(1) خداوند به پیامبرش محمد صلی الله علیه وسلم می‌فرماید: (﴿إِنَّآ أَعۡطَيۡنَٰكَ ٱلۡكَوۡثَرَ﴾) ما به تو خیر فراوان و فضل زیاد داده‌ایم، از جملۀ آن: نهر و حوضی است که خداوند به پیامبرش داده و کوثر نامیده می‌شود که طول آن به مسافت یک ماه و عرض آن نیز به مسافت یک ماه است، و آب آن از شیر سفیدتر و از عسل شیرین‌تر است، و ظرف و لیوان‌های آن به اندازۀ ستارگان آسمان زیاد و همان‌طور درخشان می‌باشند. هرکس یک بار از حوض کوثر بنوشد هرگز تشنه نخواهد شد.
(2) وقتی خداوند منت خویش را بر پیامبر بیان کرد، او را به سپاسگزاری نعمت فرمان داد و فرمود: (﴿فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَٱنۡحَرۡ﴾) برای پروردگارت نماز بگزار و قربانی کن. این دو عبادت را به طور ویژه بیان کرد، چون هر دو از بهترین عبادت‌ها و بزرگ‌ترین آنها می‌باشند. و چون در نماز، قلب و اعضا برای خدا فروتن می‌باشند، و اعضا و جوارح برای انجام انواع بندگی‌ها حرکت می‌کنند. و ذبح کردن قربانی موجب می‌شود که بنده به وسیلۀ بهترین چیزی که در نزد خود دارد، و با دادن مالی که دل‌ها بر محبت آن سرشته‌اند و بر آن بخل می‌ورزند، به خداوند تقرب و نزدیکی جوید.
(3) (﴿إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ ٱلۡأَبۡتَرُ﴾) همانا کسی که با تو دشمنی دارد و تو را مذمت می‌کند، بی‌خیر و برکت و بی‌نام و نشان خواهد بود. اما محمد صلی الله علیه وسلم به حق انسانی کامل است و آوازه‌ای بلند و پیروانی زیاد دارد.