Ақида

Ҳикояти кутоҳе, ки байни Абубакр ва Умар (р.з) воқеъ шуд ва чигуна Расули Худо (с) аз Абубакр (р.з) дифоъ кард, бо шарҳи мутасари ҳадисе ки ин ҳикояро ривоят кардааст.

Расулуллоҳ (с) фармуданд: «Шумо барои ман аз худатон шаш чизро замонат (гарав) диҳед, ман барои шумо Ҷаннатро замонат медиҳам.

Аз Амирул муъминин Абу Ҳафс Умар ибни Хаттоб (р) ривоят шуда, ки гуфт: Расулуллоҳ (с)-ро шунидам, ки мегуфт: Ҳамоно амалҳо ба ниятҳо вобаста мебошанд

Қиёмат кай барпо мешавад? Соат кай барпо мешавад, мурод аз он яъне қиёмат кадом вақт барпо мешавад, аст?

Худованд азоби қиёматро ба шевае баён медорад, ки андомҳоро ба ларза меоварад. Тавре, ки ҳеҷ нафсе тоқати онро надорад.

Сирати мухтасари саҳобии бузургвор Усома писари Зайд (р.з), Падари Усома (р), Зайд писари Ҳориса (р.з) аз ҷумлаи аввалин касоне буд, ки дини Исломро пазируфт. Ӯ ғуломи озодкардаи ҳазрати Хадиҷа (р.з) буд.

Шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил дар ин навор аз таърих ва ҳаёти модарамон Хадиҷа духтари Хувайлид, аввалин ҳамсари паёмбари ислом Муҳаммад (с) суханрони мекунад. Дар ин қисми навор аз ному насаб ва зиндагии Хадиҷа (р.з) дар замони пеш аз ислом ва чигуна Расули Худо (с) ӯро ба ҳамсари ихтиёр кард, суханрони кардааст.

Ҳадаф аз чопи ин китоб, иҳонат ба ақоъиди мазҳаби ташаюъ нест. Нависанда, ки худ фарзанди падару модари Шиъа мазҳаб аст, танҳо мехоҳад ҳамватанон дарёбанд, ки тамоми иттиҳомоти ворида бар Саҳоба (р.з) нодуруст аст. Ва ин китоб мавзуъҳои зайлро дар бар гирифтааст: Ҳазрати Алӣ (р.з) чаро сукут кард? Ангезаи ғосибон чӣ буд? Саҳоба ва замони инҳироф Қуръон ва Саҳоба Имом Маҳдӣ ҳоло куҷост? Чаро шитоб карданд? Қуръон ва мухолифони Саҳоба Чаро Паёмбар (с) ҷонишине барнагузид? ва мавзуъҳои дигареро низ дар бар гирифтааст.

Худованд инсонро аз байни дигар махлуқоташ ҷудо намуда, дар замин халифа гардонидааст ва барои ў тамоми оламро мусаххар сохтааст ва ўро имкониёти зиёди ақлони ва ҷисмони додааст. Ўро ба неки ва бади мубтало намудааст ва ўро амру наҳй намудааст ва барояш ваъдаю ваъид кардааст.

Гуноҳон ва сабабҳои воқеъ шудан дар гуноҳ, Осоре ки аз воқеъ шудан дар гуноҳ дар дунё ва охират боқи мемонад. Суханроние аз шайх Муҳаммад Солеҳи Пурдил , ки мавзуъҳои болоро дар бар гирифтааст.

Он гоҳ ки пурсида шавад! Аввал касе, ки дарвозаҳои Биҳишт бар вай кушода хоҳад шуд ва вориди Биҳишт мешавад чи касе аст? Бегумон било даранг ҳама посух хоҳад дод: Сарвари аввалин ва охирин ва саиди анбиё ва мурсалин Муҳаммади Мустафо (с). Аммо суоле, ки пеш меояд ин аст, ки охирин мусофири Биҳишт кист?

Ҷаъфар (р з) чи хидматҳо ва ҷонбозиҳо барои дини Ислом намуд ва чигуна ба шаҳодат расид.

Оиша (р.з) мегӯяд, ки дар Бани Ашҳал се нафар буданд, ки касе аз онҳо дар фазлу бузургӣ бартарӣ надошт. Эшон; Саъд писари Маъоз, Усайд писари Ҳузайр ва Ибод писари Башар (р.з) буданд.

Ин овеза баёнкунандаи шаҷараномаи имом Ҷаъфари Содиқ аст. Ҳамаи мароҷеъ ва масодири мусулмонон шаҳодати онро медиҳанд, ки аҳли байти пайғамбар ва саҳобагонаш як ҳастанд, ва байни онҳо хешованди ва дӯстии самими вуҷуд дошт, ҳам пеш аз воқеъ шудни фитна ва ҳам баъдаш, ки далолат бар наздик будани алоқаи дӯсти ва хешовандии олу асҳоб ва тобиъин мекунад. Пас аз дуруғҳои бофташуда ва дар таърих дохил кардашуда барҳазар бошем.

Дар ин овеза баёни насаби Зайд ибни Умар ибни Хаттобро (р.ҳ) мебини. Ӯ писари халифаи бузургвор Умар ибни Хаттоб (р.з) аст ва падарбузурги модарияш Али ибни Абитолиб (р.з) аст. Ин хешованди собиткунандаи алоқаи хубу самимии ин ду халифаи бузургвор аст. Худованд аз онҳо рози бод.

Худованд инсонро замоне, ки офарид, дурусташ намуд, дар ў аз руҳи хеш дамид, барояш гўшу бинию дил бахшид, сураташ дод ва сураташро зебо намуд, дар зеботарин низом ва накўтарин сурат ўро офарид, малоикаҳоро барои ба ў саҷда кардан фармон дод, ўро ба намудҳои зиёди илму маърифат, ки тавасути он саодати дунё ва охиратро меёбад, роҳнамои намуд. Барояш ақлу идроку забону тамиз бахшид, барояш неъматҳои бешумору бебаҳо дод, барояш тамоми ашёи осмону заминро мусаххар сохт, ўро халифаи хеш дар рўи замин таъин кард, то онро обод намояд ва бо ин ҳама вайро хеле такрим кардааст.

Дар ин овеза хонандаи гироми хешовандии муборак байни аҳлу байти пайғамбар (с) ва аҳлу байти Усмон ибни Аффон (р.з)-ро мулоҳаза мекунад, ки ҳам баъди воқеъ шудани фитна буд ва ҳам баъдаш. Ин шаҷараномаи хешованди байни онҳо далолат ба як робита ва алоқаи хубу ҳамимона байни онҳо мекунад, Пас аз дуруғҳои бофташуда ва дар таърих дохил кардашуда барҳазар бошем.

Дар ин овеза хонандаи гироми хешовандии муборак байни аҳлу байти пайғамбар (с) ва аҳлу байти Форуқ Умар ибни Хаттоб (р.з)-ро мулоҳаза мекунад, ки ҳам баъди воқеъ шудани фитна буд ва ҳам баъдаш. Ин шаҷараномаи хешованди байни онҳо далолат ба як робита ва алоқаи хубу ҳамимона байни онҳо мекунад, Пас аз дуруғҳои бофташуда ва дар таърих дохил кардашуда барҳазар бошем.

Дар ин овеза хешованди байни аҳлу байти паёмбар (с) ва даҳ ёри биҳишти баён шудааст, ва ин шаҷараномаи хешованди байни онҳо баёнгари алоқаи устувор ва самими байни онҳо ва фарзандонашон аст. Пас аз дуруғҳо ва бофтаҳои дар таърих дохилкардашуда барҳазар бошем.

Як маҷмуъа аз олимони ғарби Қуръонро васф намудаанд , ки ин мақола дарбаргирандаи баъзе аз суханони онҳо аст.