เนื้อหาทั้งหมด

การละหมาดตะรอวีหฺซึ่งเป็นสุนนะฮฺที่ประชาชาติอิสลามปฏิบัติสืบทอดกันมาตามแบบฉบับของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม และบรรดาเศาะหาบะฮฺ เป็นการงานที่ส่งผลให้เกิดความดีงามนานัปการ เป็นการยืนละหมาดร่วมชั่วโมงต่อหน้าอัลลอฮฺ ได้สัมผัสและซึมซับหลักคำสอนตลอดจนบรรดาอายะฮฺที่จะสร้างความเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นได้ เพื่อเป็นการแนะนำตักเตือนซึ่งกันและกัน ผู้เขียนจึงได้เสนอแนวทางบางประการที่น่าจะช่วยให้ได้รับประโยชน์สูงสุดจากการละหมาดตะรอวีหฺได้

บทเรียนจากหะดีษญิบรีลที่ได้มาหาท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม และกล่าวถึงบุคคลสามประเภทที่ต้องประสบกับความหายนะ หนึ่งในจำนวนนั้นก็คือผู้ที่มีชีวิตในเดือนเราะมะฎอน แต่บาปของเขายังอยู่กับเขาและไม่ได้รับการอภัยโทษแต่อย่างใด ทั้งๆ ที่เราะมะฎอนคือฤดูกาลแห่งความดีงามและการอภัยโทษที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว

ควรเร่งอ่านอัลกุรอานให้จบหรือเน้นตะดับบุร/ใคร่ครวญความหมาย? เป็นคำถามที่บรรดาผู้รู้และนักวิชาการมักพบเจออยู่บ่อยครั้ง โดยเฉพาะในเดือนเราะมะฎอนอันประเสริฐ ซึ่งมุสลิมโดยทั่วไปจะมุ่งมั่นอ่านคัมภีร์อัลกุรอาน ผู้เขียนใช้เวลาพักใหญ่คิดตรึกตรองทบทวนคำถามข้างต้นนี้ และยังได้มีโอกาสพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นในประเด็นดังกล่าวกับผู้รู้บางท่าน จนตกผลึกเป็นคำตอบโดยสรุปดังต่อไปนี้ ซึ่งผู้เขียนก็หวังว่าจะเป็นคำตอบที่ถูกต้อง

อะไรคือหุกุ่มของสตรีที่พาลูก ๆ ของนางไปละหมาดตะรอวีหฺที่มัสญิด ? ตอบโดยเว็บอิสลามถามตอบ โดยเชคมุหัมมัด ศอลิห์ อัล-มุนัจญิด จากฟัตวาเชคมุหัมมัด บิน อิบรอฮีม

เนื่องด้วยเดือนเราะมะฎอนนั้นมีความพิเศษเป็นเอกลักษณ์เฉพาะสำหรับมุสลิม และทุกคนต่างก็มีความขะมักเขม้นในการทำอิบาดะฮฺ ซึ่งถือเป็นสิ่งที่เห็นได้ประจักษ์ชัดที่สุดในเดือนนี้ ดังนั้นฉันอยากถามว่า การละหมาดตะรอวีหฺมีหุก่มเป็นเช่นไรสำหรับผู้ที่อยู่ในสภาพของการเดินทาง?

เราะมะฎอน คือโอกาสที่ดีสำหรับผู้ศรัทธาที่จะคืนดีกับอัลกุรอาน ด้วยการอ่าน ตะดับบุร และศึกษาความหมาย รวมทั้งการนำมันมาใช้ในชีวิตประจำวัน เพราะหากไม่ใช่เดือนนี้แล้วก็คงเป็นเรื่องที่ไม่ใช่ง่ายอย่างแน่นอน ดังนั้น เรามาคืนดีกับอัลกุรอานกันเถิด ด้วยการอ่านอัลกุรอานให้จบเล่มอย่างน้อยหนึ่งครั้งในเดือนนี้

บทเรียนจากอายะฮฺอัลกุรอานที่กล่าวถึงคำสั่งให้ถือศีลอดในเดือนเราะมะฎอน ใคร่ครวญและค้นหาแง่คิดรวมถึงวิทยปัญญาแห่งการถือศีลอดในเดือนนี้ วิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างการถือศีลอดและการประทานอัลกุรอาน เพื่อใช้เป็นแนวทางกำหนดเป้าหมายการใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่ากับคัมภีร์ของอัลลอฮฺตลอดเดือนอันบะเราะกะฮฺนี้

บรรยายในโครงการอบรมต่างศาสนิกและผู้สนใจอิสลามโดยมูลนิธิสันติชน ในประเด็นว่าด้วยการถือศีลอด ผู้บรรยายได้กล่าวถึงที่มาที่ไปและ เหตุผลที่ใช้อธิบายว่าทำไมพระผู้เป็นเจ้าได้กำหนดให้มนุษย์ถือศีลอด ซึ่งถือเป็นหนึ่งในกรรมวิธีควบคุมจิตวิญญาณของมนุษย์ให้เป็นบ่าวที่ดี อันเป็นสิ่งสำคัญที่คอยควบคุมพฤติกรรมต่างๆ ของมนุษย์ หากวิญญาณคิดชั่วก็จะนำเจ้าของไปสู่หุบเหวแห่งความเลวทราม ซึ่งการถือศีลอดนี่เองคือบทบัญญัติอีกประการหนึ่งที่พระเจ้าต้องการให้มนุษย์ใช้มันฝึกฝนควบคุมวิญญาณให้อยู่ในครรลองแห่งคุณธรรม

งานเขียนที่รวบรวมข้อมูลต่างๆ ว่าด้วยความหมายของคำว่า อุมมะตัน วะสะฏอ หรือประชาชาติสายกลาง ตามที่อัลลอฮฺได้ประกาศในคัมภีร์อัลกุรอาน โดยวิเคราะห์จากหลักฐานต่างๆ ในหะดีษของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม และความเห็นของบรรดาอุละมาอ์ รวมทั้งตอบข้อสงสัยต่างๆ ที่เป็นความคลุมเครือเกี่ยวกับข้อเท็จจริงของอุมมะตัน วะสะฏอ

คุฏบะฮฺ กล่าวเตือนสะกิดใจมุสลิมทุกคนให้เห็นถึงคุณค่าของตัวเองในฐานะสมาชิกแห่งประชาชาติของท่านนบีมุหัมมัด ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม อาทิ การเป็นชนกลุ่มแรกที่เข้าสวรรค์เป็นจำนวนมากกว่าประชาชาติอื่นทั้งหมด กลุ่มชนที่ได้ข้ามผ่านสะพานศิรอฏเป็นพวกแรก ได้รับการรินน้ำจากสระของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ด้วยมือของท่านเอง และการทำหน้าที่เป็นสักขีพยานแก่ประชาชาติทั้งปวงในวันอาคิเราะฮฺ ทั้งนี้ เพื่อจะได้สำนึกและใช้ชีวิตอย่างมีเกียรติ ไม่ใช่ปล่อยปะละเลยตัวเองทำตัวเป็นผู้ต่ำต้อยไร้ศักดิ์ศรีของผู้ศรัทธา

อธิบายความสำคัญของการอ่านใคร่ครวญอัลกุรอานเพื่อให้เกิดผลต่อการเปลี่ยนแปลงต่อชีวิต เฉกเช่นที่อัลกุรอานได้เคยสร้างอิทธิพลต่อจิตใจและการเปลี่ยนแปลงในชีวิตของบรรดาสะลัฟมาแล้วก่อนหน้านี้ โดยแนะนำวิธีการบางข้อที่สามารถฝึกฝนและใช้ได้จริง

คุฏบะฮฺที่พูดถึงการชุโกรว่าเป็นหน้าที่ของมนุษย์ทุกคน ซึ่งบางครั้งอาจจะต้องมีการกระตุ้นเตือนให้สำนึกในเรื่องดังกล่าวด้วยการใคร่ครวญตัวเอง และพูดถึงดุอาอ์ที่กระตุ้นให้มุสลิมต้องเป็นตัวอย่างที่ดีแก่ผู้อื่น ซึ่งจะเป็นการถ่อยทอดอิสลามได้แม้ไม่ต้องใช้คำพูด อย่าให้คนอื่นเรียนสิ่งเลวๆ จากคนเป็นมุสลิม ตัวอย่างที่จะพาไปสวรรค์มีน้อยกว่า จึงต้องช่วยกันสร้างตัวเองให้เป็นตัวอย่างที่จะผู้คนไปสู่สวรรค์ของอัลลอฮฺ ควรดูตัวอย่างที่ดีเพื่อเอามาใช้กับตัวเอง

การรักกันในหนทางของอัลลอฮฺและการปฏิสัมพันธ์ฉันพี่น้องในกรอบศาสนาอิสลามถือเป็นอิบาดะฮฺที่ยิ่งใหญ่ที่สุด มีเงื่อนไขหลายประการที่คนรักเพื่อนจะต้องปฏิบัติกับเพื่อนเพื่ออัลลอฮฺ งานชิ้นนี้จะอธิบายประเด็นต่างๆ อาทิ ผลและความดีของการรักกันเพื่ออัลลอฮฺ จะเลือกคบหาและมอบความสนิทสนมให้กับใครดี ลักษณะของ ผู้รักกันในหนทางของอัลลอฮฺ หน้าที่และเงื่อนไขของการคบเพื่อนและการรักกัน ตัวอย่างภาพแห่งมิตรภาพอันเข้มข้นจากหัวใจ ข้อพึงระวังในการคบเพื่อน

บทความที่กล่าวอธิบายเกี่ยวกับคืนอิสรออ์มิอฺรอจญ์ และเครื่องหมายต่างๆ ที่ปรากฏขึ้นในคืนนั้นเป็นหลักฐานยืนยันความสัจจริงของท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม และยังได้พูดถึงข้อชี้ขาดของการเฉลิมฉลองรวมถึงบิดอะฮฺหรืออุตริกรรมทางศาสนาที่มีการจัดขึ้นในคืนนี้

สุริยุปราคา และจันทรุปราคาเป็นหนึ่งในสัญญานของอัลลอฮฺที่พระองค์ทรงทำให้บ่าวเกิดความวิตกหวาดกลัว และท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุอลัยฮิวะสัลลัม ได้บัญญัติว่าเมื่อเกิดอย่างใดอย่างหนึ่งขึ้นจากทั้งสองให้รีบไปสู่การละหมาด สู่การรำลึก และการขออภัยโทษ และอ้อนวอนขอดุอาอ์ต่ออัลลอฮฺจนกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นจะคลายไป เป็นบทความจากหนังสืออัด-ดุรูส อัล-เยามียะฮฺ มิน อัส-สุนัน วะ อัล-อะห์กาม อัช-ชัรอียะฮฺ ของ ดร.รอชิด อัล-อับดุลกะรีม

อัลลอฮฺทรงบัญญัติหลักปฏิบัติหลายประการสำหรับการละหมาดสุนัต แตกต่างจากละหมาดฟัรฎูเพื่อทำให้เกิดความสะดวกและเป็นการผ่อนปรนให้บ่าวของพระองค์ อาทิ อนุญาตให้ละหมาดบนพาหนะได้ ถึงแม้มันไม่ได้หันไปทางกิบละฮฺก็ตาม ซึ่งในละหมาดฟัรฎูจะทำอย่างนั้นไม่ได้ และอนุญาตให้นั่งละหมาดสุนัตได้แม้ไม่มีสาเหตุสุดวิสัยก็ตามเป็นบทความจากหนังสืออัด-ดุรูส อัล-เยามียะฮฺ มิน อัส-สุนัน วะ อัล-อะห์กาม อัช-ชัรอียะฮฺ ของ ดร.รอชิด อัล-อับดุลกะรีม

การละหมาดเป็นเรื่องที่ดีที่สุด และเป็นหนึ่งในสิ่งที่ดีที่สุดที่บ่าวจะใช้มันเพื่อใกล้ชิดกับพระผู้อภิบาลของเขา ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุอลัยฮิวะสัลลัม ได้บอกกล่าวว่า การทำละหมาดมากๆ นั้นเป็นเหตุให้ได้เข้าสวรรค์ และท่านได้ใช้ให้ผู้ชายละหมาดสุนัตหรือละหมาดที่ไม่ใช่ฟัรฎูในบ้านของเขา เพราะเป็นการทำความดีแบบลับๆ และเป็นการสอนครอบครัว และทำให้พวกเขาเคยชินกับการละหมาด เป็นบทความจากหนังสืออัด-ดุรูส อัล-เยามียะฮฺ มิน อัส-สุนัน วะ อัล-อะห์กาม อัช-ชัรอียะฮฺ ของ ดร.รอชิด อัล-อับดุลกะรีม

สุนนะฮฺประการหนึ่งของท่านเราะสุลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุอลัยฮิวะสัลลัม คือให้ละหมาดสุนัตฟัจญ์รฺเบาๆ ไม่ยาว และท่านก็อ่านสูเราะฮฺสั้น ๆ บางบทเป็นการเฉพาะ หรือเพียงไม่กี่อายะฮฺสั้น ๆ เป็นบทความจากหนังสืออัด-ดุรูส อัล-เยามียะฮฺ มิน อัส-สุนัน วะ อัล-อะห์กาม อัช-ชัรอียะฮฺ ของ ดร.รอชิด อัล-อับดุลกะรีม

ละหมาดสุนัตฟัจญ์รฺเป็นอิบาดะฮฺอันประเสริฐที่ท่านนบีรักษามันไว้ และสนับสนุนเศาะหาบะฮฺให้ทำมัน และกล่าวถึงมันว่า –เพราะมันมีผลตอบแทนอันยิ่งใหญ่- ดีกว่าดุนยาและสิ่งทั้งหมดในนั้น และเมื่อท่านเห็นผู้ใดละหมาดสุนัตหลังละหมาดฟัจญ์รฺ ท่านจะแสดงความรังเกียจ แต่พอทราบว่าเป็นการละหมาดชดใช้สุนัตฟัจญ์รฺ ท่านก็นิ่งและยอมรับในเรื่องดังกล่าว เป็นบทความจากหนังสืออัด-ดุรูส อัล-เยามียะฮฺ มิน อัส-สุนัน วะ อัล-อะห์กาม อัช-ชัรอียะฮฺ ของ ดร.รอชิด อัล-อับดุลกะรีม

ท่านเราะสูลุลลอฮฺ ศ็อลลัลลอฮุอลัยฮิวะสัลลัม ได้ทำแบบอย่างให้ละหมาดสุนนะฮฺก่อนและหลังละหมาดฟัรฎู และท่านก็ได้ทำมันอย่างสม่ำเสมอ และสนับสนุนให้รักษามัน และด้วยเหตุนี้จึงเรียกว่าเป็น สุนัตเราะวาติบ(ละหมาดสุนัตที่ทำเป็นประจำ) ดังนั้น มุสลิมควรเอาใจใส่และรักษามันไว้ เป็นบทความจากหนังสืออัด-ดุรูส อัล-เยามียะฮฺ มิน อัส-สุนัน วะ อัล-อะห์กาม อัช-ชัรอียะฮฺ ของ ดร.รอชิด อัล-อับดุลกะรีม