораи дӯстдоштани Паёмбари Худо (Дуову дуруд бар Ӯ бод) мавъиза мекунад, муҳабати мо нисбати Паёмбари Худо бояд чигуна бошад, оё муҳаббати Паёмбар сабаби наҷоти мо мешавад? Оятҳо ва ҳадисҳои воридшуда дар мавзуи муҳаббати Паёмбари Худо бо зикри баъзе аз қиссаҳои муҳаббати саҳобагон нисбати расули Худо.

Ҳоҷи Мирзо дар ин навор дар бораи зиндагонии ҳазрати Умар ибни Хаттоб (Худо аз Ӯ рози бод) суҳбат мекунад. Ва бояд зикр кард ки ин дуввумин халифаи мусалмонон мебошад, ва яке аз даҳ нафари башоратдода ба ҷаннат аст. Инчунин дар ин навор зикр мекунад, ки баъзе мардум аз ин саҳобии киром ирод гирифтанд ва ӯро таънаву дашном додаанд; Ҳоҷи Мирзо сухани онҳоро рад карда ва ботил будани суханони онҳоро баён мекунад.