Virtues/Noble Characteristics

Барои ҳар як мусулмон лозим аст ки дар мавсимҳои тоату ибодат бепарвои накунад, ва мебояд дар пешвоз гирифтани чунин мавсимҳо кушиш кунад, ки аз пешқадамон гардад, чуноне ки Худованд мефармояд: "Ва пешдастӣ кунандагон дар он бар якдигар пешдастӣ кунанд"(Мутафифин 26) Моҳи шарифи рамазонро ингуна пешвоз бигиред:

Дили софу солим, суханҳо ва амалҳо бо оёт ва аҳодиси воридшуда дар ин мавзуъ, ва сабабҳои воқеъ шудан дар бадбини ва ҳиқду ҳасад, ва чигуна аз ин сифатҳои бад эмин мондан.

Ин Мақола дар бораи тиҷорати судманд ки иборат аз ёди Худо, ва фазоили зикри Худо, бо баёни далилҳо аз қурон ва суннат Пайғабари Худо иборат мебошад.

Аз бузургтарин неъматҳои Худованд бар бандагонаш кушодани дари тавба ба руяшон аст, ва он ҳамчун субҳи содиқе барои сафари бозгашти дилҳои шикаста ва чашмҳои гирён ба суи умеди банда аз раҳмати Худованди бузург аст.

Бародари азизам хоҳари гиромиқадрам! Инҳо баъзе амалҳои солеҳе ҳастанд ки ба ҷо оварданашон дар моҳи Рамазон таъкид шудааст. 1- Рузадори 2- Қиёми лайл (Шаб зиндадори) 3- Садақа 4- Қурон хондан 5-Нишастан дар масҷид то баромадани офтоб 6- Эътикоф 7- Умра дар Рамазон 8- Пайгири аз шаби Қадр 9- Зиёд намудани зикри Худованд ва талаби дуъо ва мағфират кардан аз У.

Дини Ислом ба унвони бузургтарин дини ахлоқ аст, ки тамоми ҳолоти мусулмононро аз бузургу кӯчак дар назар мегирад ва ба тамоми ҷанбаҳои фардӣ ва иҷтимоӣ эҳтимом меварзад. Расули Акрам (саллоҳу алайҳи ва саллам) мефармоянд: "Ҳамоно ман мабъус шудам, то тамомкунандаи беҳтарин ахлоқро бошам". (Имом Аҳмад).

Доктор Муҳаммад Ал-Хашшоб (محمد الخشاب) устоди шуъбаи дастгоҳи гузориш ва ҷигари донишкадаи тибби донишгоҳи Зақозиқ (Миср) ба ин мавзӯъ ишора мекунад, ки бедор шудан барои намози бомдод, кори соати биологии баданро беҳ месозад ва дастгоҳҳои гуногуни ҷисмро водор месозад, ки ба беҳтарин ваҷҳ вазифаҳои худро анҷом диҳанд. Бар асоси пажӯҳишҳое, ки аз тарафи маркази пажӯҳишҳои миллии Қоҳира анҷом ёфтаанд, хондани намози бомдод дар вақти муқарарашудаи он, кори ҳуҷайраҳои баданро фаъол месозад ва онҳоро аз тақсимоти номарғуб нигаҳ медорад.

Номаи бародарона, баъзе аз васиятҳо ва насиҳатҳои муҳиме ки шахси мусалмон ба он эҳтиёҷ дорад, дар бар мегирад, аз ҷумла дар бораи намоз, руза, закот, ва дигар одобу ахлоқи исломи.

Аввал: Таърихи пайдоиши иди занон Аз ҷумлаи идҳое ки аксари мардуми ҷаҳон барои пешвоз гирифтанаш эҳтимоми хосе медиҳанд (Рузи модарон ё ин ки иди модарон) мебошад, бо вуҷуди он ки дар рузи пешвоз гирифтанаш миёни мардуми ҷаҳон ихтилоф аст, магар ин ки дар пешвоз гирифтанаш бо шакли ом иттифоқ аст..... Чуноне, ки дар боло зикр кардем ин ид ҳеч робитае ба дин яъне ба Қурон ва ба суннати Паёмбари ислом надорад, балки чуноне ки маълум шуд ин ид аксаран аз ҷиҳати мардуми ғарб баъди роҳпаймоиҳову эътирозҳо ба расмият шинохтаву пайдо шудааст, ва дур аз ҳамаи ашколи таъолим ва тарбияи динии муҷтамаъи исломи мебошад.

Моҳи рамазон, моҳе, ки Қуръон барои роҳнамои ва ҳидоят ва ҷудокунанда миёни ҳаққу ботил дар он нозил шудааст. Пас касе, ки дар моҳи рамазон ҳозир бошад, бояд рӯза бигирад). Моҳи рамазон, моҳи ибодат ва тоъат аст, моҳи нузули Қуръони карим аст дар бораи ин моҳи пурбаракат фазоили бисёре омадааст мо дар инҷо ба зикри гушаҳое аз ин фазилатҳо мепардозем.

Мусалмонони садри аввали ислом аз саҳобаи киром ва тобиъин (р) ба моҳи рамазон эҳтимоми хос медоданд, аз Худованд мехостанд, ки онҳоро то моҳи рамазон зинда нигаҳ дорад то ин ки битавонанд ин моҳи пурфайзро руза бигиранд, ва бо қудуми рамазон хушҳол мешуданд, рузҳои онро руза ва шабҳояшро бо намози шаб ва тиловати Қуръон зинда нигаҳ медоштанд, ва дар ин моҳ бо анҷоми анвоъи ибодатҳо нафси худро покиза ва пок менамуданд.

Паёмбари Худо фармудааст: "Сухани нек бигу ё хомуш бош" пас оё маънои ҳадис чунин аст ки сухани зиёд гуфтан манъ аст ? Паёмбари Худо дар дигар ҳадис фармудааст: " Ҳар шахсе ки ба Худованд ва рузи қиёмат бовари дорад пас сухани нек бигуяд ё хомуш бошад" Нависандаи ин мақола дар бораи сухани нек ва фоидаҳо он суҳбат мекунад

Дар ҳадисе ки имом Аҳмад ривоят кардааст, Анас ибни Молик мегуяд: Рузе назди Паёмбари Худо нишаста будем, он ҳазрат фармуд :" Акнун аз ин ноҳия марде аз аҳли биҳишт меояд" Нависанда дар бораи амалҳое суҳбат мекунад ки дар назди мардум назарнорасанд локин ин амалҳо сабаби дохилшавии чаннат мебошанд

Дар ин мақола нависанда қиссаи чигуна дусту бародар кардан миёни Муҳочирон ва Ансорро бо баъзе аз оятҳо ва ҳадисҳое ки далолат ба дусти ва бародари мекунад баён мекунад.

Нависандаи ин мақола дар бораи чи гуна бояд салому чавоб додан ва саломро бо лафзаш баён мекунад.

Ин дини ҷовидонӣ ба чеҳраи ҳамаи нобаробариҳо ва бартариҷӯиҳои қабилавӣ ва нажодӣ, мушти муҳкаме навохт ва адолату мусовот ва бародариро дар миёни ҳамаи афрод ва ҷомеъаҳои башарӣ, эълон дошт ва ҳамаи ононро ба сӯи ваҳдату ухуват ва дӯстӣ фаро хонд.