(1) (﴿ٱلۡقَارِعَةُ﴾) از نام‌های روز قیامت است، و به «قارعه» نامگذاری شده است؛ چون مردم را فرو می‌کوبد و وحشت‌هایش آنان را پریشان می‌گرداند. بنابراین آن را مهم و بزرگ برشمرد و فرمود: (﴿ٱلۡقَارِعَةُ مَا ٱلۡقَارِعَةُ وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡقَارِعَةُ))
(2) (﴿ٱلۡقَارِعَةُ﴾) از نام‌های روز قیامت است، و به «قارعه» نامگذاری شده است؛ چون مردم را فرو می‌کوبد و وحشت‌هایش آنان را پریشان می‌گرداند. بنابراین آن را مهم و بزرگ برشمرد و فرمود: (﴿ٱلۡقَارِعَةُ مَا ٱلۡقَارِعَةُ وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡقَارِعَةُ))
(3) (﴿ٱلۡقَارِعَةُ﴾) از نام‌های روز قیامت است، و به «قارعه» نامگذاری شده است؛ چون مردم را فرو می‌کوبد و وحشت‌هایش آنان را پریشان می‌گرداند. بنابراین آن را مهم و بزرگ برشمرد و فرمود: (﴿ٱلۡقَارِعَةُ مَا ٱلۡقَارِعَةُ وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡقَارِعَةُ))
(4) در آن روز، مردم از شدّت وحشت و هراس چون پروانه‌های پراکنده شده می‌گردند؛ پروانه‌هایی که برخی به میان برخی می‌روند و موج می‌زنند و نمی‌دانند کجا می‌روند، و هرگاه آتشی روشن شود همه به سوی آن می‌روند؛ چون درک آنها ضعیف است و مردم که دارای عقل هستند در روز قیامت چنین خواهند بود.
(5) (﴿وَتَكُونُ ٱلۡجِبَالُ كَٱلۡعِهۡنِ ٱلۡمَنفُوشِ﴾) اما کوه‌های سخت و پرصلابت مانند پشم حلاجی شده خواهند شد، پشمی که بسیار ضعیف است و کوچک‌ترین بادی آن را به هوا می‌برد. خداوند متعال می‌فرماید: ﴿وَتَرَى ٱلۡجِبَالَ تَحۡسَبُهَا جَامِدَةٗ وَهِيَ تَمُرُّ مَرَّ ٱلسَّحَابِ﴾ و کوه‌ها را جامد می‌پنداری، اما آنها چون ابرها حرکت می‌کنند. سپس کوه‌ها به گرد و غباری پراکنده تبدیل می‌شوند و از بین می‌روند، و چیزی از آنها باقی نمی‌ماند. پس در این وقت ترازوها نصب می‌گردند، و مردم به دو گروه نیکبخت و بدبخت تقسیم می‌شوند.
(6) (﴿فَأَمَّا مَن ثَقُلَتۡ مَوَٰزِينُهُۥ فَهُوَ فِي عِيشَةٖ رَّاضِيَةٖ﴾) هرکس نیکی‌هایش از بدی‌هایش بیشتر باشد
(7) در زندگی رضایت‌بخشی در بهشت پرناز و نعمت به سر خواهد برد.
(8) (﴿وَأَمَّا مَنۡ خَفَّتۡ مَوَٰزِينُهُۥ﴾) و اما کسی که کفّه‌های ترازوی اعمالش سبک باشد، به این صورت که نیکی‌هایی نداشته باشد که در برابر بدی‌هایش بایستد.
(9) (﴿فَأُمُّهُۥ هَاوِيَةٞ﴾) جایگاه و مسکن او آتش دوزخ است. یکی از نام‌های دوزخ «هاویه» می‌باشد، و دوزخ به منزلۀ مادرش می‌باشد و همواره او را در آغوش می‌گیرد. همان‌طور که خداوند متعال می‌فرماید: ﴿إِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامًا﴾ بی‌گمان، عذاب آن سخت خواهد بود. و بعضی گفته‌اند که معنی آیه چنین است: او بر سر در دوزخ انداخته می‌شود.
(10) (﴿وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا هِيَهۡ﴾) این تعظیم و مهم جلوه دادن جهنم است.
(11) سپس آن را تفسیر کرد که (﴿نَارٌ حَامِيَةُۢ﴾) آتشی بسیار گرم و سوزان است، و از آتش دنیا هفتاد برابر گرم‌تر و سوزنده‌تر می‌باشد. از خداوند به آن پناه می‌بریم.