(1) بسیاری از مفسرین گفته‌اند که جار و مجرور متعلق به سوره‌ایست که قبل از آن می‌باشد؛ یعنی آنچه با اصحاب فیل کردیم به خاطر امنیت قریش و پایدار بودن منافعشان بود، تا کوچ آنها در زمستان به یمن و در تابستان به شام برای کسب و تجارت به خوبی انجام بگیرد.
(2) بسیاری از مفسرین گفته‌اند که جار و مجرور متعلق به سوره‌ایست که قبل از آن می‌باشد؛ یعنی آنچه با اصحاب فیل کردیم به خاطر امنیت قریش و پایدار بودن منافعشان بود، تا کوچ آنها در زمستان به یمن و در تابستان به شام برای کسب و تجارت به خوبی انجام بگیرد.
(3) پس خداوند کسانی را که به آنها قصد بد کردند هلاک کرد، و حرم و اهل آن را در نزد عرب‌ها با اهمیت گرداند تا همه به آنها احترام گذاشتند، و هیچ گاه به سوی آنها در هیچ مسافرتی دست تعرض دراز نکنند. بنابراین آنها را به شکرگزاری فرمان داد و فرمود: (﴿فَلۡيَعۡبُدُواْ رَبَّ هَٰذَا ٱلۡبَيۡتِ﴾) باید پروردگار این خانه را پرستش کنند؛ یعنی او را یگانه بدانند و عبادت را خالصانه برای او انجام دهند.
(4) (﴿ٱلَّذِيٓ أَطۡعَمَهُم مِّن جُوعٖ وَءَامَنَهُم مِّنۡ خَوۡفِۢ﴾) پس روزیِ فراوان و امنیت، از بزرگ‌ترین نعمت‌های دنیوی است که ایجاب می‌کند آدمی شکر خدا را به خاطر آن به جای آورد. پس ای خدا! تو را بر نعمت‌های ظاهری و باطنی‌ات ستایش می‌کنیم. و خداوند فرمود: «پروردگار خانۀ کعبه»، با اینکه او پروردگار همه چیز است، و این برای بیان فضیلت و شرافت کعبه می‌باشد.