48 - əl-Fəth ()

|

(1) Ey Peyğəmbər! Həqiqətən də, Biz sənə Hudeybiyyə sülhü sayəsində ay­dın bir zəfər bəxş etdik ki,

(2) Allah sənin bu fəthdən əvvəlki və ondan sonrakı gü­nahlarını bağışla­sın, sənin dininə kömək etməklə sənə olan nemətini tamamla­sın, səni əyriliyi olmayana düz yola - doğru-düzgün İslam yoluna yönəltsin.

(3) Və Allah sənə düşmənlərin üzərində qarşısıalınmaz böyük bir qələbə ilə kömək etsin.

(4) Möminlərin imanı üstünə iman ar­tırmaq üçün onların qəl­bi­nə sabitlik və rahatlıq nazil edən Allahdır. Göylərin və yerin or­du­ları təkcə Alla­ha məxsusdur. Onların vasitəsilə Allah Öz qullarından istədiyinə kömək edir. Allah Öz qullarının xeyrinə olan işləri biləndir, kömək və yardım xüsusunda hikmətlə hökm verir.

(5) Bu ona görədir ki, Allah, Ona və Onun rəsuluna iman gətirmiş kişiləri və qa­dınları qəsrləri və ağacları altından çaylar axan cən­nətlərə daxil etsin və onların günahlarından keçsin və bu günahlara görə onları cəzalandırmasın. Bu zikr edilənlər - tələb olunan Cənnəti qazanmaq və ehtiyat edilən cəzadan qurtulmaq - Allah ya­nın­da bənzəri olmayan bö­yük uğurdur.

(6) Bütün bunlar, Allah Öz dininə kömək etməyəcəyinə və Öz kəlməsini ucaltmayacağına dair pis zənndə olan müna­fiq kişi və müna­fiq qadınlara, Allaha şərik qoşan kişi və şərik qoşan qa­dın­la­ra əzab verməsi üçündür. Əzab onları bürüdü və öz küfrlərinə və pis zənlərinə görə Allahın onlara qəzəbi tutdu. Allah on­ları Öz rəhmətindən qovdu və axirətdə onlar üçün içində əbədi qalacaqları Cəhən­nəm hazırlamışdır. Cəhənnəm nə pis dönüş yeri­dir.

(7) Göylərin və yerin ordu­la­rı Alla­ha məxsusdur. Allah onların vasitəsilə Öz qullarından istədiyinə kömək edir. Allah qüdrətlidir, heç kimsə Onu məğlub edə bilməz. O, yaratmaq, qədəri yazmaq və işləri yoluna qoymaq xüsusunda hikmət sahibidir.

(8) Ey Peyğəmbər! Həqiqətən, Biz səni qiyamət günü ümmətinə şa­hid, möminlərə, Allahın dünyada onlar üçün zəfər və fəth, axirətdə də nemətlər hazırladığı barədə müjdə verən, kafirlərə də, Allahın dünyada onlara möminlərin əli ilə zəlillik və məğlubiyyət, axirətdə də onları gözləyən ağrılı-acılı əzab ilə qorxudan olaraq göndərdik.

(9) Biz belə etdik ki, siz Alla­ha və Onun rəsuluna iman gətirəsiniz, Onun rəsulunu uca tutasınız, ona ehtiram göstərəsiniz və səhər-axşam Alla­hın şəninə təriflər deyəsiniz.

(10) Ey Peyğəmbər! Ridvan beyətində, Məkkə müşrikləri ilə vuruşmağa dair sənə söz verən kimsələr, əslində, Alla­ha beyət etmiş sayılırlar. Çünki onlara müşriklərlə döyüşməyi əmr edən də, onlara əməllərinin əvəzini verən də Odur. Beyət əsnasında Allahın əli onların əllərinin üzərindədir. Allah onların əməllərini görür, heç bir şey Ona gizli qalmaz. Kim öz beyətini pozsa, Allahın dininə kömək edəcəyinə dair Allaha verdiyi sözü yerinə yetirməsə, beyətini pozmağının və əhdini yerinə yetirməməyinin zərəri öz əleyhinə olar. Bu (xəyanət) Allaha heç bir zərər yetirməz. Kim də Allahın dininə kömək etmək barədə Allahla bağladığı əhdi yerinə yetirərsə, Allah ona böyük mü­kafat - Cənnət bəxş edər.

(11) Ey Peyğəmbər! Sən, Allahın, özlərinə səninlə bərabər Məkkəyə getməyi nəsib etmədiyi bədəviləri qınayarkən onlar sə­nə deyəcəklər: “Var-dövlətimizə nəzarət etmək və ailələ­rimizə baxmaq bi­zi səninlə birlikdə (döyüşə) get­məkdən ya­yın­dırdı. Allahdan bizim günahlarımız üçün ba­ğışlanma di­lə!” Onlar qəlblərində olmayanı - Peyğəmbərin (səllallahu aleyhi və səlləm) onlar üçün bağışlanma diləməsini dil­ləri ilə deyir­lər. Çünki onlar öz günahlarına görə tövbə etməmişlər. Onlara de: "Əgər Allah sizə bir xeyir vermək və ya bir zərər yetir­mək is­təsə, heç kəs Onun edəcəyi işin qarşısını ala bi­lməz." Xeyr, Allah sizin nə etdiyinizdən xə­bər­dardır, əməllərinizi nə qədər gizlətsənizdə, onlardan heç bir şey Allaha gizli qalmaz.

(12) Sizin mal-dövlətinizlə və övladlarınızla məşğul olduğunuzu üzür gətirməyiniz Peyğəmbər -səllallahu aleyhi və səlləm- ilə birlikdə döyüşə getməməyiniz üçün səbəb deyil. Əksinə, siz elə zənn edirdiniz ki, Allahın rəsulu və onun səhabələrinin hamısı həlak olacaq və Mədinəyə öz ailələrinin yanına qayıtmayacaqlar. Şeytan bunu sizin qəlbi­niz­də bəzətdi və beləliklə siz, Rəbbiniz barədə O, Öz Peyğəmbərinə yardım etməyəcəyinə dair piss zənnə qapıldığınıza və Rəsulullahı tərk etdiyinizə görə məhvə məhkum olan bir qövm ol­dunuz.

(13) Kim Allaha və Onun rəsuluna iman gətirməzsə, bilsin ki, o, kafirdir. Biz ka­firlər üçün qiyamət günü içində əzab çəkəcəyi Cəhənnəm odu hazır­lamışıq.

(14) Göylərin və yerin hökm­ranlığı təkcə Allaha məxsusdur. O, Öz qullarından dilədiyinin günahlarını bağış­layır və Öz ütfü ilə onu Cənnətə daxil edir və dilədiyinə də Öz ədaləti ilə əzab verir. Allah, günahlardan tövbə edən qullarını bağışla­yandır, onlara rəhm­ edəndir.

(15) Ey möminlər! Siz Hüdeybiyyə sülhündən sonra Allahın sizə vəd verdiyi Xeybər qənimətlərini götür­mə­yə getdi­yiniz zaman geri qalanlar: “Qo­yun biz də sizinlə birlikdə gedək ki, o qənimətlərdən əldə edək!” – de­yə­cəklər. Döyüşdən geri qalanlar özlərinin bu tələbi ilə Allahın Hudeybiyyə sülhündən sonra yalnız möminlərə Xeybər qənimətlərini əldə edəcəklərinə dair verdiyi vədi dəyişdirmək istəyirlər. Ey Peyğəmbər! De: “Siz əsla bizim arxamızca o qənimətləri götürməyə gəlməyəcəksiniz. Allah bizə, Xeybər qənimətlərinin Hudeybiyyə sülhündə iştirak edənlərə məxsus olduğuna dair vəd etmişdir.” On­lar deyəcəklər: “Sizin bizə, sizinlə birlikdə Xeybərə getməyimizə mane olmağınız heç də Allahın əmri ilə deyil, əksinə, bunun səbəbi sizin bizə həsəd apa­rmağınızdır”. Bu iş heç də döyüşdən yayınan o kimsələrin iddia etdiyi kimi deyil, ək­si­nə, onlar Allahın əmrlərindən və qadağalarından sadəcə az bir şey anlayırlar. Elə buna görə də günaha batmışlar.

(16) Ey Peyğəmbər! Səninlə birlikdə Məkkəyə getməkdən yayınan, beləliklə də, sınağa çəkilən bədəvilərə de: “Siz çox qüvvətli bir tayfaya qarşı döyüşməyə ça­ğırılacaqsı­nız. Siz ya Allah yolunda onlarla vuruşacaq, ya da on­lar vuruşmadan İslamı qəbul edəcəklər. Əgər siz Allaha itaət edib Onun sizə buyurduğu döyüşü qəbul etsəniz, Allah si­zə gözəl bir mü­kafat - Cənnət bəxş edər. Yox, əgər daha öncə Peyğəmbərlə birlikdə Məkkəyə getməkdən üz çevirdiyiniz kimi Allaha itaət etməkdən üz çevirsəniz, O sizə ağrılı-acılı bir əzab verər”.

(17) Allah yolunda döyüşə getməməkdə üzürlü səbəbi olan kora, çolağa, bir də xəstəyə günah yox­dur. Kim Allaha və Onun rəsuluna itaət etsə, Allah onu qəsrləri və ağac­ları al­tın­dan çaylar axan cən­nətlərə daxil edər. Kim də Allaha və Onun rəsuluna itaət etməkdən üz dön­dər­sə, Allah ona ağ­rı­lı-acılı bir əzab verər.

(18) Möminlər Hüdeybiyyədə Ridvan beyətində - ağac al­tın­da sənə beyət edər­kən Allah on­lar­dan razı qaldı. Allah onların qəlbində olanı imanı, səmimiyyəti və doğrulu bil­di, on­la­rın qəlbinə arxayınlıq nazil etdi və onları yaxın bir zəfərlə - Xeybərin fəthi ilə mükafatlandır­dı. Bu da onlar üçün Məkkəyə daxil olmamalarının əvəzi idi.

(19) Üstəlik, onlara Xeybər əhlindən alacaqları çoxlu qənimətlər bəxş etdi. Allah qüdrətlidir, heç kimsənin Ona gücü yetməz. O, yaratmaq, qədəri yazmaq və işləri yoluna qoymaq xüsusunda hikmət sahibidir.

(20) Ey möminlər! Allah sizə gələcəkdə olacaq İslam fəthlərində götürəcəyiniz çoxlu qənimətlər vəd etdi. Xeybərin qənimətlərini isə si­zə tez­liklə verdi və siz getdikdən sonra sizin ailələrinizə pislik etmək fikrində olan yəhudilərin əllərini sizdən çəkdi ki, nail olduğunuz bu qənimətlər szin üçün Allahın sizə kömək etməsinə və sizə dəstək verməsinə işarə olsun və Allah sizi əyriliyi olmayan doğru yola yönəltsin.

(21) Hal-hazırda ələ keçirə bilmədiyiniz baş­qa qənimətləri də Allah sizə vəd vermişdir. Təkcə Allahın buna qüdrəti çatar. Bütün bunlar Onun elmi və iradəsi ilə həyata keçir. Allah hər şeyə qadirdir, heç bir şey Onun aciz edə bilməz.

(22) Ey möminlər! Əgər Allaha və Onun rəsuluna küfr edənlər sizinlə vu­ruşsalar, mütləq məğlub olaraq arxaya dönüb qa­çar­lar. Sonra da onlar özlə­ri­nin işini yoluna qoyan nə bir hima­yədar, nə də döyüşdə qalib gəlmələri üçün bir köməkçi taparlar.

(23) Möminlərin qalib gəlməsi və kafirlərin məğlub olması hər zamanda və hər məkanda sabitdir. Bu, Allahın haqqı yalan sayan o kimsələrdən əvvəl gəlib-getmiş ümmətlər üçün müəyyənləşdirdiyi qanunudur. Sən, ey Peyğəmbər, Alla­hın qanununda əsla bir dəyişiklik ta­pa bilməzsən.

(24) Hudeybiyyədə müşriklərdən səksən kişi gəlib sizə pislik etmək istədikləri zaman on­la­rın əlini sizdən, sizin də əlinizi onlardan çəkən Allahdır. Beləcə, siz nə onları öldürdünüz, nə də onlara əziyyət verdiniz, əksinə, onları əsir götürməyə qadir olduqdan sonra onları azad buraxdınız. Allah si­zin nə etdiklərinizi görür, sizin əməllərinizdən heç bir şey Ona gizli qalmaz.

(25) Allaha və Onun rəsuluna küfr edənlər sizi Məs­ci­dul-Hə­rama buraxmayan və qur­banlıq hey­van­larını qurban­ga­ha gedib çatmağa qoy­mayan kimsələrdir. Əgər Məkkədə ta­nımadığı­nız mömin kişiləri və mömin qa­dın­ları bil­mədən kafirlərlə birlikdə öldürmək və bilmədən on­la­rı öldürdüyünüzə görə günaha bat­maq və fidyə vermək təh­lü­kə­si olmasaydı, Allah sizin Məkkəni fəth etməyinizə izin verərdi ki, Allah istə­diyini - məsələn, Məkkədəki möminləri Öz mərhəmətinə qovuşdursun. Əgər Məkkədəki kafirlər möminlərdən seçil­səydi­lər, Biz Allaha və Onun rəsuluna küfr edən kimsələrə ağrılı-acılı bir əzab ve­rərdik.

(26) Allaha və Onun rəsuluna küfr edən kimsələr qəlblərində, haqq ilə heç bir əlaqəsi olmayan, əksinə, nəfslərinin istəyinə bağlı olan təkəbbürlüyə – cahillik təkəbbürlüyünə qapıldığı zaman, Hudeybiyyə ilində Rəsulullahın (səllallahu aleyhi və səlləm) Məkkəyə daxil olmağına razılıq vermədilər ki, (ərəblər) onlara Peyğəmbrin onlara qalib gəldiyini irad tutmasınlar. O zaman Allah Öz tərəfindən Öz rəsuluna və möminlərə arxayınlıq nazil etdi, müşriklərin qəzəbləndiyi kimi, onların da qəzəblənməsinə imkan vermədi və möminlərə haqq sözü - "lə ilahə illəllah" kəlməsini və onun haqlarını ödəməyi vacib buyurdu, onlar da onu yerinə yetirdilər. Hamıdan çox möminlərin bu kəlməyə daha çox haqqı var idi və onlar ona layiq idilər. Çünki Allah onları qəlbində olan xeyiri bilirdi. Allah hər şeyi biləndir, heç bir şey Ona gizli qalmaz.

(27) Allah Öz rəsulunun haqq olaraq gördüyü və öz səhabələrinə xəbər verdiyi yuxusunu gerçəyə çevirdi. Onunu yuxusu belə idi ki, o öz səhabələri ilə birlikdə Allahın evini ziyarət edəcək, düşməndən xatircəm olduqları halda, bəziləri saçlarını tam qırxdırmış, bəziləri də onu qısaltmış olaraq ziyarətlərini başa çatdırdıqlarını elan etdikləri halda Məscidul-Hərama daxil olacaqlar. Ey möminlər! Allah sizin bilmədiklərinizi, sizə nəyin məsləhət olduğunu bilir. Bu yuxu gerçəyə çevrilməzdən əvvəl, O sizə yaxın bir qələbə - həmin il Məkkəyə daxil olmağı nəsib edəcək. Bu da, Allahın, Hudeybiyyə sülhünü, ardınca da, Hudeybiyyədə iştirak etmiş möminlərin əli ilə Xeybərin fəthini həyata keçirməsi idi.

(28) İslam dinini ona zidd olan bütün dinlərdən üstün etmək üçün Öz rəsulu Muhəmmədi (səllallahu aleyhi və səlləm) aydın bəyan və haqq din - İslam dini ilə göndərən Allahdır. Allah buna şahiddir və şahid olaraq Allah yetər.

(29) Muhəmməd Allahın rəsuludur. Onunla birlikdə olan səhabələri İslamın əleyhinə vuruşan kafir­lə­rə qarşı sərt, öz arala­rın­da isə mərhəmətlidirlər - bir-birilərinə rəhm edir və bir-birilərinə məhəbbət bəsləyirlər. Ey müşahidən edən kəs! Sən onları pak və müqəddəs Allahın qarşısında rüku edən və səc­dəyə qa­pa­nan, Allahdan özlərinə məğfirət və gözəl mükafat istəyən, üstəlik, Allahın onlardan razılıq qalmasını diləyən gö­rər­sən. Səcdə etdiklərindən dolayı üzlərində əmələ gəlmiş əlamətləri isə üzlərində görünən hidayət, doğruluq və bir də namazın nurudur. Bu vəsf onların Tövratda - Musaya (aleyhissəlam) nazil olmuş kitabda olan vəs­fidir. İncildə - İsaya (aleyhissəlam) nazil olmuş kitabda isə onlar bir-birinə dəstək verməkdə və kamil əxlaq sahib olmaqda elə bir əkin kimi vəsf olunurlar ki, bu əkin cü­cərtisini üzə çı­xarıb onu qüvvətləndirmiş, o da get­dik­cə qa­lın­laşıb gövdəsi üstün­də şax dura­raq öz qüvvəsi və kamilliyi ilə əkinçiləri heyran et­mişdir. Allah kafirləri qəzəblən­dirmək üçün mö­minləri qüvvətləndirir, bir-birləri ilə mehriban edir və onları kamilliyə çatdırır. Allah səhabələrdən iman gə­tirib yaxşı iş­lər gö­rən­lərə günahlarının ba­­ğışlanmasını, buna görə cəzalandırılmayacaqlarını, üstəlik də, Öz tərəfindən böyük bir mü­kafat - Cənnət vəd etmiş­dir.