29 - əl-Ənkəbut ()

|

(1) ﴾Əlif, Ləm, Mim!﴿ Bu xüsusda bənzər bir açıqlama Bəqərə surəsinin əvvəlində zikir edilmişdir.

(2) Yoxsa insanlar tək­cə: "Biz Allaha iman gətirdik!"– deyərək kimin həqiqi mömin olduğunu ortaya çıxaran imtahan etmədən on­lardan əl çəkəcəyimizimi güman edirlər?! Xeyir, bu, heç də onların güman etdikləri kimi deyildir.

(3) Uca Allah, doğru danışanların imanlarında doğru danışdıqlarını, yalan danışanların da imanlarında yalan danışdıqlarını aşkar edib, üzə çıxarsın deyə, onlardan öncəkiləri də imtahan etmişdir!

(4) Yoxsa, şirk və diğər günahlar edənlər Bizi özlərinə qarşı aciz buraxacaqlarını və cəzamızdan qurtula biləcəklərinimi güman edirlər?! Onlar nə qədər də pis hökm irəli sürürlər. Xeyir, onlar Allahı əsla aciz buraxa bilməzlər. Əgər küfr halında ölsələr, Allahın əzabından da canlarını qurtara bilməzlər.

(5) Kim Qiyamət günü, dünyada ikən etdiyi yaxşı əməllərinin mükafatı özünə verilməsi üçün Allahla qarşılaşaca­ğı­na ümid bəsləyirsə, qoy bil­sin ki, Alla­hın bunun üçün müəyyən etdiyi vaxt çox yaxında olacaqdır. O, qullarının söylədiklərini eşidən, etdikləri əməlləri görəndir və bunlardan Ona heç bir şey gizli qalmaz. Allah, etdikləri əməllərin əvəzini onlara verəcəkdir.

(6) Kim nəfsini, Uca Allaha itaət etməyə və günahlardan uzaqlaşmağa sövq edərək bu yolda Allah üçün cihad edərsə, şübhəsiz ki, o, öz nəsfi üçün çalışıb, cihad etmişdir. Bunun faydası sonda yalnız onun özünə qayıtacaqdır. Çünki Allahın heç bir məxluquna və onların yaxşı əməllərinə ehtiyacı yox­dur. Onların yaxşı əməllərinin Allaha heç bir faydası olmadığı kimi, pis əməllərinin də Ona heç bir zərəri olmaz!

(7) İman gətirib, başlarına gələn müsibətlərə səbir edənlər və yaxşı əməllər edən­lərin günahlarını əlbəttə ki, etdikləri yaxşı əməlləri ilə siləcəyik və axirət də onları dünya da ikən etdikləri yaxşı əməllərin daha yaxşısı ilə mü­kafatlandıracağıq.

(8) Biz insana valideynləri ilə gözəl davranmağı və onlara yaxşılıq etməyi buyurduq. Ey İnsan! Əgər valideynlərin bil­mədiyin bir şeyi Mənə şərik qoşmağın üçün sə­ni məc­bur etsələr - Səd bin Əbu Vaqqasın - Allah ondan razı olsun - anasının ona qarşı etdiyi kimi - onda onların əmrinə tabe olma. Çünki Xaliqə asilik saylan bir işdə məxluqa itaət etmək olmaz. Qiyamət günü dönüşünüz yalnız Mənə ola­caqdır. Mən də dünyada ikən etdiyiniz bütün etdik­lə­rinizi sizə bildirəcəyəm və sizə əməllərinizin əvəzini verə­cə­yəm!

(9) Uca Allaha iman gətirib yaxşı işlər görənləri, Qiyamət günü əməlisalehlərə qo­vuş­du­ra­ca­q, onlarla bərabər həşr edəcək və əməlisalehləri bol-bol savablarla mükafatlandırdığımız kimi, onlarıda bol-bol savablarla mükafatlandıracağıq.

(10) İnsanlardan bəziləri də: "Biz Alla­ha iman gətirdik!"– de­yirlər. Amma kafirlər onlara Allaha iman gətirdiklərinə görə əziyyət verdikdə, onlara verilən bu əziyyəti Alla­hın əzabı kimi görür, beləliklə də, kafirlərə tabe olub imanlarından üz döndərirlər. Ey Peyğəmbər! Əgər Rəbbin­dən sənə bir zəfər gəl­miş olsa, onlar müt­ləq: "Ey möminlər! Biz də Allaha iman gətirməkdə sizinlə birgəyik!"– de­yərlər. Məgər Allah insanların qəlblərində olanı ən yaxşı bilən deyilmi?! Qəlblərdə olan küfür və iman Ona əsla gizli qalmaz. Allah qəlblərdə olanı daha yaxşı bildiyi bir halda, onlar qəlblərdində olanı Allaha xəbərmi verirlər?!"

(11) Əlbəttə ki, Allah, Ona gerçəkdən iman gətirənləri də tanıyır, özlərini möminlərə iman gətirdikləri kimi göstərib, qəlblərində isə küfürü gizlədən mü­nafiqləri də.

(12) Kafirlər, tək Allaha iman edən möminlərə: "Bi­zim dinimizə tabe olun və bizim yolu­muzla gedin ki, biz də sizin günah­la­rınızı öz üzərimizə götü­rək və etdiyiniz əməllərə görə biz cavabdeh olaq"– deyirlər. Halbuki onların heç biri heç ki­min günahının öz üzərlərinə götürən deyildir. Onlar söylədikləri bu sözlərində sadəcə olaraq yalan danışırlar.

(13) Öz batil əməllərinə çağıran o müşriklər, etdikləri günah yükünü daşıdıaqları kimi, onlara tabe olanların günah yükündən heç bir şey əksildilmədən, onların çağırışına icabət edən kimsələrin günah yükünü də daşıyacaqlar. Qiyamət günü onlar, dünya da ikən özlərindən uy­dur­duq­la­rı şeylər barə­sində müt­ləq sorğu-suala çəki­lə­cək­lər!

(14) Biz Nuhu öz qövmünə peyğəmbər göndərdik. O da, öz qövmünü doqquz yüz əlli il tək Allaha ibadət etməyə dəvət etdi. Qövmü isə bunun müqabilində onu yalançı sayıb ona küfür etdi. Onların Allaha qarşı küfrləri, Onun elçilərini yalançı saydıqları və həmçinin, etdikləri günahlar səbəbindən tufan onları yaxaladı və beləliklə də onlar suda boğularaq məhv oldular.

(15) Biz Nuhu və onunla gəmidə bərabər olan möminləri boğularaq həlak olmaqdan qurtardıq və bu gəmi hadisəsini, insanların (sonrakı nəsillərin) öyüd-nəsihət almaları üçün bir ibrət etdik.

(16) Ey Peyğəmbər! İbrahimin - aleyhissəlam - hekayəsini də xatırla! Bir zaman o öz qövmünə belə demişdi: "Tək Alla­ha ibadət edin! Onun əmrlərini yerinə yetirib və qadağalarından çəkinərək əzabından qorxun! Əmr olunduğunuz bu şeyin sizin üçün nə qədər xeyirli olduğunu bilirsinizmi?

(17) Ey müşriklər! Siz, özünüzə fayda və zərər verə bilməyən bütlərə ibadət edirsiniz. Bu bütlərin ibadətə layiq olduğu iddianızda da yalan danışırsınız. Şüb­həsiz ki, Allah­dan başqa ibadət etdik­lə­ri­niz bütlər, sizə ru­zi vermə­yə qadir deyil­lər. Elə isə ruzini yalnız bol-bol ruzi verən Allahdan di­ləyin, tək Ona iba­dət edin və sizlərə bəxş etdiyi nemətlərə görə də Ona şükür edin. Siz Qiyamət günü haqq-hesaba çəkilmək və etdiyiniz əməllərin əvəzini almaq üçün bütlərin hüzuruna deyil, əksinə, yalnız Allahın hüzuruna qay­tarılacaqsınız!"

(18) Ey müşriklər! Əgər siz, Muhəmmədin (sallallahu aleyhi və səlləm) gətirdiyi dini yalan hesab etsəniz, bilin ki, Nuh tayfası, Ad və Səmud qövmü kimi sizdən əvvəlki qövmlər də öz pey­ğəmbərlərini ya­lançı hesab etmişdilər. Pey­ğəm­bə­rin vəzi­fəsi sadəcə olaraq dini insanlara anlaşıqlı tərzdə təbliğ et­mək­dir. Əlbəttə ki, artıq o sizə, Rəbbinin təbliğ edilməsini əmr etdiklərini təbliğ etmişdir.

(19) Məgər Peyğəmbərləri yalan hesab edən o kimsələr, Allahın məx­luqatı əvvəlcə necə yarat­dığı­nı, öldükdən son­ra da on­ları yeni­dən necə həyata qaytardığını görmür­lər­mi? Həqi­qə­tən, bu, Allah üçün çox asan­dır. O hər şeyə qadirdir. Onu heç bir şey aciz edə bilməz! (Allah insanı əvvəlcə nütfədən, sonra laxtalanmış qandan, daha sonra bir bir parça ətdən yaradır. İnsan anadan olandan sonra ömrünün uşaqlıq, yeniyetməlik, yetkinlik, ahıllıq, qocalıq çağlarını yaşayır və nəhayət, ölür. Allah bütün məxluqatı yoxdan yaratdığı kimi, Qiyamət günü onları yenidən dirildəcəkdir!)

(20) Ey Peyğəmbər! Öldükdən sonra yenidən dirilməyi yalan hesab edənlərə belə de: "Yer üzünü gəzib do­laşın və Allahın məxluqatı ilk dəfə ne­cə yoxdan var etdiyini bir düşünün. Allah, insanları öldürdükdən sonra etdikləri əməllərin hesabını vermək üçün onları ikinci dəfə dirildərək yenidən həyata qaytaracaqdır. Həqiqətən Allah hər şeyə qadirdir. Onu heç bir şey aciz edə bilməz. İnsanları ilk dəfə yoxdan var edərək yaratması Onu aciz etmədiyi kim, insanlar öldükdən sonra onları yenidən yaratması da Onu aciz etməz!

(21) Allah Öz qullarından istədiyinə ədalətlə əzab verir, Öz lütfü ilə də istə­diyi­nə mərhəmət edir. Qiyamət günü hesaba çəkilmək üçün sizi, qəbirlərinizdən təkrarən dirilib yalnız Onun hüzuruna qay­ta­rılacaqsınız!

(22) Siz nə yer üzündə, nə də ki, göydə Rəbbinizin əzabından əsla canınızı qur­tara bilməzsiniz. Allah­dan baş­qa sizin işlərinizi səhmana salan nə bir haminiz var, nə də ki, sizi Onun əzabından qoruyan bir kömək­çi­niz!"

(23) Uca Allahın ayələrinə və Qiyamət günü Onunla qarşılaşacaqlarına inkar edənlər, Məhz onlar Mə­nim mərhə­mətimdən ümidlərini kəsən kimsələrdir. Onlar etdikləri küfr səbəbindən əsla Cənnətə girməyəcəklər. Axirət də onları gözləyən şiddətli bir əzab vardır.

(24) İbrahim - aleyhissəlam - qövmünə tək Allaha ibadət etmələrini və Ondan başqa ibadət etdikləri bütləri isə tərk etmələrini əmr etdikdən sonra, qövmünün ona cavabı ancaq: "İlahlarınıza yardımçı olmaq üçün ya onu öldürün, ya da onu oda atın!" – deməkdən başqa bir şey olmadı. La­kin Allah onu oddan qoru­du. Doğrudan da, onların İbrahimi odun içinə atdıqdan sonra onu odun içindən sağ-salamat çıxarmasında mömin qövm üçün bir ibrətlər var!

(25) İbrahim - aleyhissəlam - qövmünə belə dedi: "Sizin Allahı qoyub bütlərə ibadət etməniz ancaq dünya həyatında aranızda bir-birinizə qarşı bəs­lə­di­yi­niz dostluğa və məhəbbətə görədir. Sonra Qiyamət günü Allahın əzabını öz gözlərinizlə gördüyünüz zaman aranızda olan bu dostluq və məhəbbət bağları yox olacaq və bir-bi­ri­nizi inkar edib lə­nətləyəcəksiniz. Qərar tutacağınız yer isə Oddur. Sizin Allahın əzabından qoruya biləcək, nə ibadət etdiyiniz bütlərdən, nə də başqalarından hər hansı bir yar­dımçınız olmayacaqdır!"

(26) Lut - aleyhissəlam - ona iman gətirdi. İb­rahim - aleyhissəlam - ona belə de­di: "Mən Rəbbimə, Şam diya­rının bərəkətli torpqlarına hicrət edirəm. Həqi­qə­tən, O, qüd­rət­li­dir, kimsə Onu məğlub edə bilməz və Ona hicrət edəni əsla zəlil etməz. O, təqdirində və işlərində hikmət sahibidir!"

(27) Biz İbrahimə, İshaqı və onun oğlu Yə­qu­bu ba­ğış­ladıq. Onun övladlarına pey­ğəm­bərlik və Allah yanından nazil edilən kitablar bəxş etdik. Dünyada haqq üzərində sabitqədəm olduğuna görə etdiyi səbrin mükafatı olaraq ona saleh övladlar və insanların gözəl tərifini ver­dik. Şüb­həsiz ki, o, axirətdə əmə­li­saleh kimsələrin aldığı mükafatı olacaqdır. Dünyada ona verilənlər, onun üçün hazırlanmış çox dəyərli axirət mükafatından əksildilməyəcəkdir.

(28) Ey Peyğəmbər! Lutun bir zaman o öz qövmünə belə dediyini də xatırla: "Şübhəsiz ki siz, sizdən əvvəl bəşər əhlindən heç kəsin etmədiyi çirkin bir günahı edirsiniz. Siz sağlam fitrət sahibinin qəbul etmədiyi bu çirkin günahı ilk dəfə edən kimsələrsiniz!"

(29) "Doğrudanmı siz, şəhvətinizi ödəmək üçün kişi­lərə arxalarından yaxınlaşır, müsafirlərin namusuna toxunmaq məqsədi ilə yol kəsir, onlara qarşı etdiyiniz bu çirkin əməlinizin üzündən insanlar sizin olduğunuz torpaqlardan keçə bilmir və məclislə­ri­nizdə çılpaq olmaq və yanınızdan keçənlərə söz və əməllə əziyyət vermək kimi bir-bi­rininizə qarşı murdar işlər görür­sü­nüz?" Lutun onlara bu çirkin əməli qadağan etməsindən sonra qöv­münün ona ca­vabı isə ancaq belə de­mə­kdən başqa bir şey olmadı: "Əgər doğru danışanlardansansa, elə isə bi­zi hədələdiyin Allahın əza­bını gətir görək!"

(30) Lut - aleyhissəlam - qövmünün ona qarşı inadkarlıq etmələrini, Allahın əzabına istehza edərək Lutdan - aleyhissəlam - o əzabın özlərinə tez bir zaman da gəlməsini tələb etmələrini gördükdən sonra, o, Rəbbinə dua edərək belə dedi: "Ey Rəbbim! Yer üzündə küfür və günahlar etməklə fitnə-fə­sad yayan bu qövm qarşı mənə yardım et!"

(31) Göndərdiyimiz mələklər, İbrahimə, İshaqın, sonra da İshaqın oğlu Yəqubun doğulacağı barədə müj­də gə­tirdikləri zaman ona belə dedi­lər: "Biz Lut qövmünün məmləkəti olan Sədum səhərinin sakinlərini həlak edəcəyik. Çünki o şəhərin sakinləri etdikləri bu çirkin əməl səbəbi ilə özlərinə zülüm edənlərdən oldular!"

(32) İbrahim mələklərə dedi: "Sizin, sakinlərini həlak etmək istədiyiniz o şəhərdə Lut da vardır, o heç də zalımlardan deyildir!" Mələklər də ona belə dedilər: "Biz ora­da ki­min oldu­ğu­nu daha yaxşı bili­rik. Biz onu və onun ailə­si­ni, şəhər sakinlərinin üzərinə endirilən əzabla həlak olmaqdan mütləq xi­las edəcəyik. Yalnız arvadından başqa. O, geridə, həlak olanlarla birgə qalacaq və onu da onlarla bərabər həlak edəcəyik!"

(33) Lut qövmünü həlak etmək üçün göndərdiyimiz mələklər Lutun yanı­na gəl­dik­də o, qövmünün onlara qarşı əxlaqsızlıq etmələrindən qorxduğundan dolayı onların gəlişi onu kədər­li və hüzünlü etdi. Mələklər Lutun yanına cavan oğlanlar qiyafəsində gəlmişdilər. Lutun qövmü isə qadınları tərk edib kişilərlə yaxınlıq edirdilər. Mələklər ona de­dilər: "Qorxma! Qövmün sənə bir pislik toxundura bilməyəcəkdir. Onları həlak edəcəyimizə dair sənə verdiyimiz xəbərə görə də üzülmə. Biz səni və sə­nin ailəni həlak olmaqdan xilas edəcəyik. Yalnız arvadın­dan başqa. O, geridə, həlak olanlarla birgə qalacaq və onu da onlarla bərabər həlak edəcəyik!"

(34) Biz bu məmləkətin əxlaqsızlıq edən sa­kin­lə­ri­nin üstünə göy­dən əzab endirəcəyik. O əzab, onların Allahın itaətindən çıxaraq, çirkin əməllər etdiyindən dolayı üstlərinə, odda bişmiş gil daşların ardıcıl olaraq yağmasıdır. Onların etdikləri bu çirkin əməl, qadınları tərk edib, şəhvətlə kişilərə yaxınlaşmalarıdır.

(35) Şübhəsiz ki, Biz, həlak etdiyimiz bu məmləkətdə düşünən adamlar üçün açıq-ay­dın bir əlamət saxladıq. Çünki ayələrdən ibrət alanlar elə məhz onlardır.

(36) Mədyən əhalisinə də bir nəsəbdən olan qar­daşları Şueybi - aleyhissəlam - peyğəmbər göndərdik. O de­di: "Ey qövmüm! Tək olan Allaha iba­dət edin, Ona ibadət etməklə Qiyamət günü veriləcək savaba ümid bəsləyin. Günahlar edərək və onları yayaraq yer üzündə fitnə-fəsad törətməyin!"

(37) Lakin qövmü onu yalançı hesab etdi. Elə bu zaman onları dəhşətli bir zəlzələ bürüdü və onlar öz evlərində diz üstə düşüblər və beləliklə də, üz-gözləri toz-torpağa bulaşaraq bir göz qırpımında həlak oldular.

(38) Biz həmçinin, Hud qövmü Adı və Saleh qövmü Səmudu da məhv etdik. Ey Məkkə əhli! Hicrdə və Hədrəmövtdəki Şəhr diyarında onların həlak olduqlarını göstərən məskən­ləri si­zə açıq-aydın bəllidir. Boş qalmış yurdları da buna şahidir. Şeytan onlara etdikləri küfr və s. günah əməlləri gözəl göstə­rib, onları doğru yoldan azdırdı. Halbuki onlar, peyğəmbərlərinin özlərinə öyrətdiklərindən - haqqı zəlalətdən, doğrunu isə azğınlıqdan ayıra bilən kimsələr idilər. Lakin onlar nəfslərinin istəklərinə tabe olmağı, haqqa tabe olmaqdan üstün tutdullar.

(39) Qarun, Musaya qarşı həddinı aşdıq da onu evi ilə birgə yerin dibinə batıraraq həlak etdk, Fironu və vəziri olan Ha­manı da dənizdə boğaraq məhv etdik. Musa on­lara özünün həqiqətən də, Allah tərəfindən göndərilən bir peyğəmbər olduğuna dəlalət edən açıq-ay­dın dəlillər gə­tirdikdən sonra onlar Misir torpaqlarında təkəbbürlük göstərərək ona iman etməkdən boyun qaçırdılar, lakin əza­bı­mızdan qaçıb canlarını qurtara bilmədilər.

(40) Daha öncə zikir etdiklərimizin hər birini həlak edici əzabla yaxaladıq. Onlardan bəziləri, üstlərinə odda bişmiş gil daşlarını ardıcıl olaraq yağdırdığımız Lut qövmüdür. Bəziləri, qor­xunc səs ilə ya­xaladığımız Saleh və Şueyb qövmüdür. Bəziləri, özünü evi ilə birgə yerin dibinə ba­tırdığımız Qarundur. Bəziləri də, suda boğaraq həlak etdiyimiz Nuhun, Fironun və Hamanın qövmüdür. Allah, onlar günahsız olduqları halda həlak edərək on­­lara zülm etmədi, lakin onlar günahlar edərək özləri öz­lərinə zülm edir­dilər və beləliklə də, əzaba layiq görüldülər.

(41) Allahdan başqa özlərinə fayda verəcəyini və ya onlara şəfaətçi olacaqlarını arzu etdərək bütlər ibadət edən müşriklərin məsəli, özü­nü düşmənindən qorumaq üçün özünə bir yu­va qur­muş hörümçəyin məsəlinə bənzəyir. Yuva­la­rın ən zəifi isə, əlbəttə ki, hörüm­çək yu­vasıdır. Çünki o yuva, hörümçəyi düşmənindən qoruya bilməz. Onların Allahdan başqa ibadət etdikləri bütləri də eyni şəkildə onlara nə bir zərər verə bilər, nə də ki, onlara şəfaətçilik edə bilərlər. Əgər müşriklər bunu bilsəydilər, Allahı buraxıb bütlərə əsla ibadət etməzdilər!

(42) Şübhə yoxdur ki, Uca Allah onların Allahdan başqa nəyə ibadət etdiklərini bilir. Bundan Ona heç bir şey gizli qalmaz. O, qüdrətlidir, kimsə Ona qalib gələ bilməz. O, həmçinin yaratmağında, təqdir etməyində və idarə etməyində də hikmət sahibidir!

(43) Biz bu misalları, insanların ayılması, haqqı görmələri və haqqa tərəf yönəlmələri üçün çəkirik. Bunları lazımı şəkildə an­caq Allahın şəriətini və Onun hikmətini dərk edən kimsələr anlayarlar.

(44) Allah göyləri və yeri, batil olaraq, əbəs yerə deyil, əksinə, haqq olaraq yaratmışdır. Şübhəsiz ki, bu yaradılışda mö­min­lər üçün Allahın qüdrətinə dəlalət edən açıq-aydın dəlillər vardır. Çünki Allahın yaratdığı məxluqata baxıb və bu məxluqatın həqiqətən də, Allahın yaratdığını etiraf edənlər elə məhz onlardır. Amma kafirlər isə yer üzündə və həmçinin öz nəfslərində Allahın qüdrətinə dəlalət edən neçə-neşə ayələrə rast gəlsələr də, lakin onlar bunlardan ibdət almadan, üz çevirərək keçib gerdərlər.

(45) Ey Peyğəmbər! Allahın sənə Qurandan vəhy etdiklərini oxu və namazı da kamil şəkildə qıl. Hə­qi­qə­tən, kamil şəkildə qılınan na­maz, sahibini çirkin və yara­maz işlərdən çəkindirər. Çünki namaz insanın qəlbini nurlandıran, insanı pis işlərdən çəkindirər və yaxşı işlərə yönəldər. Alla­hı zikr etmək isə hər şeydən böyükdür və hər şeydən əzəmətlidir. Allah nə etdik­lə­rinizdən əlbəttə ki, xəbərdardır. Əməllərinizdən Ona heç bir şey qizli qalmaz. O, etdiyiniz əməllərin mükafatını sizə mütləq verəcəkdir. Yaxşılıq edənlərin mükafatı yaxşılıq olacaqdır, pislik edənlərin də mükafatı pislik.

(46) Ey möminlər, yəhudilər və nəsranilərlə ən gö­zəl tərzdə mübahisə və onlarla ən yaxşı üslubda münaqişə edin - yəni nəsihət etməklə və açıq-aydın dəlilləri ortaya qoymaqla dəvət edin. Yalnız inadkarlıq və təkəbbürlük göstərib özlərinə zülm edən və sizə qarşı hərb elan etmiş kimsələrdən başqa. Onlar İslam dinini qəbul edənədək və ya alçalmış halda cizyə verənədək onlarla vuruşun. Yəhudilərə və nəsranilərə deyin: “Biz, Allahın Qurandan bizə nazil etdiyinə, Tövrat və İncildən sizə nazil etdiyinə iman gətirdik. Bi­zim də ilahımız, sizin də ilahınız birdir, Onun nə uluhiyyə tovhidində, nə rububiyyə tovhidində, nə də kamil ad və sifətlərində, heç bir şəriki yoxdur. Biz yalnız Ona təslim olanlar və yalnız Ona boyun əyənlərik.”

(47) Biz səndən əvvəlkilərə kitablar nazil etdiyimiz kimi, sənə də Quranı na­zil et­dik. Abdullah bin Səlam kimi Tövratı oxuyanlardan bəziləri öz kitablarında Muhammədin (sallallahu aleyhi və səlləm) vəsfini gördükləri üçün ona iman gətirirlər. Həmçinin, müşriklər arasında da, ona iman gətirənlər vardır. Bi­zim ayə­lə­ri­mizi ancaq kafirlər inkar edirlər. O kafirlər ki, onların işi ancaq küfr etmək və inadkarlıq göstərib, gün kimi aydın olan haqqı inkar etməkdir.

(48) Ey Peyğəmbər, sən Qurandan əvvəl nə bir kitab oxu­ya bilir, nə də sağ əlin­lə yaza bi­lirdin. Çünki sən oxuma və yazma bilməyən ümmi bir kimsə idin. Əgər sən yazıb-oxumaq bilsəydin, cahil insanlar sənin peyğəmbər olduğuna şəkk edər və bundan istifadə edib deyərdilər ki, sən (Quranı) əvvəlki kitablardan köçürmüsən.

(49) Əksinə, sənə nazil olan bu Quran möminlərdən elm verilmiş kəslərin kökslərində olan açıq-aydın ayələrdir. Bi­zim ayələrimizi yalnız Allaha küfr etmək və Ona şərik qoşmaqla özlərinə zülm edən kimsələr inkar edir­lər.

(50) Müşriklər dedilər: “Bəs nə üçün Muhəmmədən əvvəlki peyğəmbərlərə möcüzələr nazil olduğu kimi ona da, Rəbbindən möcüzələr nazil olmur?” Ey Peyğəmbər, sənə irad tutan kimsələrə de: “Möcü­zə­lər yalnız pak və müqəddəs Allahın əlindədir, onları istədiyi vaxt nazil edər. Mən isə ancaq sizi Allahın əzabı ilə açıq-ay­dın xəbər­darlıq edə­nəm.”

(51) Ey Peyğəmbər, sənə möcüzələr gətirmək xüsusunda irad tutan o kəslərə oxunan Quranı sə­nə nazil etməyimiz onlar üçün ki­fa­yət deyilmi?! Həqiqə­tən, nazil olan Quranda iman gətirən kimsələr üçün mərhə­mət və ibrət vardır­. Məhz onlar bu kitabda olanlardan faydalanırlar. Onlara nazil olan Quran, əvvəlki peyğəmbərlərə nazil olmuş möcüzələrdən daha xeyirlidir.

(52) Ey Peyğəmbər! De: "Mənim təbliğ etdiyim risalətin doğruluğunu və sizin onu yalan saydığınızı təsdiqləmək üçün pak və müqəddəs Allahın şahid olması kifayətdir. O, göy­lərdə və yerdə olan­ları bilir.Göylərdə və yerdə heç bir şey ondan gizli qalmaz. Allahdan başqa ibadət edilən batilə iman gətirib, ibadətə layiq olan tək Alla­ha küfr edənlər – məhz onlar, imanı küfrə dəyişdiklərinə görə, zi­ya­na uğrayanlardır."

(53) Ey Peyğəmbər! Müşriklər səndən, onları qorxutduğun əzabın tez gəlməsi­ni istəyirlər. Əgər Allahın onlara əzab vermək üçün təyin etdiyi, bircə an belə yubanmayan, yaxud önə keçməyən vaxt ol­masaydı, istədikləri əzab onları haqlayardı. O əzab on­lara birdən, gözləmədikləri halda gələcək.

(54) Müşriklər səndən, onlara vəd etdiyin əzabın tez gəlmə­si­ni istəyirlər. Şübhəsiz ki, Allahın kafirlərə vəd etdiyi Cə­hən­nəm onları hər tərəfdən bürüyə­cək və onlar bu əzabdan qaçıb canlarını qurtara bilməyəcəklər.

(55) O gün əzab onları həm başları üs­tündən bürüyəcək, həm də ayaqlarının al­tına səriləcək və Allah onları alçaltaraq belə buyuracaqdır: “Etdiyiniz şirkin və asiliklərin cə­za­sı­nı dadın!”

(56) Ey Mənə iman gətirmiş qullarım! Mənə ibadət etməyə izin verilməyən diyardan hicrət edin. Şüb­həsiz ki, Mənim (yaratdığım) yer ge­nişdir. Elə isə yal­nız Mənə iba­dət edin və heç kəsi Mənə şərik qooşmayın.

(57) Ölüm qorxusu sizin hicrət etməyinizə mane olmasın. Hər kəs ölümü dada­caq. Nəhayət, Qiyamət günü haqq-hesaba çəkilmək və əməllərin əvəzini almaq üçün yalnız Bizim hüzurumuza qaytarıla­caq­sınız.

(58) Allaha iman gətirən və Ona yaxınlaşdıran saleh əməllər edən kimsə­ləri ağacları altın­dan çaylar axan Cən­nət­dəki otaq­larda yerləşdirəcəyik. Onlar ora­­da əbədi olaraq qalacaq və əsla ölməyəcəklər. Allaha itaət edən kimsələrin bu müka­fatı necə də gö­zəl­dir!

(59) Allaha itaət edərkən və Ona asi olan əməllərdən çəkinərkən səbir edən, üstəlik, bütün işlərində yalnız Rəbbinə təvəkkül edən kimsələrin mükafatı necə də gö­zəl­dir!

(60) Neçə-neçə - sayı çox olan - canlılar var­ ki, nə ru­zi­sini bir yerə toplamağa, nə də onu öz yanında daşımağa qadirdir. Onların da, sizin də ru­zinizi Allah verir. Odur ki, aclıqdan qorxub hicrəti tərk etməyinizdə sizin üçün heç bir üzür yoxdur. O sizin dediklərinizi eşidir, niyyətlərinizi və əməllərinizi də bilir. Bunlardan heç biri Allahdan gizli qalmaz və bunların əvəzini sizə verəcəkdir.

(61) Ey Peyğəmbər! Əgər sən o müşriklərdən: “Göy­ləri yaradan kimdir? Ye­ri yaradan kimdir? Bir-birini təqib edən günəşi və ayı ram edən kim­dir?”– deyə soruşsan, onlar mütləq: “Bunları yaradan Allah­dır!”- deyəcəklər. Belə olduğu halda, necə olur ki, onlar tək Allaha iman gətirməkdən üz çevirib, Ondan başqa fayda və ya zərər verməyə qadir olmayan ilahlara ibadət edirlər?!

(62) Allah Öz hikməti ilə, qullarından is­tə­diyinin ruzisini çoxaldar, is­tə­di­yi­nin­kini də azaldar. Şübhə­siz ki, Allah hər şeyi biləndir. Heç bir şey, o cümlədən də qullarının xeyrinə olan işlər Ondan gizli qalmaz.

(63) Ey Peyğəmbər! Əgər sən müşriklərdən: “Göy­dən yağış endirib onunla qurumuş yeri canlan­dı­ran kimdir?”– deyə so­ruşsan, onlar müt­ləq: “Göydən yağışı endirən və yeri canlandıran Allahdır!”– de­yə­cəklər. Ey Peyğəmbər! De: “Həmd, sizin əleyhinizə ortaya dəlil-sübut qoyan Allaha məxsusdur!” Lakin nəticə budur ki, on­ların çoxu anllamır. Əgər anlasaydılar, fayda və ya zərər verməyə qadir olmayan bütləri Allaha şərik qoşmazdılar.

(64) Bu dünya həyatı - içindəki ləzzət və zövq-səfalarla birlikdə - qəlbi ona bağlı olan kimsələr üçün əylən­cə və oyundan başqa bir şey deyildir. Davamlı olmayan, tükənən nemətlərdir. Axi­rət yurdu isə, əbədi olduğuna görə, həqiqi həyatdır. Kaş, əbədi nemətləri fani dünya həyatına dəyişdiklərini bi­ləydi­lər!

(65) Müşriklər gəmiyə minib dənizə çıxdıqları zaman, dini yalnız Allaha məxsus edə­rək, Ona yalvarır­lar ki, onları suya qərq olmaqdan qorusun. Allah onları bu təhlükədən xilas etdikdən sonra isə, yenə Ona şərik qoşur, Onunla yanaşı başqa ilahlara da yalvarırlar.

(66) Müşriklər onlara bəxş etdiyimiz nemətlərə nan­kor­luq edib, hələlik, özlərinə verilən dünya həyatının zövqü-səfası ilə əy­lənsinlər. Lakin öldükləri vaxt bunun pis aqibətini görəcəklər.

(67) Allahın nemətlərini inkar edən o nankorlar Allahın onları suda boğulmaqdan xilas etdiyini, üstəlik, ətraflarındakı insanlar yaxalandıqları - öldürüldükləri, əsir götürüldükləri, qadınları cariyə, uşaqları da kölə edildikləri, mallaır da qəsb edildiyi halda, Məkkəni onlar üçün müqəddəs, təhlükəsiz - canlarının və mallarının qorunduğu bir yer etdiyini görmürlərmi?! Onlar batil bütlərə iman gətirib, Allahın onlara bəxş etdiyi neməti inkar edir və Ona şükür etmirlərmi?

(68) Allahın şəriki olduğunu iddia edərək Ona qarşı yalan uyduran, yaxud Onun rəsulunun - səllallahu aleyhi və səlləm - gətirdiyi haqqı yalan sayan kəsdən daha zalım kim ola bilər?! Şəkk yoxdur ki, Cəhənnəmdə kafirlər və onların bənzərləri üçün yer vardır.

(69) Bizim rizamızı qazanmaq üçün canları ilə cihad edən­ləri müt­ləq Öz doğru yolumuza müvəffəq edəcəyik. Şüb­həsiz ki, Allah köməki, yardımı və zəfəri ilə muhsinlərlə birgədir.