Шуниданиҳо

Дар ин навор дар мавзӯъи чигуна зиёрати қабристон рафтан ва дар кадом ҳолат мамнуъ аст, ва аҳкоми тавассулро бо анвоъаш хоҳед шунид.

Тавҳид чист ва бо калимаи тайиба чӣ алоқа дорад? Маънои калимаи шаҳодат ЛО ИЛОҲА ИЛЛАЛОҲ чист?.Мавзӯъҳое ҳастанд ки ин суханрони дар бар гирифтааст.

Суханрони дар мазӯъи хатоҳое, ки бисёре аз мардум дар он воқеъ мешаванд, ва чигуна инсон кушиш кунад, ки аз ингуна хатоҳо дур бошад, ё агар аз ӯ воқеъ шуда бошад чигуна бояд тавба кунад.

Фазоил ва аҳкоми шаҳодат ва чи аҷру савобро соҳиб мешавад ва киҳоро метавонад рӯзи қиёмат шафоъат кунад, ва дигар корҳои алоқаманд ба шаҳид ва шаҳодат.

Зиндагии баъд аз марг ва ҳақоиқи он ва баъд аз марг чи воқеъаҳо рӯй медиҳад ва зиндагии ҷовидона кадом аст, ва дигар корҳои алоқаманд ба зиндагии охират, ки ин суханрони дар бар гирифтааст.

Ислом барои падару модар ҳуқуқҳои зиёде додааст, ва фарзандонро амр намудааст ки он ҳуқуқҳоро ба ҷой биёранд ва нисбати падару модар некӯкор бошанд.

Мақолаи мухтасар дар мавзӯи Умра мувофиқи китобу суннат ва фаҳми салафи солеҳ

Зиндагонии севвумин халифаи мусулмонон ва домоди Паёмбари ислом (с) Усмон писари Аффон (р.з).

Зиндагонии дуввумин халифаи мусулмонон ва падарарӯси Паёмбари ислом (с) Умари Форуқ (р.з).

Зиндагонии аввалин халифаи мусулмонон ва падарарӯси Паёмбари ислом (с) Абубакри Сиддиқ (р.з).

Зиндагонии чаҳорумин халифаи мусулмонон ва домоди Паёмбари Ислом (с) Алӣ ибни Абитолиб (р.з)

Суханроние дар мавзӯъи Худошиноси ва дигар аҳкоми зарурие, ки барои ҳар як мусулмон донистанаш зарур аст.

Намоз рукни дувуми аз аркони Ислом аст ва он дар дин мартабаи бузург дорад. Худованд барои намозгузорон подоши бузург ва барои тарккунандагони намоз азоби сахт ва дарднок ваъда кардааст.

Ҳукми фолбинӣ ва ситора шиносӣ, ва ин корҳо дар дини мубини Ислом ноҷоиз аст, ва инҳо аз ҷумлаи ширк овардан ба Худо ҳисоб мешавад.

Ин навор баён кунандаи аломатҳои рӯзи қиёмат, ва он чигуна барпо мешавад, ва аломатҳои қиёмат кадомҳоянд.

Суханрони дар мавзуъи Ислом ва нажодпарасти, баён мекунад ки дини мубини Ислом муқобили нажодпарасти аст, ва фарқе байни араби ва аҷами ва сиёҳу сафед нест, магар ба тақво ва худотарси, ва беҳтарини мардум назди Худованд бо тақвотарини онҳост.

Аз баландтарин қуллаҳои имон ин аст ки инсон ҳар чизеро ё касеро дӯст дорад ё бад бинад, дӯстдорияш ва бадбинияш барои Худо бошад, ва ҳарчи бидиҳад ё манъ кунад барои Худо бошад. Пас ҳар касе ин корро анҷом диҳад ӯ имонашро комил намудааст, ва инро дар Ислом "Вало ва Баро" мегуянд, яъне: дӯсти барои Худо ва душмани барои Худо.

Суханронии муҳим ва муфид, Баёнкунандаи мавзуъи ҳиҷоб, ки онро Худованд фарз гардонида аст, барои муҳофизати зани мусулмон. Ва Ҳиҷоб амрест аз ҷониби Худованди бузург.

Шайх Муҳаммад Солиҳи Пурдил дар ин навор дар бораи фазлу бузургии даҳ рӯзи охири моҳи шарифи Рамазон суҳбат мекунад, ва баён мекунад, ки дар ин даҳ рӯз бояд тоату ибодатро ду чанд кард, ва инчунин дар ин даҳ рӯз як шабе ҳаст, ки аз ҳазор моҳ хубтар аст, ва онҳам шаби қадр мебошад.

Муҳаммад Солеҳ Пурдил дар бораи фазлу бузургии моҳи шарифи Рамазон ва чигуна бояд онро пешвоз гирифт суҳбат мекунад, ва баён мекунад, ки ҳар як мусалмон бояд ин моҳи муборакро аз даст надиҳад ва чи қадаре, ки метавонад тоату ибодатро зиёд кунад. Ва аз исёну гуноҳ дури биҷуяд.